Της Εύας Παπαδοπούλου
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 2
Βρισκόμαστε ήδη δύο εβδομάδες στην απέραντη Αυστραλία και το οδοιπορικό μας συνεχίζεται. Συνοδοιπόροι μου ο Ράινα από την Γερμανία και η Νικόλ από την Ελβετία, ταξιδευτές που συνάντησα στο Σίδνεϊ. Η παρέα μας έχει κολλήσει και είμαστε αχώριστοι.
Μέχρι τώρα, γνωρίσαμε το νοτιοανατολικό άκρο της Αυστραλίας, από την Μελβούρνη, διασχίζοντας τον μεγάλο – πανέμορφο – δρόμο του ωκεανού προς στην Αδελαΐδα. Έχουμε σταματήσει σε όλα τα Εθνικά Πάρκα, έχουμε ανέβει (εγώ βογκώντας) όλες τις βουνοκορφές και έχουμε θαυμάσει όλους του καταρράκτες που συναντήσαμε στην πορεία μας.
Παρασκευή 3 Σεπτέμβρη 2010
Μικρή στάση για ξεκούραση από την οδήγηση στην ατελείωτη ευθεία λεωφόρο, αλλά και για να θαυμάσουμε τις «Λίμνες άλατος» του Γλαντέμπο, μια τεράστια επίπεδη λευκή έκταση… που θυμίζει τοπίο από ταινία επιστημονικής φαντασίας…
Πίσω στο αμάξι με προορισμό το Κούπερ Πέντι. Το Coober Pedy βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αυστραλίας και έχει πληθυσμό 1.916 κατοίκους. Η πόλη συχνά αναφέρεται ως “Η πρωτεύουσα του οπαλίου του κόσμου”, λόγω της ποσότητας των πολύτιμων λίθων που εξορύσσονται εκεί.
Το Coober Pedy είναι επίσης φημισμένο για τις πρωτότυπες κατοικίες του, οι οποίες είναι χτισμένες κάτω από τη γη, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας που αναπτύσσεται την ημέρα. Και ενώ βλέπεις στην πόλη μερικά ισόγεια σπίτια στην πραγματικότητα πολλά έχουν άλλα 3 υπόγεια επίπεδα.
Ενδιαφέροντα «αξιοθέατα» στο Coober Pedy, είναι τα ορυχεία, οι υπόγειες εκκλησίες, τα μπαρ και τα κλαμπ! Αφού λοιπόν, αφήσαμε τα πράγματα μας σε μια σπηλιά – χόστελ, πήγαμε κατευθείαν για φαγητό. Καθίσαμε σε μια πιτσαρία και την προσοχή μου τράβηξε η χαρακτηριστική προφορά που έχουν οι Έλληνες.
Έτσι, ρώτησα τον ιδιοκτήτη από πια περιοχή της Ελλάδας κατάγεται. Εκείνος, συγκινημένος που είμαι από την πατρίδα, με κέρασε μπύρα και με σύστησε σε ένα σωρό άλλους Έλληνες θαμώνες.
Ξαφνικά, από το πουθενά πέρασα μια μοναδική «ελληνική» βραδιά γεμάτη ιστορίες, κουτσομπολιά, την πίκρα τού μετανάστη και την ζεστασιά του Έλληνα! Επέστρεψα στη «σπήλια» μου, με πολύ αλκοόλ στις φλέβες μου και ένα πλατύ χαμόγελο νοσταλγίας.
Σάββατο 4 Σεπτέμβρη 2010
Ο τεράστιος βράχος Uluru είναι η πιο αναγνωρίσιμη «εικόνα» της Αυστραλίας. Πρόκειται για σημαντικότατο κομβικό τουριστικό σημείο και παράλληλα ιερός τόπος των ιθαγενών της Αυστραλιανής ηπείρου. Ο παγκοσμίου φήμης μονόλιθος από ψαμμίτη, έχει 348 μέτρα ύψος, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του όγκου του, βρίσκεται κάτω από την γη.
