Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
«Ελευθέριος Βενιζέλος και Τουρκικός Εθνικισμός – Εκλογές 1η Νοεμβρίου 1920 και οι συνέπειες τους σήμερα» είναι ο τίτλος του βιβλίου, Πρόκειται δε για μια έκδοση, η οποία υπό την επιμέλεια του ιστορικού κ. Ιωάννη Κ.Φίλανδρου, προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό, τα πρακτικά των δύο ημερίδων που πραγματοποιήθηκαν στη Λέσχη των Φιλελευθέρων στις 28/11/2018 και στις 5/12/2019.
Κύριο δε αντικείμενο των εκδηλώσεων αυτών ήταν η διερεύνηση του τουρκικού εθνικισμού και οι ελληνικές εθνικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920.Εκλογές εξάλλου που υπήρξαν και η αφετηρία της Μικρασιατικής τραγωδίας.
Στα σχετικά κείμενά τους, οι κ.κ. Ιωάννης Κ.Φίλανδρος, Γεώργιος Στεφανάκης, πρόεδρος του Ιδρύματος, και Τίτος Αθανασιάδης, δημοσιογράφος-συγγραφέας, αναφέρονται σε μια ταραγμένη για τον ελληνισμό περίοδο, στην οποία κεντρικό πρόσωπο ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κορυφαίος Έλληνας πολιτικός. Σε μια εποχή εντόνων ανακατατάξεων και ανταγωνισμών μεταξύ αυτοκρατοριών, ο Ελευθέριος Βενιζέλος (1864-1936), σε γενικές γραμμές, σε όλη τη διάρκεια του πολυκύμαντου πολιτικού βίου του, τόσο σε τοπικό (Κρήτη) όσο και σε εθνικό επίπεδο, ταυτίστηκε με το χειρισμό της Μεγάλης Ιδέας και τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Νικητής στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θριαμβευτής στη Συνθήκη των Σεβρών με την «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», αλλά ηττημένος στις εθνικές εκλογές του 1920,όπου δεν κατάφερε να εκλεγεί καν βουλευτής, αμέσως μετά την ήττα του, αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι. Με διάγγελμα του, που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες, ανήγγειλε πως αποχωρούσε οριστικά από την πολιτική, γεγονός που ανετράπη στη συνέχεια.
Οι εκλογές αυτές ήταν το σημείο καμπής για το όραμα της «Μεγάλης Ελλάδας». Η επακολουθήσασα Μικρασιατική Καταστροφή ενταφίασε οριστικά την ουτοπία του αλυτρωτισμού και η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με νέες προσκλήσεις σε ένα διεθνές και γειτονικό περιβάλλον μάλλον εχθρικό.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, υπογραμμίζει ο κ. Γεώργιος Στεφανάκης, έγκριτος νομικός και πρόεδρος του Ιδρύματος Ιστορίας του Ελευθερίου Βενιζέλου, αναπτύχθηκε και ο νέος τουρκικός εθνικισμός, ο οποίος και αποτελεί μόνιμη απειλή για την Ελλάδα σήμερα.
Ωστόσο, αναφέρει ο Γ.Στεφανάκης, η ένοπλη αντιμετώπιση της πολλαπλάσιας Τουρκίας είναι αδύνατη. Η ελπίδα ότι οι σύμμαχοι θα μας συντρέξουν αποτελεί αφέλεια. Το NATO δεν επεμβαίνει σε ενδοσυμμαχικές συγκρούσεις (!!!).
Η εξασφάλιση μας επιβάλει τον ακόλουθο ελιγμό. Ήτοι: να καλέσουμε ξένους ισχυρούς, κυρίως, Αμερικάνους, να εγκατασταθούν μονίμως στην Ελλάδα έστω και εντελώς δωρεάν. Να ιδρύσουν Πανεπιστήμια, Ακαδημίες, Εμπορικές, Ασφαλιστικές, Ναυτιλιακές και παντός είδους επιχειρήσεις. Να δεθούν με τον τόπο μας. Ν’ αποκτήσουν εδώ μεγάλα συμφέροντα. Έτσι, θα κατοχυρωθεί η ελληνική ασφάλεια, ταυτόχρονα και η οικονομική μας ανάπτυξη.
- Μόνον όταν μάχονται για ίδια συμφέροντα οι ξένοι, γίνονται αποτελεσματικοί. Και μαχόμενοι εδώ για τα συμφέροντά τους ασφαλίζουν την Ελλάδα. Πρόκειται για μία κίνηση με δύο στόχους και με απολύτως θετικές επιπτώσεις.
- Μόνον ανόητοι είναι δυνατόν να παραβλέπουν το εν συνεχεία αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, οι Τούρκοι το θέρος του 1974, στην Κύπρο, αν αντιμετώπιζαν βρετανικές βάσεις, ουδέποτε θα προσέβαλαν την κυριαρχία του Ηνωμένου Βασιλείου. Προσέβαλαν την ευάλωτη ελληνική κυριαρχία. Εκμεταλλεύθηκαν και εκμεταλλεύονται, παγίως, την ελληνική αδυναμία.
Συνεπώς, συμπεραίνει ο κ. Γ.Στεφανάκης, οι καιροί ου μενετοί. Πάρα πάσα καλή διάθεση, ουδέποτε εκατέρωθεν παγιώθηκε ελληνοτουρκική φιλία. Υπό αυτή την έννοια, η απώλεια των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 1920 από τον Ελ.Βενιζέλο υπήρξε εθνική συμφορά. Παγίωσε την Τουρκία ως υπερέχουσα δύναμη στην περιοχή.
- Η εισβολή στην Κύπρο έδειξε την εντελή ανεπάρκεια μας.
Μείναμε μονοί έναντι της τουρκικής θηριωδίας. Οι σύμμαχοι, μας περιέβαλαν με τη συμπάθεια τους. Τίποτε περισσότερο. - Ουδέν επικινδυνότεοον από την υποτίμηση κινδύνου, όταν μάλιστα αυτός είναι επικείμενος και μέγας.
Πόσοι άραγε αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, με βάση την ιστορία, είναι το δικό μας ερώτημα σε μια εποχή όπου κάποιοι επιδιώκουν να αναγάγουν τη βλακεία και τον ανορθολογισμό σε ιδεολογία!!
