Της Εύας Παπαδοπούλου
ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ 2
Η αντίστροφη μέτρηση πλησιάζει στο τέλος της. Απομένουν δεκαπέντε μέρες στην Κόστα Ρίκα και μετά πίσω στο υγρό Λονδίνο. Προσπαθώ να μη σκέπτομαι πως σε δύο εβδομάδες τελειώνουν όλα και η λαχτάρα μου να χαρώ όσο γίνεται περισσότερα, ολοένα και δυναμώνει.
Μιλάω πλέον πολύ καλά ισπανικά και αυτό με βοηθάει να συνεννοούμαι άνετα με την οικογένεια που με φιλοξενεί, αλλά και να βιώσω χωρίς το φράγμα της γλώσσας, την επαφή μου με τους ντόπιους.
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
Σήμερα, θα επισκεφτώ το γνωστό ηφαίστειο Arenal. Πρόκειται για ένα ενεργό ηφαίστειο στη βορειοδυτική Κόστα Ρίκα περίπου 90 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Σαν Χοσέ, στην περιοχή της La Fortuna.
Το Arenal έχει τουλάχιστον 1.600 μέτρα ύψος και είναι ένα από τα λίγα ηφαίστεια με κωνικό σχήμα, ο κρατήρας του οποίου έχει περίμετρο 140 μέτρα. Γεωλογικά το Arenal θεωρείται νεαρό ηφαίστειο, αφού είναι μόλις 7.000 χρόνων!
Το ηφαίστειο παρέμενε αδρανές για εκατοντάδες χρόνια καλυμμένο από πυκνή βλάστηση, ενώ ο κρατήρας του εμφάνιζε μικρή μόνο δραστηριότητα με στήλες ατμών.
Ωστόσο το 1968, το Arenal ξέσπασε απροσδόκητα, καταστρέφοντας τη μικρή πόλη Tabacon, καθώς και όλη την βλάστηση που υπήρχε εκεί γύρω.
Λόγω της έκρηξης δημιουργήθηκαν τρεις κρατήρες στη δυτική πλευρά του, αλλά μόνο ένας από αυτούς εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα.
Μέχρι το 2010, θεωρείτο το πλέον ενεργό ηφαίστειο της Κόστα Ρίκα και ένα από τα δέκα πιο ενεργά ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο.
Το Arenal, είναι σημαντικός τόπος μελέτης από σεισμολόγους εδώ και πολλά χρόνια και παρόλο που σήμερα, η δραστηριότητα του είναι λιγότερο επιβλαβείς, μπορεί κάνεις να δει στήλες τέφρας αλλά και λάβα με λαμπρό πορτοκαλί χρώμα να ρέει ακόμα στα πλευρά του, ενώ ξαφνικές εκρήξεις υπάρχουν σε καθημερινή βάση.
(Δυστυχώς, εγώ κατάφερα να δω μόνο μικρές εκρήξεις αερίων, αλλά καθόλου λάβα…)
Το τέλειο κωνικό σχήμα του ηφαιστείου, προσφέρει εντυπωσιακή θέα όταν βρίσκεται σε ηφαιστειακή δράση και τις νύχτες, όπως μου είπαν οι ντόπιοι, προσφέρει ένα μαγευτικό θέαμα από λάμψεις με τις μικρές εκρήξεις του.
Γύρω από το Αρενάλ υπάρχουν πάρα πολλές θερμές πηγές και φυσικά δεν παρέλειψα να απολαύσω θερμά λουτρά μέσα στην ζούγκλα με τις σαύρες και τις μαϊμούδες να με χαζεύουν παραξενεμένες!
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010
Μαζί με την φίλη μου Σαντέλλε, πήγαμε στην παραλία Jaco. Μία από τις δέκα καλύτερες παραλίες τις χώρας, η οποία βρίσκεται στην κεντρική ακτή της Κόστα Ρίκα και βλέπει τον Ειρηνικό Ωκεανό. Φημίζεται μάλιστα ως ένα από τα πιο γνωστά «καταφύγια» για τους surfers και τους λάτρεις της «χύμα» διασκέδασης!
