Η σωτηρία τοις Έλλησιν εκ της θαλάσσης υπήρξεν

«Η σωτηρία τοις Έλλησιν εκ της θαλάσσης υπήρξεν», Πλούταρχος (45-120 μ.Χ).

Του Βασίλη Γρ. Παπαδάκη*

Η θάλασσα ήταν και είναι η καρδιά της Ελλάδας. Στη θαλάσσια δύναμη οφείλεται η τρισχιλιετής επιβίωση της. Ο Θεμιστοκλής (525-460 π.Χ.) μεγαλοφυής Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός, ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε τη σημασία της ναυτικής ισχύος. Το 493 π.Χ., ορίζεται επώνυμος άρχων και πείθει τους Αθηναίους τα κέρδη από τα αργυρωρυχεία του Λαυρίου να μη διανεμηθούν μεταξύ των πολιτών, αλλά να διατεθούν για την κατασκευή 200 ωκυπτέρων τριήρων. Η Αθήνα κατέστη η μεγαλύτερη ναυτική δύναμη του ελληνικού κόσμου. Έτσι άστραψε η δόξα στην εν Σαλαμίνι ναυμαχία, 480 π.Χ.

Αναγκαία αναφορά στο χρησμό της Πυθίας: «Μηδέν άλλο δηλούσθαι ξύλινον τείχος η τας ναυς» – μόνο τα ξύλινα τείχη θα σώσουν την Αθήνα. Ας θυμηθούμε και το Δελφικό μάντευμα, λίγο πριν τη ναυμαχία: «Ξύλινον τείχος απόρθητον τελέθειν» – τα ξύλινα τείχη, τριήρεις, είναι απόρθητα.

Η θέση και η αρχέγονη ιστορία της Ελλάδας επιβάλλουν σύγχρονο και ισχυρό πολεμικό ναυτικό που θ’ αντιμετωπίσει και αποτρέψει κάθε επίδοξο εισβολέα, «φίλο» η εχθρό. Είναι απορίας άξιον πως τολμά ο πολεμοκάπηλος Σουνίτης να προβάλλει παράλογες αξιώσεις στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο, ως πρώτο βήμα για μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις επί των νησιών και να θέτει θέματα συγκυριαρχίας στο Αιγαίο. Ας υιοθετήσουμε το παράδειγμα του Θεμιστοκλή. Τα πλεονάσματα προς διανομή στους πολίτες, επιδοτήσεις άχρηστων οργανισμών και βεβαρημένων δι΄υπονoιών Μ.Κ.Ο, να δοθούν για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, προπαντός του ναυτικού, ώστε να αποκτήσει η Ελλάδα τη φοβερή εκείνη δύναμη κρούσεως για την αντιμετώπιση των τουρκικών ολκάδων από τις ελληνικές ωκύπορες τριήρεις. Το κυβερνών κόμμα και ο πρωθυπουργός πιθανόν να υποστούν πολιτική φθορά. Ο Θεμιστοκλής εξορίστηκε αλλά έμεινε στη παγκόσμια ιστορία ως ο μεγαλύτερος πολιτικός-στρατηγός.

«Η σωτηρία τοις Έλλησιν εκ της θαλάσσης υπήρξεν». Η αποφθεγματική φράση του Πλούταρχου, βιογράφου – ιστορικού της αρχαιότητας, ας γίνει μάθημα. Τίποτα δεν άλλαξε από τότε: Προτεραιότητα η κυριαρχία στη θάλασσα και η θωράκιση των συνόρων.
Ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος (484-418 π.Χ.), θα θεωρούσε ανόητο το Σουνίτη – γείτονα «όστις αίρειται πόλεμον προ ειρήνης» και τη ρηχόμυαλη αντιπαράθεση της βαρεμένης αριστερής αντιπολίτευσης για τις βίλλες στο Δέλτα του Έβρου.

Τουρκικοί ταρταρινισμοί με αναφορά για ψύλλου πήδημα στο “casus beli” – αφορμή για κήρυξη πολέμου, σε περίπτωση επεκτάσεως των ελληνικών χορικών υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο είναι άσφαιρες απειλές. Σύμφωνα με τη συνθήκη – σύμβαση, “Casus foederis” του Ο.Η.Ε. για το δίκαιο της θάλασσας που αφορά στα παράκτια κράτη, Μόντε Νέγκρο Μπαίυ, Τζαμάικα, 23.6.1998, είναι νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας η επέκταση των χωρικών υδάτων.

