Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Ο αγαπητός μου φίλος έχει μια παράκληση προς την πρεσβεία της Τουρκίας, να σας ρωτήσει κύριοι. Ρετζέπ Ταγίπ Eρντογάν, Φουάτ Οκτάι. Και άλλοι υπουργοί. Πρόεδρε της βουλής. Ηγέτες της αντιπολίτευσης. Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Αυτές οι ερωτήσεις απευθύνονται προς όλους σας. «Συντρίψατε», λέει, και την ΤΔΒΚ την οποία «αναγνωρίζετε» και την κυβερνητική της ομάδα.
Προκαλείτε «διαχωρισμό σε μέτωπα» εδώ. Και σας ρωτά: «Μήπως πρόθεσή σας είναι να μετατρέψετε τους Τουρκοκύπριους σε μηδενικά;». Να με συγχωρεί ο αγαπητός μου φίλος. Εγώ δεν παρακαλώ. Δεν σας υποβάλλω αυτές τις ερωτήσεις και δεν περιμένω απάντηση. Έχει λήξει η προθεσμία αυτών των ερωτήσεων. Έχουν καταστεί εκπρόθεσμες. Και οι απαντήσεις τους είναι γνωστές σε όλους μας.
Ξέρω ότι ουσιαστικά δεν αναγνωρίζετε αυτό το κράτος-φάντασμα που λέτε ότι αναγνωρίζετε και δεν είμαι καθόλου περίεργος γι’ αυτό. Τι κι αν το αναγνωρίζετε τι και αν δεν το αναγνωρίζετε. Μήπως αυτή δεν είναι μια υποτελής διοίκηση σε εσάς, δηλαδή μια διοίκηση μαριονέτα που συστήσατε για να καλύψετε την εισβολή και την κατοχή σας; Δεν ασχολούμαι άδικα για να αποδείξω ότι δεν την αναγνωρίζετε.
Δεν ρωτώ καθόλου γιατί μια τουρκική ομάδα έρχεται και παίζει στον νότο και δεν περνά στον βορρά να παίξει και μαζί μας. Δεν μεγαλοποιώ καθόλου και θεωρώ φυσιολογικό και το γεγονός ότι καλέσατε στην Άγκυρα παραμονές εκλογών κάποιους κομματικούς μας αρχηγούς και τους δώσατε οδηγίες.
Σε τελική ανάλυση δικαίωμά σας είναι να διαλέξετε την καταλληλότερη για εσάς μαριονέτα. Μήπως είστε τρελοί και θα αφήσετε αυτή την υπόθεση να γίνει μόνη της; Αν αφήσεις και το κορίτσι μόνο του μήπως δεν θα φτάσει είτε στον νταουλτζή είτε στον ζουρνατζή;
Σας παραπονιέται ο αγαπητός μου φίλος. Μην μεταχειρίζεστε τις εδώ αρχές ως «υπαλλήλους της Άγκυρας», λέει. Ενόσω εσείς συμπεριφέρεστε έτσι, ανοίγει η γη και καταπίνει την κοινότητά μας, λέει. Να με συγχωρείς φίλε μου. Εγώ δεν είμαι από εκείνους που άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Πότε ανοίγει η γη και με καταπίνει; Όταν εκείνοι δεν στέκονται όρθιοι και τους καταπίνει η γη. Δηλαδή, το ουσιαστικό ζήτημα δεν είναι να έχεις την ίδια μεταχείριση με έναν υπάλληλο της Άγκυρας. Είναι να το αποδέχεσαι αυτό. Είναι μάλιστα το να πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα αυτός ο υπάλληλος προσπαθώντας να αποδείξει την αφοσίωσή του. Μήπως αυτό είναι κάτι που αντέχεται;
Τι παράκληση μπορώ να κάνω εγώ προς εσάς άλλωστε; Εσείς την δουλειά σας κάνετε. Ήρθατε. Χύσατε αίμα. Κατακτήσατε. Έγινε δική σας. Λέμε ότι αυτή η χώρα είναι δική μας, όμως ουσιαστικά αυτή τη στιγμή είναι δική σας. Όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θεωρεί εσάς υπεύθυνους για όλα όσα συμβαίνουν εδώ, έτσι και εγώ σας θεωρώ υπεύθυνους. Και για τα ναρκωτικά. Και για τις δολοφονίες. Και για το βρόμικο χρήμα. Και για το εμπόριο λευκής σαρκός. Εσείς είστε υπεύθυνοι.
Ό,τι κάνει ένας εισβολέας που κατακτά μια χώρα, το κάνετε και εσείς εδώ. Έχετε το μονοπώλιο του πατριωτισμού και της προδοσίας. Θεωρείτε πατριώτες τους υπαλλήλους σας, τους επιβραβεύετε, τους δίνετε αξιώματα. Ανακηρύσσετε προδότες όσους σας αντιτίθενται και αντιστέκονται σε αυτά που κάνετε. Μάλιστα επιχειρείτε να βγάλετε από τη μέση αυτούς τους προδότες. Κάποιους τους έχετε σκοτώσει. Κάποιους τους βάλατε βόμβα. Κάποιους τους λιθοβολήσατε.
Όλοι εδώ ξέρουν πλέον ότι ενόσω σας δηλώνουν υποτέλεια μπορούν να πάνε ψηλά και να αρπάξουν κάτι. Πιο γρήγορα από το καθετί ανάμεσά μας αναπτύσσεται η κοινότητα των κολάκων. Εσείς τη δουλειά σας κάνετε. Εμείς είμαστε εκείνοι που δεν κάνουμε τη δουλειά μας. Δεν φέρνουν σε εσάς τα μαύρα στεφάνια. Τα πάνε στους υπαλλήλους σας. Δεν κάνουν συλλαλητήρια μπροστά στη δική σας πόρτα. Κάνουν μπροστά στην πόρτα των υπαλλήλων σας. Αν φωνάζουν, φωνάζουν στους υπαλλήλους σας, όχι σε εσάς. Πέτυχε πολύ, πάρα πολύ η τάξη πραγμάτων που οικοδομήσατε εδώ.
Ο αγαπητός μου φίλος πρέπει να είναι πολύ αδαής. Περιμένει σεβασμό προς αυτή την κοινότητα από εσάς. Από εκείνους που λένε «χωρίς να μας ρωτήσετε δεν μπορείτε καν να σηκώσετε το πράμα σας». Δεν ξέρω πώς αναμένεται σεβασμός από εκείνους που μας προσβάλλουν μέρα νύκτα. Και τι σημαίνει παράκληση; Σημαίνει παρακαλώ; Εγώ δεν παρακαλώ κύριε πρέσβη. Δεν ρωτώ τους ευρισκόμενους στην Άγκυρα. Λογοδοσία ζητώ.
Για εμένα μόνο τιμή είναι να θεωρείται κανείς προδότης εκ μέρους των κατακτητών στην πατρίδα μου. Ας ψάξουν στον εαυτό τους το φταίξιμο όσοι δεν θεωρούνται προδότες. Εγώ είμαι Κύπριος. Αγάπησα το σύνολο της πατρίδας μου, όχι τη μισή. Ούτε εκείνοι που θεωρείτε εχθρούς είναι εχθροί μου, ούτε εκείνοι που θεωρείτε φίλους είναι φίλοι μου. Εγώ δεν είμαι υπάλληλος της Άγκυρας.
Πηγή : politis.com.cy