Το Jaco ήταν κάποτε ένα ήσυχο παραλιακό θέρετρο μέχρι που το ανακάλυψαν οι σέρφερς για τα εξαιρετικά μεγάλα κύματα του, ιδανικά για αυτό το σπορ. Έτσι άρχισαν να καταφθάνουν στην παραλία πλήθη αθλητών που αγαπούσαν την σανίδα και ήθελαν η αδρεναλίνη τους να χτυπάει κόκκινο.
Μαζί με τους σέρφερ, ήρθε και η ανάγκη για νυχτερινή ζωή. Τώρα πλέον, το Jaco είναι γνωστό για τα πιο τρελά πάρτι στην παραλία της Κόστα Ρίκα, και βεβαία κορυφαίος προορισμός για τους λάτρεις του κύματος και του γλεντιού.
Εμείς περιοριστήκαμε να θαυμάζουμε τους σέρφερς να διασχίζουν τα κύματα και τιμήσαμε τα μπαρ, πίνοντας μπύρες και χορεύοντας σάλσα με τους άλλους τουρίστες!
Την επόμενη μέρα προσπαθήσαμε να πλατσουρίσουμε στα απόνερα των τεράστιων κυμάτων, διότι για να κολυμπήσει κάνεις ούτε λόγος, μιας και τα κύματα είναι πανύψηλα και τα ρεύματα επικίνδυνα.
Όπως και να έχει η τελευταία εκδρομή στη Κόστα Ρίκα θα μου μείνει αξέχαστη.
Τελευταίο Σαββατοκύριακο στο Σαν Χοσέ. Το πέρασα με φίλους, χορεύοντας, πίνοντας και βιώνοντας στιγμή – στιγμή τον χρόνο που τέλειωνε σ΄αυτό το ταξίδι ζωής. Αργά το βράδυ όταν πακετάριζα, ποτέ άλλοτε ο σάκος μου δεν μου είχε φανεί τόσο βαρύς.
Εβδομάδα 54η – Απομένουν μερικές ώρες μέχρι προσγειωθώ στο Λονδίνο.
Στο ημερολόγιο μου υπάρχει μια και μοναδική λέξη, «θλίψη».
1 Νοέμβριου 2010
Ώρα 12 μεσημέρι πάτησα το πόδι μου στο Χίθρoου του Λονδίνου. Μετά από ένα χρόνο ταξιδιού σε 11 χώρες, ο απολογισμός μου ήταν πραγματικά πλούσιος:
Επισκέφτηκα 93 πόλεις και χωριά.
Τράβηξα 19.105 φωτογραφίες.
Έκανα 27 πτήσεις.
Συνολικό κόστος για ένα χρόνο 25.000 λίρες Αγγλίας (άξιζε μέχρι και την τελευταία!!)
Βαριά αρρώστια, 1 (μαλάρια, στην Ζιμπάμπουε όπου είδα τον χάρο με τα μάτια μου)
Κρυώματα, 3 (ιδιαίτερα όταν άλλαζε η θερμοκρασία από +40 στους -5),
Χτυπήματα, 1 (πτώση από άλογο στην Νότιο Αφρική)
Κλοπή πορτοφολιού & κάμερας, 1 (Κίνα)
Κλοπή από τον σάκο μου, 1 (Ζιμπάμπουε – μου πήραν τον σουγιά και κάτι πέτρες)
Παρατσούκλια 3, όπως Greek -fro (κατά το Άφρο, επειδή τα μαλλιά μου αγνοούσαν την βαρύτητα και μάκραιναν οριζόντια), Ε – Υα (από την ταινία Walli-e) και Τίτσε (όπως teacher με κινεζική προφορά !)
Ζευγάρια Αθλητικών παπουτσιών που έλιωσα, 4!!
Ελληνικές παρέες που συνάντησα, 5 (στην Ινδία, Καμπότζη, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Κόστα Ρίκα),
Έκλαψα, 3 φορές
Γέλασα, αμέτρητες φορές.
Φίλους που απέκτησα από όλο τον κόσμο, δεκάδες (από Αυστραλία, Ελβετία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Αγγλία, Σουηδία, Ιρλανδία, Ισπανία, Κίνα, Χονγκ Κονγκ, Ταϊλάνδη, Κόστα Ρίκα)
Όμορφες κουβέντες που έκανα με τους ντόπιους, άπειρες.
Καλύτερο φαγητό, στο Βιετνάμ.
Χειρότερο φαγητό, στην Κόστα Ρίκα (αν και είχε τα καλύτερα φρούτα)
Καλύτερο κρασί, στην Αυστραλία.