Σύμφωνα με το θρησκευτικό φανατισμό, τζιχάντ, ιερός πόλεμος, ο πιστός μουσουλμάνος μάχεται για την εξάπλωση του Ισλάμ. Το 90% των προσφύγων-μεταναστών από Τουρκία προς Ελλάδα είναι μουσουλμάνοι. Ολέθριος Δούρειος Ίππος εντός της ελληνικής επικράτειας.

Υπέρογκα ποσά δαπανούνται από τον άπληστο πρόεδρο της γειτονικής χώρας για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, με οικονομικό και κοινωνικό κόστος για τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Η τουρκική λίρα καταποντίζεται.

Διακαής πόθος των ανθρώπων είναι η παγίωση και διατήρηση της ειρήνης. Η αρχαιότερη προσπάθεια έγινε στην Πυλαία των Δελφών 7ος π.Χ. αι. με τις Αμφικτιονίες.

Ο πόλεμος βρίσκεται έξω από τα όρια της λογικής και του δικαίου. Είναι μέγιστη πληγή και πρόξενος ανθρώπινης δυστυχίας. Καταστρέφει ό,τι δημιουργείται σε περίοδο ειρήνης. Μόνο οι αμυντικοί και απελευθερωτικοί πόλεμοι συγχωρούνται. Αντίθετα οι επιθετικοί θεωρούνται άδικοι και παράνομοι. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να αμύνεται κατά οιασδήποτε εχθρικής απειλής, επιβολής, εισβολής.

Κατά την αρχαία αττική παράδοση ο νομοθέτης και δικαστής στην Κρήτη, Ραδάμανθης ορίστηκε από τους Θεούς μετά θάνατο, κριτής στον Άδη. Θέσπισε Νόμο που προέβλεπε την αθωότητα του αμυνόμενου όταν διέπραττε φόνο. Ο ρήτορας Αντιφών (480-410 π.Χ.) υποστήριζε πως για τον αμυνόμενο δεν είχε γραφεί πουθενά η παραμικρή τιμωρία.

Η άμυνα νομιμοποιήθηκε από το Ρωμαϊκό Δίκαιο ως δικαίωμα προστασίας της ατομικής ακεραιότητας και περιουσίας. Οι όροι και προϋποθέσεις της άμυνας αναφέρονται στα άρθρα 22, 23, 24 του Π.Κ.

«Ο Ο.Η.Ε. βρίσκεται στη δυσκολότερη καμπή της ιστορίας του, συγκρίσιμη με την κρίση της κοινωνίας των Εθνών». Τζόρτζ Χέρμπερτ Ουάκερ Μπούς, πρόεδρος των Η.Π.Α. 1989-1992.

Η άποψη του προέδρου Μπους (1924-2018), αναφέρεται στο βιβλίο: «Η Ευρώπη, η Αμερική, ο πόλεμος», σελίς 196 του Etienne Balivar, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.

Σήμερα κουμάντο στον Ο.Η.Ε, κάνει το Συμβούλιο Ασφαλείας των 5 ισχυρών. Σπανιότατα προσφυγές ανίσχυρων κρατών δικαιώνονται και αυτό μόνον όταν συμπλέουν με τα συμφέροντα των ισχυρών.

Ο φον Καρλ Κλαούζεβιτς (178—1831), Πρώσσος στρατηγός, θεωρητικός του πολέμου υπεστήριζε: «Οι πόλεμοι αποτελούν συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».

Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά -1284 Α» αναφέρει: «Δημηγορούσαν οι λαγοί ζητούντες παραχωρήσεις και διευκολύνσεις από τους λέοντες. Οι λέοντες αποκρίνονταν: όλα καλά, αλλά τα λόγια σας χρειάζονται νύχια και δόντια σαν τα δικά μας, τα οποία εσείς δεν έχετε».

Πόσο ταιριάζουν τα λόγια του Αριστοτέλη στους εξ ανατολών λαγούς.

*Δημοσιογράφος (Επίτιμο μέλος Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων)