Του Νίκου Αναγνωστάτου
Είναι πάντα δύσκολο να πηγαίνει κανείς κόντρα στο ρέμα, έστω και αν είσαι σίγουρος ότι η ροή του ρέματος οδηγεί σε λάθος αποτέλεσμα. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε μια κοινωνική, ακόμη και πολιτική, αναστάτωση που προκαλεί η συζήτηση για τον γάμο των ομοφύλων και τούτο χωρίς ουσιαστικό λόγο όπως θα αναπτύξω. Ο κάθε αρμόδιος για να αποφασίσει, έχει πάντοτε την ανάγκη μιας δεύτερης σκέψης, την οποία θα επιχειρήσω σε τούτο το σημείωμα.
Θεωρείται δεδομένο ότι η φύση επιτάσσει κανόνες στην εξέλιξή της και είναι αμείλικτη στην όποια αντίδραση. «Η φύση δεν δαμάζεται παρά μόνο αν υποταχθείς σ’ αυτήν», έχει πει ο Άγγλος συγγραφέας H.G.Wells. Όμως, παρόλο που αρκετές προσωπικότητες, όπως ο δικός μας, ο μέγιστος Αριστοτέλης, έχει πει, «Η φύσις, μηδέν μήτε ατελές ποιεί μήτε μάτην», εν τούτοις ποιεί, και ποιεί από στρεβλώσεις μέχρι και τέρατα. Μειοψηφία βέβαια, αλλά «παρά την φύσιν», δηλαδή διάφορο από ό,τι η φύσις το θεωρεί «κανονικό», δηλαδή να επιτελεί τον προορισμό της. Εννοώ τους ΛΟΑΤΚΙ, στην προκειμένη περίπτωση και το δικαίωμα γάμου που διεκδικούν και έχουν προβληματίσει και διχάσει την κοινωνία και την πολιτική.
Πριν λοιπόν βρεθούμε σε βαθιά νερά, όπου στη σημερινή κοινωνία, κυριαρχούν κάθε μορφής και είδους απόψεις και επιρροές, ή επί το ακριβέστερο, πολλοί αυτοχρισθέντες ως «ειδικοί», «προοδευτικοί» ή «αυθεντίες» της κοινωνίας, επικρίνοντας τους «συντηρητικούς» ή ακόμη και «σκοταδιστές», όπως λένε όσους απλά έχουν διαφορετική από η δική τους άποψη, και τούτο αυθαίρετα αν όχι αλαζονικά, από κάποια θέση ισχύος και επιρροής που κατέχουν, όπως δημοσιογράφοι για παράδειγμα, με αναπόδεικτα όμως επιχειρήματα, όπως: «ίσα ή ανθρώπινα δικαιώματα» κ.τ.τ., οφείλουμε να προσδιορίσουμε και να διευκρινίσουμε ορισμένες έννοιες, τις οποίες οι «αυθεντίες» αυτοί επικαλούνται και καταλήγουν σε στρεβλά συμπεράσματα, επηρεάζοντας τουλάχιστον τους αδιάφορους, τους αφελείς πολίτες και όχι μόνο.
Τα δικαιώματα λοιπόν που επικαλούνται οι νέες αυθεντίες, για να τελειώνουμε με τέτοιες φανφάρες, είναι όσα κάθε ένας δύναται να ασκήσει. Όπως επί παραδείγματι, ένας χωλός δε δικαιούται να διεκδικήσει θέση σε έναν αγώνα δρόμου, ή ένας κωφάλαλος να λάβει μέρος σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού, και τόσες άλλες περιπτώσεις όπου τα δικαιώματα έχουν εκείνοι που μπορούν να τα ασκήσουν. Ένας ΛΟΑΤΚΙ λοιπόν δεν μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα του γάμου, αφού ο ίδιος έχει αποκλείσει τον εαυτό του από την διαδικασία αναπαραγωγής.