Η αναρρίχηση στο Uluru είναι δημοφιλής για τους επισκέπτες, παρά το γεγονός ότι υπήρξαν τουλάχιστον 35 θάνατοι που σχετίζονται με την επικίνδυνη αυτή, ψυχαγωγική δραστηριότητα.
Οι ιθαγενείς δεν ανεβαίνουν στο Uluru, λόγω της μεγάλης πνευματικής σημασίας που έχει γι΄ αυτούς. Επίσης ζητούν από τους τουρίστες να μην «βεβηλώνουν» την ιερότητα του βράχου κάνοντας αναρρίχηση, ενώ απαγορεύουν την φωτογράφιση ορισμένων τμημάτων του, τα οποία συνδέονται με τις παραδοσιακές πεποιθήσεις τους. Εμείς , σεβόμενοι την επιθυμία των ιθαγενών, αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο του βράχου, πράγμα που μας πήρε τουλάχιστον 3 ώρες πεζοπορίας !!!
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η «Κατάρα του βράχου». Είναι μια κατάρα για όσους παίρνουν μαζί τους ενθύμιο, ένα κομμάτι του Uluru.
Σε μια γωνιά του «Πολιτιστικού Κέντρου Uluru», υπάρχει ένα ντοσιέ το οποίο, οι Επιμελητές του πάρκου αποκαλούν «Βιβλίο της συγνώμης». Εκεί, είναι καταχωρημένα εκατοντάδες γράμματα από όλο τον κόσμο.
Άνθρωποι οι οποίοι «βούτηξαν» ένα κομμάτι από τον ιερό βράχο, τους βρήκε μεγάλη δυστυχία και στην συνέχεια επέστρεψαν το «λάφυρο» τους, ζητώντας συγγνώμη.
Διάβασα αρκετές από αυτές τις επιστολές και όλες έχουν ένα κοινό σημείο. Γράφουν: «Γοητευμένος από το Uluru, ήθελα να έχω ένα κομμάτι του μαζί μου. Αντιλαμβάνομαι τώρα ότι ήταν λάθος. Παρακαλώ επιστρέψτε το βράχο στη δικαιωματική θέση του…».
Κάτι ακόμα πιο παράδοξο είναι ότι, οι περισσότερες επιστολές που έρχονται από όλο τον κόσμο, έχουν χρωματιστεί στις άκρες τους, με κόκκινο χρώμα σαν σκουριά, από το κομμάτι του ιερού βράχου που τις συνοδεύει.
Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση αυτό, προφητεία ή πρόληψη, αλλά με γοητεύει η σκέψη πως ο « βράχος» εκδικείται τους κλέφτες!
(Μακάρι να ήταν «τιμωρός» και ο ιερός βράχος της Ακρόπολης. Ίσως, να είχε λιγότερες καταστροφές από τους ιερόσυλους.)
Κυριακή 5 Σεπτέμβρη 2010
Πέρασα δυο μέρες στο Ουλούρου, μιλώντας με πολλούς Αυστραλούς στο Πάρκο και το Πολιτισμικό Κέντρο προσπαθώντας να μάθω περισσότερα για τους αυτόχθονες.
Οι αυτόχθονες ιθαγενείς είναι οι πρώτοι κάτοικοι της αυστραλιανής ηπείρου και των κοντινών νησιών.
Ο πολιτισμός τους, είναι ένας από τους παλαιότερους συνεχείς πολιτισμούς στον πλανήτη. Πρόσφατα, η παρουσία των ιθαγενών στην Αυστραλία χρονολογήθηκε για τουλάχιστον 40.000 χρόνια πριν.
Το κεντρικό σημείο της πολιτιστικής τους παράδοσης είναι η «ενότητα με τη φύση».
Δηλαδή: « Κατανάλωσε όσο χρειάζεσαι και όχι όσο μπορείς», «δείξε σεβασμό στη φύση και το περιβάλλον». Για την παράδοση των Ιθαγενών, η φύση και το τοπίο είναι συγκρίσιμα σε σημασία με τη Βίβλο στο χριστιανικό πολιτισμό.