Οι πιο περίεργες γεύσεις, στην Κίνα.
Χώρα που με απογοήτευσε, η Κίνα.
Χώρα που με εξέπληξε, η Νότιος Αφρική.
Χώρα που σίγουρα θα ξαναπάω, Νέα Ζηλανδία
Σύγχρονα θαύματα του κόσμου που επισκέφτηκα, 2 (Ταζ Μαχαλ,Ινδία – Σινικό Τοίχος , Κίνα)
Φυσικά θαύματα του κόσμου, 1 (Καταρράκτες Βικτώρια, Ζιμπάμπουε),
Καλύτερο Μνημείο, Άνκορ Γατ (Καμπότζη)
Συγκλονιστικά ηλιοβασιλέματα και ανατολές, άπειρα και παντού (ο κόσμος είναι πανέμορφος!!!)
Πιο επικίνδυνοι οδηγοί, στην Ινδία (βγήκε ο χάρος με το τρίκυκλο!!)
Η πιο δύσκολη επικοινωνία, στην Κίνα, (διότι εκτός από τις μεγάλες πόλεις κανείς δεν μιλάει Αγγλικά!)
Ομορφότερες πόλεις, Χατζού (Κίνα), Χόι Αν (Βιετνάμ), Σιεμ Ριπ (Καμπότζη) ,
Καινούριες λέξεις, γεύσεις και ήχοι, δεκάδες έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου.
Πράγματα που έμαθα:
Να μην εγκαταλείπω.
Ο φόβος μεγαλώνει με την σκέψη, μην σκέπτεσαι – δράσε
Τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι φαίνονται.
Υπάρχει μια πικρή υπερηφάνεια και μια και μια βαθιά νοσταλγία στο να είσαι Έλληνας.
Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011 – Λονδίνο
Έχουν περάσει 13 μήνες από τότε που επέστεψα. Το πολιτισμικό σοκ με χτύπησε τους πρώτους έξι μήνες (όπως συμβαίνει με τους μακροχρόνιους ταξιδευτές). Δεν ήξερα που πατώ και που βρίσκομαι. Ήταν σαν να περνούσα μια περίοδο πένθους .
Ήθελα τον χρόνο μου, για να αποχαιρετήσω ένα κομμάτι της ζωής μου που με μάγεψε. Ήθελα τον χρόνο μου, για να συνηθίσω την βαρετή ρουτίνα της καθημερινότητας μου και να σκεφτώ το επόμενο βήμα.
Όταν τελείωσε το πένθος, «ξύπνησα» πιο δυνατή και αποφασιστική.
Τους επόμενους έξι μήνες, άλλαξα δουλειά, άλλαξα ζωή και συνειδητοποίησα ότι επειδή έκανα μια φορά αυτό το ταξίδι, δεν σήμαινε ότι δεν μπορώ να το ξανακάνω!
Kαι τέλος, μέσα από τις φιλόξενες σελίδες που μου εμπιστεύτηκαν τα
«ΕΠΙΚΑΙΡΑ», βρήκα ένα τρόπο να « ξαναταξιδέψω» λέγοντας την γεμάτη εικόνες και χρώματα ιστορία μου, σε όσους ήθελαν να ταξιδέψουν μαζί μου.
Επόμενος Γύρος του Κόσμου το 2015.
1: Σαν Χοσέ, μια πρώην φυλακή στεγάζει το Μουσείο των Παιδιών, ένας χώρος, όπου τα παιδιά μπορούν να μάθουν τα πάντα, διασκεδάζοντας!!
2: Άγρια παραλία στο Χάκο
3/ 16: Έντονα χρώματα παντού και κυρίως στα λουλούδια.
5: Αυτό θα πει παθιασμένος ξυπόλητος σέρφερ μέσα στην μπόρα πάει να βρει το μεγάλο κύμα.
6/ 15: Κρυμμένοι πράσινοι παράδεισοι
7/ 8: Σέρφερς στο Χάκο
10/ 12: Το επιβλητικό κωνικό σχήμα του ηφαιστείου Αρενάλ
11: Συγκλονιστικό ηλιοβασίλεμα στο Χάκο
13: Παρέα με έναν αδέσποτο φιλαράκο στην παραλία
14: Θερμές πηγές μέσα στο πυκνό δάσος
