Άρθρο στη «Γενί Σαφάχ» του Ιμπραχίμ Καραγκιούλ ο οποίος θεωρείται η φωνή του Ερντογάν στα Μέσα Ενημέρωσης της Τουρκίας.
Από το άρθρο διαφαίνονται οι προβληματισμοί που προηγήθηκαν της μετατροπής της «Αγίας Σοφίας» σε τζαμί αλλά, κυρίως, τα επόμενα βήματα.
Κεντρικός πυρήνας του άρθρου είναι ότι η Τουρκία τελείωσε με την εξάρτησή της από τη Δύση.
Αγία Σοφία: Όσοι μένουν πίσω δεν θα καταλάβουν θέση στην ιστορία. Το δυτικό μονοπώλιο στην Τουρκία έχει καταρρεύσει. Η ισχύς έχει αλλάξει κατεύθυνση. Η υπογραφή του Ερντογάν είναι αυτή του Alparslan, του Sultan Mehmed’s. ανήκει στο ίδιο πολιτικό γονίδιο. Μια αναμέτρηση βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα πολιτική κληρονομιά αιώνων και την πτέρυγα της κηδεμονίας. Είναι τόσο ενοχλημένοι όσο και η Αθήνα. Λοιπόν τι ακολουθεί; Μόλις ξεκινήσαμε!
Οι μεγάλες αλλαγές δεν επιτυγχάνονται με δισταγμό και φόβο, αλλά με αποφασιστικότητα και θάρρος.
Μεγάλες δηλώσεις και ισχυρές αξιώσεις προβάλλονται μόνο από εκείνους που στοχεύουν ψηλά.
Η δημιουργία ιστορίας, η καθοδήγηση των εθνών, η τοποθέτηση των θεμελίων των νέων θεσμών βρίσκεται στα χέρια εκείνων που είναι σε θέση να επηρεάσουν την ιστορία με την πένα και την εξουσία τους, εκείνων που είναι σε θέση να λαμβάνουν και να εφαρμόζουν αποφάσεις που αλλάζουν τον παγκόσμιο χάρτη ισχύος.
Γενναίοι, ισχυροί ηγέτες χτίζουν ιστορία
Όλοι γνωρίζουμε πόσο οι γενναίοι, ισχυροί και αποφασισμένοι ηγέτες γνωρίζουν τη δύναμη, το βάθος, την κληρονομιά, τις αξιώσεις, τα σχέδια, τους στόχους και τα συναισθήματα της χώρας τους αλλάζουν την ιστορία όταν ενεργούν με σοφία και θάρρος.
Η ιστορία είναι γεμάτη με αμέτρητα τέτοια παραδείγματα. Η πολιτική μας ιστορία είναι γεμάτη με τέτοια παραδείγματα. Αυτά δεν είναι γεγονότα που συμβαίνουν μόνο στην ιστορία. Αυτό που μάθαμε από τις σελίδες της ιστορίας και βελτιώθηκε, μεταφέρθηκε στο παρόν είναι πράγματα που ξέρουμε ότι «μπορούμε να κάνουμε».
Αν είχαμε διστάσει, η Ανατολία δεν θα υπήρχε σήμερα
Αυτή είναι μια εποχή στην οποία τα πάντα κινούνται τόσο γρήγορα, οι ευκαιρίες αυξάνονται, τα όρια του νου δοκιμάζονται. Ως εκ τούτου, αυτή η εποχή δεν θα ανήκει σε εκείνους που διστάζουν.
Δεν θα είναι η εποχή των διστακτικών, των φοβισμένων, εκείνων που κάνουν σωστούς υπολογισμούς, εκείνων που φοβούνται τη δική τους σκιά, εκείνων που δεν μπορούν να προβλέψουν το μέλλον, και εκείνων που σκέφτονται με τη νοοτροπία του 20ου αιώνα.
Εάν ο Μεχμέτ ο Κατακτητής είχε διστάσει, η Κωνσταντινούπολη δεν θα είχε κατακτηθεί. Η Αγία Σοφία δεν θα ήταν ποτέ τζαμί.Ο δισταγμός θα εμπόδιζε την άνοδο του Σουλτάνου Μεχμέτ του Κατακτητή, του Σουλτάνου Σελίμ του Ζοφερού, του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, του Σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ. Δεν θα υπήρχε μεγάλη πορεία από την Κεντρική Ασία προς την Ανατολία και την Ευρώπη. Η Ανατολία δεν θα υπήρχε, δεν θα μπορούσαμε να χτίσουμε μια περιοχή.
