Του Δημήτρη Στεργίου
Αυτό που θέλω να μοιραστώ με τους αναγνώστες είναι όσα αποκόμισα, διδάχθηκα και διαπίστωσα κατά τη συνεργασία αυτή με τον δημοσιογράφο – διευθυντή της μεγαλύτερης τότε πρωινής και κυριακάτικης αθηναϊκής εφημερίδας και άνθρωπο Γιώργο Ρωμαίο
Με τον εκλιπόντα συνάδελφο στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ) Γιώργο Ρωμαίο συνεργάστηκα έντονα, παραγωγικά και δημιουργικά την περίοδο 1975-1980 όταν ήταν διευθυντής Σύνταξης στην εφημερίδα «Το Βήμα» (με διευθυντή από το 1974 τον Λέοντα Καραπαναγιώτη και διευθυντή Σύνταξης τον Χάρη Μπουσμπουρέλη) και διευθυντής στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» και η ταπεινότητά μου συντάκτης από το 1970 και αρχισυντάκτης και διευθυντής Σύνταξης του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» από το 1976 έως το 2001.
Από αυτή τη συνεργασία μου θυμάμαι πολλά, που τα λέγαμε κατ’ ιδίαν μετά το 1981, όταν μετά την εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση διορίστηκε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ (μέχρι το 1984), όταν εκλέχθηκε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ (επανεκλέχθηκε στις ευρωεκλογές του 1989), όταν την περίοδο 1987-1992 διατέλεσε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όταν, με την επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1993, διορίστηκε υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας (13 Οκτωβρίου 1993 – 4 Μαΐου 1994) και στη συνέχεια αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας (4 Μαΐου 1994 – 15 Σεπτεμβρίου 1995), όταν στις 15 Σεπτεμβρίου 1995 τοποθετήθηκε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών ως τον Ιανουάριο του 1996, όταν στις εκλογές του 1996 εκλέχθηκε βουλευτής Α΄ Αθηνών και ανέλαβε υπουργός Δημόσιας Τάξης, έως τον Οκτώβριο του 1998 με τις γνωστές αρχικά επιτυχίες, αλλά και την άδοξη λήξη της θητείας του λόγω της υπόθεσης Σορίν Ματέι.
Αυτά όμως είναι γνωστά. Αυτό που θέλω να μοιραστώ με τους αναγνώστες είναι όσα αποκόμισα, διδάχθηκα και διαπίστωσα κατά τη συνεργασία αυτή με τον δημοσιογράφο – διευθυντή της μεγαλύτερης τότε πρωινής και κυριακάτικης αθηναϊκής εφημερίδας και άνθρωπο Γιώργο Ρωμαίο.
Κατ’ αρχάς, ο Γιώργος Ρωμαίος μετέδιδε, με τη γαλήνια συμπεριφορά του, την πραότητα, το εκφραστικό του υπομειδίαμα και την αποφασιστικότητά του, στους συντάκτες του και ιδιαίτερα σε εκείνους που έβλεπε ότι αγχώνονται ή δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, τη δύναμη και τη θέληση να εξασφαλίσει από εκείνους το άρθρο, το σχόλιο, την έρευνα, το ρεπορτάζ που είχαμε συζητήσει και προγραμματίσει στις πολύ γρήγορες πρωινές συσκέψεις.
Ολα αυτά τα διαπίστωνε με μια κάθετη ματιά που έριχνε στο χειρόγραφο (αυτό κυριαρχούσε τότε), το οποίο το έπαιρνε και το διάβαζε όρθιος και, ανάλογα με αυτό που διαπίστωνε με το έντονο δημοσιογραφικό του αισθητήριο, ή το διόρθωνε ή το συμπλήρωνε ο ίδιος στη συνέχεια. Αν μάλιστα το θέμα ήταν οικονομικό, με φώναζε να ρίξω μια ματιά και να το δώσω αμέσως διορθωμένο ή συμπληρωμένο ή χωρίς επεμβάσεις, αν δεν χρειάζονταν!
Υστερα, αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση κατά το αρχικό στάδιο (1975-1976) της συνεργασίας μου με τον Γιώργο Ρωμαίο ήταν ότι απεχθανόταν κάθε πρόταση για άρθρο ή σχόλιο γύρω από θέματα καθαρά οικονομικής επικαιρότητας με «οικονομίστικο» τρόπο, μολονότι ήταν οικονομολόγος! Σημειώνω ότι ο Γιώργος Ρωμαίος είχε σπουδάσει οικονομικές επιστήμες στην τότε Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ), σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά μετά την αποφοίτησή του ακολούθησε επαγγελματικά τη δημοσιογραφία στην εφημερίδα «Το Βήμα», όπως προανέφερα.
