Σε ποιο εγχειρίδιο η φιλελεύθερη αντίληψη μας διδάσκει ότι οι άλλοι θα πρέπει να πληρώνουν τα χούγια μας;
Του Αθαν. X. Παπανδρόπουλου
Δεν γνωρίζω σε ποια βιβλία και άλλα συγγράμματα έχουν εντρυφήσει οι βαθυστόχαστοι αντιεμβολιαστές, αλλά μάλλον χρειάζονται επιστροφή στα θρανία. Διότι δεν εχω εντοπίσει σε ποιο φιλελεύθερο σύγγραμμα προτείνεται να κάνει κάποιος την πλάκα του με τα λεφτά τρίτων. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή γιατί ως μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας πρέπει ενδεχομένως να συμμετέχω στις δαπάνες νοσηλείας ενός βαθυστόχαστου αντιεμβολιαστή, αλλά να μην μπορώ να προστατευθώ από τη ζημιά που ενδεχομένως η απέραντη επιστημονική του γνώση μπορεί να μου προκαλέσει.
Κατά τα λοιπά,κάνει πάρτυ η επίκληση φιλελεύθερων ιδεών από επαγγελματίες απατεώνες πάσης φύσεως, που αποκομίζουν υλικά και πολιτικά οφέλη από την δαπανηρή αφέλεια τρίτων.
Όπως επισημαίνει ο έγκριτος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου κ.Χαρίδημος Τσούκας, η παραπληροφόρηση είναι η βασική πηγή της εξαπάτησης. Για παράδειγμα, ο κύριος μεταδότης διαδικτυακής παραπληροφόρησης για το εμβόλιο κα τά της COVID-19, ο Αμερικανός γιατρός Τζόζεφ Μέρκολα, προωθεί εμπορικά, εδώ και χρόνια, προϊόντα «εναλλακτικής ιατρικής», όπως ο φαιδρός αντιεμβολιαστής που ηγεί ται υπερδεξιού κόμματος στην Ελλά δα εμπορεύεται κηραλοιφές. Όταν έχεις χτίσει την καριέρα σου αντιτι θέμενος στο ιατρικό – φαρμακευτικό – πολιτικό σύστημα, είναι αναμενό μενο ο «σκεπτικισμός» σου να μην είναι απλώς γνωστική στάση, αλλά ιδιοτελής κατασκευή – αντανάκλα ση, εν πολλοίς, των συμφερόντων σου. Βεβαίως, η ιδιοτέλεια και η ιδε οληψία δεν είναι παράσημα, οπότε πρέπει να αποκρυβούν, εξ ου και η φενακιστική χρήση του ελευθεριακού ιδεολογήματος της «προσωπικής επιλογής». Με δαπάνη τρίτων εξυπακούεται.
Υπό αυτή την έννοια, για τον καθηγητή Χαρ. Τσούκα, «…οι ελευθεριακοί είναι ακοινώνητοι φιλελεύθεροι, οι οποίοι δεν κατανοούν τις κοινωνικές – γνωστικές προϋποθέσεις της προσωπικής επιλογής. Επιλέγουμε, κάθε φορά, από ένα μενού που η οργανωμένη κοινότητα θέτει ενώπιόν μας. Οι έλλογες επιλογές μας προϋποθέτουν κοινό (θεσμισμένο) γνωστικό υπό βαθρο: λ.χ. τι συνιστά ασθένεια, πώς προλαμβάνεται και πως θεραπεύε ται. Βεβαίως, δεν ομονοούμε απα ραίτητα ως προς το τι είναι έγκυρη γνώση, αλλά οι διαφωνίες μας προ ϋποθέτουν ένα κοινώς αποδεκτό πλαίσιο σημασιών, νοημάτων και υποχρεώσεων.
Κυρίως δε, απαιτούν καθορισμό της έννοιας των λέξεων, που κάποιοι εκτοξεύουν σαν στραγάλια.
Είμαι ελεύθερος π.χ. να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν ιοί, αλλά αν στις θεσμισμένες γνωστικές σημασίες της κοινωνίας μου δεν συγκαταλέ γεται αυτή π αντίληψη, αναγκάζο μαι, ως κοινωνικό ον, να συμπλεύ σω με την κρατούσα ορθή «δόξα» (γνώμη). Άλλωστε, αν αρρωστήσω, στις υπηρεσίες της οργανωμένης κοινότητας, πιθανότατα, θα προ σφύγω και στις κρατούσες ιατρικές αντιλήψεις της θα υπάγω τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να το ‘χω δίπορτο: να είμαι γνωστικά ανορθόδοξος αλ λά να απολαμβάνω τα επιτεύγματα της ιατρικής ορθοδοξίας.
Σχεδόν καμία μεταδοτική ασθέ νεια δεν εξαλείφθηκε χωρίς ισχυ ρή κρατική παρέμβαση. Μόνο το κράτος έχει τους πόρους, τα μέσα και, στις δημοκρατικές κοινωνίες, τη νομιμοποίηση, να επιβάλλει περιορισμούς για την αναχαίτι ση και εξάλειψη λοιμωδών νοση μάτων. Στις ΗΠΑ, λ.χ., μέχρι το 1963, μολύνονταν από την ιλαρά τέσσερα εκατομμύρια άτομα κάθε χρόνο, από τα οποία 50.000 νο σηλεύονταν και 500 πέθαιναν. Οι περισσότεροι θάνατοι αφορούσαν παιδιά κάτω των 5 ετών. Από το 1963, οπότε το εμβόλιο έγινε υπο χρεωτικό (με εξαιρέσει για ιατρικούς και θρησκευτικούς λόγους), τα κρούσματα ιλαράς μηδενίστη καν. Πρόσφατα επανεμφανίστη καν, εξαιτίας της διστακτικότητας γονέων, υπό την επιρροή διαδικτυακής παραπληροφόρησης.
Όσοι πιστεύουν ότι ο εμβολια σμός κατά μιας μεταδοτικής ασθέ νειας είναι αποκλειστικά ατομική επιλογή πλανώνται. Δεν υπάρχουμε ως ατομικές νησίδες αλλά ως αλλη λεξαρτώμενα όντα – αυτό μας θυ μίζει η πανδημία. Αν κάποιος δεν θέλει να προστατεύσει τον εαυτό του, δικό του πρόβλημα. Αν όμως αδιαφορεί για την προστασία των άλλων, δικό μας το πρόβλημα. Σεβόμενη την προσωπική αυτονομία των πολιτών, η ευπρεπής κοινωνία διευρύνει τα όρια των ατομικών επιλογών, χωρίς όμως να αμελεί την αυτοσυντήρησή της. Εφόσον ως οργανωμένη κοινότητα είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε για την πιθανή νοσηλεία σας, εμβολιαστικοί σκεπτικιστές, επιτρέψτε μας να έχουμε λόγο και για την προστασία της υγείας σας. Όποιος πληρώνει τα βιολιά, διαλέγει το τραγούδι,μας λέει η λαϊκή σοφία.Με απλά λόγια,με γα λεφτά σας και την κυρά σας, κύριοι.
