Toυ Αλέκου Παπαδόπουλου*
Δεν είμαι ψυχίατρος, ούτε ψυχολόγος. Ούτε και είμαι προικισμένος με έμφυτες ή επίκτητες γνώσεις σχετικές. Δεν αμφιβάλλω πάντως ότι ο Τούρκος Πρόεδρος πάσχει από κάποιο σύνδρομο. Έχει χάσει πλέον κάθε μέτρο, κάθε έλεγχο και αναστατώνει διαρκώς την υφήλιο, ανοίγοντας διάφορα μέτωπα πάντοτε με φαιδρά επιχειρήματα.
Προχθές λ.χ. τον άκουσα να υποστηρίζει, με εκείνο το γνωστό ύφος του μανιασμένου ακραίου πολιτικού, ότι επενέβη στη Λιβύη γιατί υπήρχε εκεί βία. Το ίδιο στο Ιράκ. Το ίδιο στη Συρία, στο Αζερμπαϊτζάν. Το ίδιο και στη Σομαλία. Όπου επίσης έχει αποστείλει μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας, προκειμένου… να εξασφαλίσουν και να εγγυηθούν την…ευτυχία και ευημερία των λαών των χωρών αυτών. Ευτυχία και ευημερία που όμως ονειρεύεται σήμερα στη συντριπτική του πλειοψηφία ο Τουρκικός λαός, του οποίου ο βασικός μισθός παραμένει καθηλωμένος στο επίπεδο των 247,87 ΕΥΡΩ. Και είναι αληθές ότι ένα συντριπτικό ποσοστό ανέργων, των οποίων σημειωτέον ο αριθμός αυγατίζει καθημερινά, ιδίως μεταξύ των νέων και των αποφοίτων Πανεπιστημίου, προσφέρεται να εργασθεί με οποιοδήποτε μισθό, ακόμη και με το βασικό προκειμένου να αντιμετωπίσει τις στοιχειώδεις έστω ανάγκες του.
Έγκυροι διεθνείς αναλυτές , αλλά και Τούρκοι, συμφωνούν απερίφραστα ότι ο Τούρκος Πρόεδρος έχει διακόψει από πολλού κάθε επικοινωνία με την πραγματικότητα. Αδίστακτος να εμπλακεί και σε νέες πολεμικές συρράξεις προκειμένου να εντυπωσιάσει τον τουρκικό λαό. Και το κυριότερο, να αυξήσει τα ποσοστά του υπ’ αυτόν Κόμματος που προς μεγάλη απογοήτευση του στις τελευταίες δημοσκοπήσεις παρουσιάζει τάση υποχώρησης και κάτω από το 30%.
Και πως να διαφωνήσουν όμως όταν όλοι οι δείκτες εκπέμπουν σήμα κινδύνου. Σήμα κινδύνου εκπέμπει εκτός της ανεργίας, η ακρίβεια. Εκπέμπει η βιομηχανία. Εκπέμπουν οι εισαγωγείς δεδομένου ότι οι άλλοτε πιστωτές τους αρνούνται να εκτελέσουν νέες τους παραγγελίες, αληθεύει δε ότι διατηρούνται σε εκκρεμότητα ακόμα και οι κρατικές παραγγελίες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των αντιγριπικών εμβολίων ενόσω δεν εξοφλούνται προγενέστερες.
Πρόσφατος πάλι ο διασυρμός του Κόμματος της Εξουσίας, με μια ευτελή πρωτοβουλία του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος ως γνωστό τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ως σωτήρια βακτηρία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να κρεμάσει σε εμφανή σημεία των κεντρικών δρόμων των πόλεων δίκτυα, που περιέχουν το καθένα 2 καρβέλια, για να τα πάρουν προφανώς, όσοι τα είχαν ανάγκη.
Καθολική λοιπόν είναι σήμερα η διαπίστωση ότι τα οικονομικά της χώρας εξελίσσονται πλέον τραγικά άσχετο αν ο Ερντογάν μόνιμα αδιάφορος ρητορεύει καθημερινά ως να προεδρεύει όχι της σημερινής Τουρκίας αλλά μιας άλλης χώρας όπου ανθεί η “φαιδρά πορτοκαλέα” για να δίνει δε διεθνώς την εντύπωση του… μεγάλου και τρανού κυβερνήτη, άξιου επίγονου των Οθωμανών Αυτοκρατόρων, διατηρεί σήμερα στρατιωτικές βάσεις ή στρατό του, σε τρείς ηπείρους!!. Και συγκεκριμένα σε 15 χώρες: Αφγανιστάν, Αλβανία, Αζερμπαϊτζάν, Βοσνία -Ερζεγοβίνη, Ίράκ, Κατάρ, Κοσσυφοπέδιο, Βόρεια Κύπρος, Λιβύη, Λίβανος, Μάλι, Κενροαφρικανική Δημοκρατία, Συρία, Σομαλία, Σουδάν εκφράζεται δε διατεθειμένος να έρθει σε ένοπλο ρήξη ακόμα και με συμμάχους του στη ΒΟΡΕΙΟΑΤΛΑΝΤΙΚΉ ΣΥΜΜΑΧΙΑ!!.
Kαι ενώ ως επόμενο πίστευε η Ελλάδα ότι θα πάρουν θέση στο πλευρό της ως πρεσβευτές της νομιμότητας, η Αμερική, η Γερμανία, το Νάτο, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Τραμπ, στενός φίλος του Τούρκου Προέδρου, έχει επικεντρώσει σήμερα το ενδιαφέρον του αποκλειστικά και μόνο στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου. Η Μέρκελ αρνείται να επικοινωνήσει με τον Ερντογάν προσποιούμενη ..τη θυμωμένη, επειδή λέει, δεν κράτησε το λόγο που της έδωσε πρόσφατα για την υπό ειρηνικές συνθήκες έναρξη του διερευνητικού διαλόγου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος. Εν ολίγοις τον “κάκιωσε” όπως λέγαμε μεταξύ μας, όταν παιδιά παίζαμε στη γειτονιά και έκανε κάποιος ή κάποια ζαβολιές. Όσον αφορά στο ΝΑΤΟ για να διαιτητεύσει έστω, μεταξύ δυο συμμάχων μελών του, θα ..πρέπει μάλλον να προηγηθεί μεταξύ τους ένοπλος ρήξη!!.
Απομένει η ΡΩΣΊΑ. Ευτυχής σύμπτωση η άφιξη τη Δευτέρα στην Αθήνα, για επίσημες συνομιλίες με την Κυβέρνηση του Ρώσου Υπουργού επί των Εξωτερικών κ. Σεργκέι Λαβρόφ. Και ετέρα, ευτυχής ωσαύτως, τριπλή μάλιστα σύμπτωση, τα μεγάλα κενά που έχουν προκύψει μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στα μέτωπα Συρίας, Λιβύης, αλλά και Αρμενίας Αζερμπαϊτζάν όπου ως φαίνεται ο Ερντογάν αθετεί και πάλι τα συμπεφωνημένα με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν, του οποίου όμως η αντίδραση πιστεύεται να είναι εντελώς διαφορετική αυτής της Γερμανίδας Καγκελαρίου κ. Μέρκελ.
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
Πηγή: ageliaforos.com