Ευδιάκριτα βράχια, φαράγγια, ποτάμια, καταρράκτες, νησιά, παραλίες και άλλα φυσικά χαρακτηριστικά – όπως ήλιος, φεγγάρι, και αστέρια, καθώς και τα ζώα – έχουν τις δικές τους ιστορίες για τη δημιουργία και τη διασύνδεση τους. Όλα είναι ιερά.
Το περιβάλλον είναι πλέον η ουσία της Αυστραλίας όμως οι ιθαγενείς το γνώριζαν και το σέβονταν χιλιάδες χρόνια πριν…
Η Αυστραλία είναι μια από τις χώρες που έχουν αρνητική φήμη στον κόσμο, εξαιτίας της γενοκτονίας που είχε διαπραχθεί, εναντίων των φύλων των ιθαγενών.
Δυστυχώς και σήμερα ακόμα, υπάρχουν πολλά και ποικίλα προβλήματα με τους λίγους εναπομείναντες ιθαγενείς. Κατ ‘αρχάς, υπάρχουν σημαντικά θέματα υγείας και εκπαίδευσης, που αναγνωρίζονται, αλλά δεν αντιμετωπίζονται. Στην κεντρική Αυστραλία ο μέσο όρος θνησιμότητας τους είναι 43 χρονών.
Χρόνια προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων, κατάχρησης αλκοόλ, χρήσης ναρκωτικών, υποσιτισμός, διαβήτης, φυλετική διάκριση, αστυνομική βία βιασμοί και επιθέσεις, είναι θέματα που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός των ιθαγενών σε καθημερινή βάση.
Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη 2010
Μαγεμένοι από τον μυστικισμό του Ουλούρου, φύγαμε από την περιοχή και μετά από τετράωρη πεζοπορία στο πανέμορφο φαράγγι Kings Canyon, η παρέα μας ολοκλήρωσε το οδοιπορικό της στο Alice Springs, που βρίσκεται στο κέντρο της Αυστραλίας.
Εδώ θα κάνουμε ένα μεγάλο γλέντι, θα πούμε τα «αντίο» μας και θα σκορπιστούμε σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα.
Τρίτη 7 Σεπτέμβρη 2010
Πίσω στο Νότο. Εκεί ,συναντώ τον Στιβ ένα φίλο Αυστραλό συνταξιδιώτη που είχα γνωρίσει στην Ζιμπάμπουε και μαζί πάμε στο Kangaroo Island.
Το «Νησί του καγκουρό» είναι τρίτο σε μέγεθος νησί της Αυστραλίας νοτιοδυτικά της Αδελαΐδας και φημίζεται για το μέλι του και για το αρχαιότερο ιερό των μελισσών στον κόσμο. Όπως δοκιμάζουμε τις διάφορες ποικιλίες κρασιού, εκεί, έκανα δόκιμη σε διάφορες ποικιλίες μελιού!!!
Το Kangaroo Island, είναι επίσης, ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα της Νότιας Αυστραλίας.
Επίκεντρο και μαγνήτης των τουριστών η φυσική ομορφιά του Εθνικού Πάρκου «Flinders Chase», που περιλαμβάνει αξιοσημείωτους βράχους, φάρους (σε ένα από αυτούς, μείναμε μερικές μέρες και πραγματικά, ήταν από τα πιο όμορφα μέρη που έχω μείνει) και πολλαπλά μονοπάτια για περπάτημα όπου καταλήγουν σε καταρράκτες, έρημες παραλίες και σπηλιές με φώκιες!
Αξιοπερίεργο της περιοχής, το φαινόμενο της «Μικρής Σαχάρας», η οποία περιλαμβάνει τεράστιες αμμοθίνες στα νότια παράλια και φυσικά τα άπειρα καγκουρό που χοροπηδάνε τριγύρω σου.
Τα βράδια μέναμε στον φάρο, δίπλα στο τζάκι, με τον αέρα να λυσσομανά έξω, παίζοντας επιτραπέζια με στοίχημα, ο χαμένος να πλύνει τα πιάτα. (Με πολλή χαρά έχω να πω, ότι επί 4 μέρες δεν έπλυνα ούτε πιρούνι!)
Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010
Τι πιο ωραίο τέλος για τον υπέροχο αυτό μήνα στην Αυστραλία από το να επισκεφτώ την γνωστή κοιλάδα Barossa. Η Barossa Valley είναι μία από τις παλαιότερες περιοχές παραγωγής κρασιού της Αυστραλίας.
Ατελείωτοι αμπελώνες στη μέση των οποίων αναδύονται μικρά οικογενειακά οινοποιία.
Εκεί μπορείς να δοκιμάσεις διάφορες ποικιλίες κρασιού, την καινούρια σοδειά και τα best sellers! Σε κάθε οινοποιείο προσφέρονται για δοκιμή, έως και 4 κρασιά.
Κανονικά πίνεις μια μικρή γουλιά κάνεις τα σχόλια σου, την φτύνεις, πίνεις νερό για να καθαρίσεις την «παλέτα» σου και συνεχίζεις. Εγώ το πήγα διαφορετικά: έπινα το κρασί που μου άρεσε και έφτυνα αυτό που δεν μου άρεσε… Κατά συνέπεια μετά το έβδομο οινοποιείο μου φαινόντουσαν όλα ιδία!!
Καινούρια λέξη: Brekkie, είναι το πρωινό…
Καινούρια γεύση: Λουκάνικα από καμήλα και εκπληκτικά μπιφτέκια από Εμού (ένα πουλί που μοιάζει με στρουθοκάμηλο) όλα στα κάρβουνα!
Κρεατοφαγικός παράδεισος! Και φυσικά παγωτό μέλι στο νησί τού καγκουρό!
Καινούριος ήχος: Το αγαπημένο μας τραγούδι “Come To Australia” από τους Scared Weird Little Guys. Απαριθμεί όλα τα θανατηφόρα έντομα, ζώα, ψάρια και ερπετά που ζουν στην Αυστραλία!!!
1/ 2: Σεληνιακό τοπίο που θυμίζει την ταινία Mad Max στο Κούπερ Πέντι!
3: Ιθαγενής πλανόδιος τραγουδιστής, στο Alice Springs
4: Σπίτια – σπηλιές στο Κούπερ Πέντι
6: Άγρια και έρημα τόπια στον δρόμο του Ωκεανού.
8: Ταΐζοντας τους λαίμαργους πελεκάνους
9/ 10: Ηλιοβασίλεμα και ανατολή από το σαγηνευτικό Ουλούρου
11: Γκλαντέμπο, η λίμνη άλατος
12: Ο φάρος που έμεινα στο Νησί του Καγκουρό
13: οι «Αξιοσημείωτοι Βράχοι» στο Νησί του Καγκουρό είναι σύμπλεγμα παράξενα σχηματισμένων βράχων, στη κορυφή ενός γκρεμού. Μοιάζουν σαν να έχουν τοποθετηθεί εκεί από ένα αόρατο γιγάντιο καλλιτέχνη!
14: Η Έχιδνα είναι το μόνο θηλαστικό που κάνει αυγά. Είναι εξαιρετικά ντροπαλή και δύσκολα μπορείς να την φωτογραφίσεις!
15: Γυμνό το τοπίο, στη Μικρή Σαχάρα!!
16: Ο Wedge-tailed Eagle είναι ένα είδος αετού που ζει στην Αυστραλία και θεωρείται από τα μεγαλύτερα αρπακτικά πουλιά στον κόσμο, με άνοιγμα φτερών 2.27μ!!!
18: …ο χάρτης ανάποδα!
19: Ταΐζοντας το Τζόι. Πολλά μωρά καγκουρό μένουν ορφανά από τροχαία ατυχήματα…
20: Φώκιες που λιάζονται στο νησί των καγκουρό