Εκείνοι που συγκρατιούνται , αυτοί που μας λένε να «κρατήσουμε τη μαμά» δεν έχουν ιστορία.
Όσοι δειλιάζουν δεν αφήνουν κανένα σημάδι στην ιστορία. Δεν έχουν ιστορία ή μέλλον. Όλα τα έθνη που δείχνουν διστακτικότητα έχουν ξεχαστεί.
Το μυστικό που κάνει τα έθνη της ιστορίας να εξακολουθούν να υπάρχουν μετά από χιλιετίες έγκειται στη γνώση του πως να ανυψωθούν από τη στάχτη τους ανεξάρτητα από την κατάσταση του κόσμου.
Εκείνοι που μας προτείνουν σήμερα να σκεφτούμε δύο φορές, να παραμείνουμε σιωπηλοί, να υποταχθούμε, εκείνοι που αγωνίζονται μέσα και έξω για να το επιτύχουν αυτό προσπαθούν να μας πουν, «παραδοθείτε, εξαφανισμένοι στις σκονισμένες σελίδες της ιστορίας, ξεθωριάστε σιγά σιγά».
Η υπογραφή του Ερντογάν είναι αυτή του Alparslan, του Sultan Mehmed’s, το πολιτικό γονίδιο είναι ένα και το ίδιο.
Αυτό είναι που αντιστέκεται σήμερα στην Τουρκία. Παλεύει για να επιτύχει τη διάθλαση του νου, την απελευθέρωση, την αυτοανακάλυψη, την ανάμνηση της δύναμης και των ισχυρισμών του μέσω της παράδοσης Σελτζούκ, της Οθωμανικής παράδοσης και της Δημοκρατίας.
Οι αποφάσεις που ελήφθησαν και εφαρμόστηκαν από τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ίδιες με εκείνες που ελήφθησαν από τον Άλπαρσλάν, τον Κιλίντσαρσλάν, τον Σουλτάνο Μεχμέτ τον Κατακτητή, τον Σουλτάνο Σελίμ τον Βλοσυρό, εκείνους που συνήλθαν στην Ανατολία, άλλαξαν την πορεία της ιστορίας και αναμόρφωσαν την περιοχή. Είναι η σημερινή συνέχεια αυτής της γενιάς, αυτού του πολιτικού γονιδίου, αυτών των κρατών.
Είναι η έκδοση του 20ου αιώνα της ίδρυσης της Δημοκρατίας και αυτή η τεράστια ιστορία – όπως οι Σελτζούκοι, όπως οι Οθωμανοί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ανατολία ήταν περισσότερο εξισλαμισμένη κατά την περίοδο της Δημοκρατίας. Δεν στοχεύω στη νομιμοποίηση της τυραννίας, αλλά κοιτάζοντάς το από αυτό το πολιτικό γονίδιο, βλέπω ότι όλα είναι η συνέχεια του άλλου.
Το πληρώσαμε ακριβά. Ποτέ δεν ικετεύσαμε, φωνάξαμε. Αλλά δεν ξεχάσαμε ποτέ.
Αυτό το έθνος πλήρωσε ακριβά για τα πάντα. Εκατομμύρια άνθρωποί μας σφαγιάστηκαν στο δρόμο επιστροφής από τα Βαλκάνια, τον Καύκασο. Έχουμε μάρτυρες, αντιστάσεις, αγώνες, πένθος και δάκρυα σε κάθε γωνιά, κάθε ίντσα γης στην περιοχή.
Ωστόσο, αυτό το έθνος δεν έκλαψε ποτέ. Δεν γονάτισε, δεν παραδόθηκε, δεν ικέτευσε ή θρήνησε στον κόσμο ακόμα και όταν ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής. Απλώς έδειξε υπομονή. Έθαψε τη θλίψη του και περίμενε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ τις αξιώσεις και την αντίστασή του.
Το πιο σημαντικό, δεν ξέχασε ποτέ.
Τώρα είναι η ώρα. Η μεγάλη αφύπνιση έχει ξεκινήσει
Αυτό το έθνος περίμενε την κατάλληλη στιγμή και τώρα έχει έρθει η ώρα. Το είδε, έκανε υπολογισμούς και έδρασε. Έκανε τους υπολογισμούς του τώρα ανεξάρτητα, αλλά επίσης κοιτάζοντας τον κόσμο, το χάσμα ισχύος, τις μετατοπίσεις δύναμης και την αλλαγή της δύναμης σε άλλα χέρια αιώνες αργότερα.
Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι το αποτέλεσμα αυτής της μετατόπισης ισχύος, αυτού του σημείου αιχμής στην ιστορία, της έκκλησης των μεγάλων αξιώσεων στο παρόν.
Ο συστηματικός μετασχηματισμός στο εσωτερικό, ο οικονομικός αγώνας, η ενίσχυση της τοπικής αντίστασης, το ξύπνημα της κοινωνικής μνήμης, επαναφέρει αξιώσεις απο το ράφι, αναπτύσσοντας περιοχές επιρροής σε κάθε γωνιά της περιοχής, οι προσπάθειες για τον τερματισμό της δυτικής ηγεμονίας και της εποπτείας είναι τα σημάδια αυτής της μεγάλης αφύπνισης.
Μια αναμέτρηση βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στην αιώνια πολιτική κληρονομιά και την πτέρυγα υπέρ της κηδεμονίας. Είναι τόσο ενοχλημένοι όσο η Αθήνα.
Τώρα δηλώνεται ότι η Τουρκία δεν αποτελείται μόνο από την Τουρκία ή την Ανατολία. Φυσικά, αυτή η πρόκληση θα οδηγήσει σε μεγάλες αναμετρήσεις. Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο μέτωπο για την αναμέτρηση δημιουργήθηκε μέσα στη χώρα.
Παρόλο που γνωρίζουν ότι πρόκειται να αποτύχουν, προσπαθούν να πραγματοποιήσουν μια άλλη απόπειρα. Επομένως, είναι υποχρέωση να μελετήσουμε όλα όσα συμβαίνουν στα σύνορά μας, τις συμμαχίες και τα μέτωπα από αυτήν την προοπτική επίσης.
Η σύγκρουση πολλών αιώνων πολιτικού γονιδίου και της πτέρυγας της κηδεμονίας γίνεται τώρα με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Αυτή η παράδοση της κηδεμονίας είναι τόσο ενοχλημένη, όσο τουλάχιστον, και η Αθήνα σχετικά με το άνοιγμα της Αγίας Σοφίας.
Το δυτικό μονοπώλιο πάνω στην Τουρκία έσπασε. Αυτή η αλλαγή έχει δηλωθεί.
Η επαναχαρακτηρισμός της Αγίας Σοφίας ως τζαμιού σηματοδοτεί το τέλος της Δυτικής κηδεμονίας έναντι της Τουρκίας. Αυτή η κυριαρχία δεν μπορεί ποτέ να αποκατασταθεί.
Ο Ατλαντικός κύκλος, τον οποίο αναφέρουμε ως Δύση, έχει ήδη χάσει το ανεξέλεγκτο παγκόσμιο μονοπώλιο ισχύος που είχε από την αρχή της αποικιοκρατίας. Αυτή είναι η αλλαγή των αιώνων.
Αυτή η αλλαγή, αυτή η ανακατανομή εξουσίας έχει κάνει την Τουρκία μία από τις αναπτυσσόμενες δυνάμεις του κόσμου. Η συνειδητοποίηση και η ταυτότητα που χτίσαμε αυτήν τη στιγμή απαιτεί μεγάλη δράση και αυτές οι ενέργειες θα αναληφθούν.
Υπάρχει τώρα ένας «άξονας της Τουρκίας» και αυτός είναι επίσης ο «περιφερειακός άξονας».
Λοιπόν τι ακολουθεί; Μόλις αρχίζουμε! Έχουμε ενθουσιαστεί με αυτήν την απόφαση. Ωστόσο, η Τουρκία λαμβάνει μέτρα με σύνεση, χρησιμοποιώντας πολιτική πρόβλεψη, λαμβάνοντας υπόψη την αλλαγή στον παγκόσμιο χάρτη ισχύος, την ιστορία, τους ισχυρισμούς και τις πραγματικότητές της. Κάνει γενναία βήματα τη σωστή στιγμή με τις σωστές αποφάσεις. Λοιπόν, τι θα συμβεί στη συνέχεια; Τι είναι διαθέσιμο;
Όπως λέμε πάντα: Αυτή είναι μόνο η αρχή.
