Του Θανάση Φροντιστή
Βαφτίστηκα στην κολυμπήθρα το ΄21. Ήπια το αθάνατο κρασί του ’21. Κολύμπησα μέσα στα ήρεμα τώρα νερά της ιστορίας μου. Όπως μου τη δίδαξαν οι δασκάλες και οι δάσκαλοί μου στο Δημοτικό, όπως μου την περιγράψανε τα παραμύθια του παππού μου , όπως μου τη ζωγράφισαν οι καθηγητές μου στο Γυμνάσιο με το αίμα των αγωνιστών. Με γέμισε υπερηφάνεια και θάρρος ο Θούριος του Ρήγα, τα κρυφά μηνύματα της Φιλικής Εταιρίας, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη. Με φώτισαν οι δαυλοί του μπουρλοτιέρη Κανάρη, μου έδωσαν υπερηφάνεια οι αυτοθυσίες του Διάκου και του Παπαφλέσσα και οι ηρωισμοί του Κολοκοτρώνη και του Καραισκάκη. Με πόνεσε το άδικο τέλος του Νικηταρά. Μου έδωσαν όμως σιγουριά τα θεμέλια της Πατρίδας που έβαλε ο Καποδίστριας. Έγραψα στη μνήμη μου την ανεκτίμητη προσφορά των γνήσιων Φιλελλήνων.
Μη ταράζετε λοιπόν τώρα, δυο αιώνες αργότερα, τα ήρεμα νερά της ιστορίας μου. Μη ξεθεμελιώνετε τα πετρωμένα βάθρα των αγαλμάτων μου. Μη ψάχνετε, κύριοι καλαμαράδες, πίσω από τις οξείες και τις περισπωμένες τω άγιων γραφών της Επανάστασης για να βρείτε πατήματα για αχρείαστες και βλαβερές παρερμηνείες. Αν ήσασταν εσείς τότε εκεί, δεν θα ήμουνα εγώ τώρα εδώ. Αφήστε λοιπόν την ιστορία μου ήσυχη. Αφήστε εκείνους που πολέμησαν και θυσιάστηκαν ήσυχους στους τάφους τους. Μη λερώνετε και μην ταράζετε τη μνήμη τους. Αυτή έχει γερά θεμέλια. Και, έστω κι αν κάποια λιθάρια στραβόπιασαν, το οικοδόμημα της συλλογικής μας μνήμης δεν θα καταφέρετε να το γκρεμίσετε. Αν διέπραξε ατιμία ο Γκούρας γκρεμίζοντας τον Ανδρούτσο από το βράχο της Ακρόπολης ,μη προσπαθείτε να γκρεμίσετε εσείς τώρα και τη δική μου μνήμη. Δεν θα το καταφέρετε. Τα παλίμψηστα του ’21 μου τα έχουν διηγηθεί όλα! Με τις λεπτομέρειες , όπως συμβήκαν. Γι’ αυτό βαφτίστηκα στην κολυμπήθρα του ’21 κι αναστήθηκα Έλληνας. Χρόνια μας Πολλά συν-Έλληνες!