Ο προορισμός και ο κύριος σκοπός της φύσης, είναι η πρώτη έννοια που χρήζει διευκρίνισης αν όχι απλά υπενθύμισης. Χωρίς δυνατότητας αντίρρησης από καμιά «σύγχρονη» αυθεντία. Ο στόχος λοιπόν της φύσης είναι η διαιώνιση του είδους με την αναπαραγωγή, τόσο του ανθρώπινου είδους, όσο και των ζωικού και φυτικού βασιλείων.
Αβίαστα και αναντίρρητα, προκύπτει ότι, οι ταλαίπωροι λεγόμενοι ΛΟΑΤΚΙ, έχουν αποκλείσει τους εαυτούς τους από την αναπαραγωγή και επομένως είναι αδύνατο να συμπεριληφθούν στο είδος διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Τα δικαιώματά τους επομένως, είναι μειωμένα όσον αφορά την διαδικασία αναπαραγωγής. Με δεδομένο ότι ο κυριότερος θεσμός διαιώνισης του είδους, είναι ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας, δεν τον δικαιούνται! Η επιθυμία τους να αποκτήσουν παιδιά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πρώτον, αποτελεί ομολογία του μειονεκτήματός τους και δεύτερον, η ανατροφή ενός παιδιού από στερημένους από τη φύση να είναι δικό τους, δημιουργεί τεράστια και ανεξέλεγκτα ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί αυτό μεγαλώνοντας. Δεν είναι υπερβολή να το χαρακτηρίσουμε έγκλημα στην ψυχούλα αυτού του αθώου παιδιού.
Γάμος, είναι ο μοναδικός θεσμός δημιουργίας οικογένειας, ως ο εξελιγμένος και αδιατάρακτος θεσμός αναπαραγωγής και διαιώνιση του είδους από αιώνων που εφαρμόζεται, κατ’ εντολή της φύσης και της παράδοσης φυσικά. Η έννοια, η σημασία και η αξία που έχει ο γάμος, δεν αφήνει περιθώρια για άλλης μορφής γάμου. Ο «πολιτικός» λεγόμενος γάμος δεν είναι και δεν πρέπει να τον αποκαλούμε «γάμο». Ο λεγόμενος «πολιτικός» γάμος, είναι απλά μια νομιμοποίηση της Παπανδρεϊκής «παληκαριάς» της τότε παντοδυναμίας του, να θεσπίσει έναν θεσμό για τους ΛΟΑΤΚΙ, που λέγεται «σύμφωνο συμβίωσης», κάτι που καλύπτει όλα τα κοινωνικά κλπ δικαιώματα των συμβαλλομένων. Αν κάτι λείπει, ας συμπληρωθεί στον υπάρχοντα νόμο περί «Συμφώνου Συμβίωσης» και όχι να θεσπίσουμε κάτι που δεν δικαιούνται οι ΛΟΑΤΚΙ, αφού αδυνατούν να ασκήσουν τον σκοπό και προορισμό του γάμου.
Ταλαίπωροι ΛΟΑΤΚΙ, κάτι που εν πολλοίς δεν το επιλέξατε οι ίδιοι, ας ξεπεράσουμε το όνειδος που κάποτε δεχόσαστε, σας αναγνωρίζουμε ως μέλη της κοινωνίας με όλα τα δικαιώματα που από τη φύση τους μπορούν να ασκήσετε, αλλά δεν σας επιτρέπουμε να κομπορρημονείτε, προβάλλοντας τη στρέβλωση της φύσης σας ως προσόν, με τις γελοίες παρελάσεις, και να προκαλείτε την κοινωνία με κάθε είδους άκομψη παρουσία και άσχετη διεκδίκηση.
Κυρίες και Κύριοι της ΛΟΑΤΚΙ, προσγειωθείτε χωρίς να προκαλείται άλλο την κοινωνία με τρελές αντικοινωνικές πράξεις και απαιτήσεις!