Η αντίδρασή του σε κάθε τότε πρόταση αρχικά ήταν πάντοτε ήπια, αλλά συνέχεια χαριτολογώντας ήθελε να με αποτρέψει από γράψιμο άρθρων με οικονομικούς δυσνόητους όρους, όπως ΑΕΠ, δείκτης τιμών καταναλωτή, αγοραστική δύναμη, φορολογική επιβάρυνση κι άλλα τέτοια για μια εφημερίδα.
«Κύριε «οικονομιστά»», μου έλεγε, «»Το Βήμα» και «Το Βήμα της Κυριακής» δεν είναι «Οικονομικός Ταχυδρόμος» (αλλά και «Τα Νέα» αργότερα)».
Ανταπάντησα ότι ούτε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», που διαβάζεται στην πλειοψηφία από μη οικονομολόγους, χρησιμοποιούν οι συντάκτες τέτοιους «οικονομίστικους» όρους και τα άρθρα του, τα σχόλια και οι έρευνές του έχουν τεράστια αναγνωσιμότητα. Αυτό περίμενε και με γαλήνια χαμηλή φωνή μού είπε: «Αυτό θέλω, «οικονομιστά», και για «Το Βήμα της Κυριακής». Θέλω κοινωνικοοικονομικές έρευνες που να «ανοίγουν» επίκαιρα θέματα. Περιμένω να μου δώσεις μερικούς τίτλους αύριο!».
Κι έτσι άρχισε η συνεργασία μου με τον διευθυντή του «Βήματος της Κυριακής» Γιώργο Ρωμαίο έως και το 1980.
Οι έρευνες αυτές άρχιζαν από «Το Βήμα της Κυριακής» με μεγάλη διαφήμιση στα άλλα έντυπα του ΔΟΛ και στο ραδιόφωνο και συνεχίζονταν, σε κομμάτια, έως και την Παρασκευή.
Θυμάμαι ότι κάθε Δευτέρα με έπαιρνε τηλέφωνο για να εκφράσει τη χαρά του για την αναγνωστική επιτυχία του φύλλου της εφημερίδας και, φυσικά, των ερευνών μου.
Με την ευκαιρία αυτή θυμήθηκα ότι έως το 1981 δεν υπήρχαν οικονομικές στήλες ή σελίδες στις εφημερίδες ή, αν υπήρχαν, ήταν μικρές μονόστηλες, καθώς τα οικονομικά θέματα καλύπτονταν από το οικονομικό ρεπορτάζ, και μάλιστα σε στήλες για την «Πολιτική».
Ομως, μετά την αύξηση της κυριαρχίας του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» με την πλούσια και ποιοτική του ενημέρωση (κυκλοφορούσε κάθε Πέμπτη), την πρωτοφανή επιτυχία των κοινωνικοοικονομικών ερευνών στο «Βήμα της Κυριακής» (με εκατοντάδες χιλιάδες πωλούμενα φύλλα) και την επέκταση της συνεργασίας μου με «Τα Νέα» (με πάνω από 250.000 φύλλα) με άρθρα και έρευνες, το 1980 ο τότε διευθυντής της εφημερίδας Γιάννης Καψής προχώρησε στην κυκλοφορία μαζί με «Τα Νέα» οικονομικού ενθέτου υπό την ευθύνη του Παντελή Καψή και της ταπεινότητάς μου.
Αργότερα, μετά την αποχώρηση του Γιώργου Ρωμαίου από τη διεύθυνση του «Βήματος της Κυριακής» το 1981 και του Λέοντος Καραπαναγιώτη από τη διεύθυνση του «Βήματος» και την ανάληψη της εφημερίδας «Τα Νέα» από τον Απρίλιο του 1982, η συνεργασία μου έγινε καταιγιστική με το κύριο άρθρο που έγραφα στη στήλη «Ριπές» και τα άρθρα, σχόλια και έρευνες στις στήλες «Πολιτικό Βαρόμετρο», Προβολείς» και «Η Αλλη Οψη» από το 1982 έως και το 2000!
Πηγή: in.gr
