Της Σώτη Τριανταφύλλου
Το μείζον πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η τρομοκρατία. Είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του ευρωπαικού πληθυσμού δεν είναι ευρωπαικός πληθυσμός και αναγνωρίζει τον εαυτό του στο πρόσωπο του Ερντογάν και της Χαμάς. Και η Αριστερά στην Ευρώπη από απολογητής της αθείας συμπεριφέρεται σαν να έχει δει όραμα με τον Αλλάχ, σημειώνει χαρακτηριστικά στο liberal.gr η Σώττη Τριανταφύλλου.
Η γνωστή συγγραφέας με αφορμή το εγχείρημα Μακρόν μιλά για το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης. Την αλλοίωση του κράτους δικαίου, την ανάγκη να μπουν αδιαπραγμάτευτοι όροι για την συμβίωση ομάδων με διαφορετική πολιτιστική παράδοση, την απουσία ορίων ως προς την θρησκευτική ελευθερία, ως προς την έκφραση μίσους στα social media. “Όταν το ισλάμ παρουσιάζεται ως cool, σημαίνει ότι ολόκληρη η πραγματικότητα αντανακλάται σε παραμορφωτικό καθρέφτη”, όπως λέει χαρακτηριστικά.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
– Πώς εκλαμβάνετε αυτό που επιχειρεί να κάνει ο πρόεδρος Μακρόν στην Γαλλία; Δηλαδή αυτό το εγχείρημα να μπουν κάποια αδιαπραγμάτευτα όρια όσον αφορά τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής…
Nομίζω πως είναι κάπως αργά κι ότι εφαρμόστηκαν εγκληματικές πολιτικές ήδη από το 1961. Κάθε προεδρία, κάθε κυβέρνηση, επιδείνωνε την κατάσταση κάνοντας όλο και περισσότερες υποχωρήσεις και χτίζοντας μια μυθολογία που καθιστούσε τους ευσεβείς πόθους μια πραγματικότητα που έπρεπε να αποδεχτούμε όλοι.
Όποιος έβλεπε ότι οι μουσουλμάνοι δεν εντάσσονται, ότι διεκδικούν εξαιρέσεις από τον νόμο, ότι δεν σέβονται τον τρόπο ζωής και δεν κατανοούν τις αρχές και τις αξίες, εξοστρακιζόταν. Η γαλλική κοινωνία, όπως όλες οι ευρωπαϊκές, δεν θέλησε να δει ζητήματα που υπερβαίνουν την οικονομία: η μαξιστική ανάλυση παραμένει κυρίαρχη ακόμα για τους μη μαρξιστές, αλλά δεν επαρκεί για να δοθούν ερμηνείες στα φαινόμενα των πολιτισμών, των θρησκειών και των νομικών αντιλήψεων. Επί τρία χρόνια ο Μακρόν δεν έκανε τίποτα όπως δεν έκανε τίποτα κανείς άλλος: εννοώ στο επίπεδο της αποκάλυψης, της αποδοχής ότι έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα κοινωνικής συνοχής κι ότι το ισλάμ μαζί με την ισλαμοαριστερά μάς διαλύει σιγά-σιγά.
Ήταν παράδοξο και έδειχνε την death wish της Δύσης που δεν υπερασπιζόταν τον πολιτισμό της: χρησιμοποιώ παρελθόντα χρόνο διότι έχω την ελπίδα ότι ίσως αφυπνίζεται. Δεν είμαι σίγουρη ότι το γαλλικό παράδειγμα θα ακολουθήσουν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες: η Βρετανία φρονεί ότι αποχωρώντας από την ΕΕ θα προστατέψει τα σύνορά της ― αλλά είναι πάρα πολύ αργά και έχουν δημιουργηθεί ισχυρότατες, πολυπληθείς και θορυβώδεις κοινότητες με τα δικά τους σκοταδιστικά ήθη. Πρέπει να μπουν αδιαπραγμάτευτοι όροι για τη συμβίωση ομάδων με διαφορετική πολιτιστική παράδοση, δεν είμαι όπως πεπεισμένη ότι θα μπουν. Το θάρρος, η τόλμη δεν είναι αξίες της εποχής μας.
Αξίες είναι η υποχωρητικότητα, ο κομφορμισμός, η αποθέωση της «διαφοράς» ακόμα κι αν η διαφορά συνεπάγεται δυστυχία, αγραμματοσύνη, βία και τα λοιπά. Το μείζον πρόβλημα δεν είναι η τρομοκρατία, είναι η αλλοίωση του ευρωπαϊκού κράτους δικαίου. Δεν είναι οι καρικατούρες και τέτοιες λεπτομέρειες· είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού δεν είναι ευρωπαϊκός πληθυσμός κι αναγνωρίζει τον εαυτό του στο πρόσωπο του Ερντογάν και της Χαμάς.
– Το βαθύτερο διακύβευμα της κίνησης Μακρόν ποιο είναι ; Εκτός του να μην υποχωρήσει στο ακραίο Ισλάμ, να επανασυστήσει τις φιλελεύθερες αρχές, και να φέρει μια ισορροπία ανάμεσα στην οικονομία και στην πολιτική ;
Αν, όπως είπα, το πρόβλημα ήταν το «ακραίο» ισλάμ θα είχαμε μπροστά μας μια μικρή μειονότητα. Αλλά ποια είναι τα όρια του ακραίου; Μεγάλες μάζες μουσουλμάνων δεν είναι ενεργητικά «ακραίοι», είναι όμως θρησκομανείς, προκαταληπτικοί, εντελώς ξεκομμένοι, με δική τους πρωτοβουλία και ευθύνη, από το εκκοσμικευμένο κοινωνικό σώμα. Και μπροστά στις «ακραίες» πράξεις είναι συνήθως ουδέτεροι ή αμήχανοι· δεν ταυτίζονται μ’ εμάς, τρέφουν πατριωτικά αισθήματα για χώρες και λαούς που δεν είναι αυτοί που τους φιλοξενούν ή που τους έχουν δεχτεί ως συμπολίτες τους.
Οι μουσουλμάνοι δεν αντιλαμβάνονται καθόλου το κοσμικό κράτος και έχουν συμπαρασύρει ολόκληρη την αριστερά η οποία από απολογητής της αθεΐας συμπεριφέρεται σαν να είδε όραμα με τον Αλλάχ. Η αριστερά έχει σταματήσει οποιαδήποτε πολιτική παρέμβαση εναντίον των θρησκειών· ή μάλλον επιτίθεται ακόμα στον χριστιανισμό αλλά βεβαίως ποτέ στον μωαμεθανισμό. Στήριξαν και στηρίζουν το χτίσιμο τζαμιών, όλο και περισσότερων τζαμιών· ποτέ δεν θα συμφωνούσαν για το χτίσιμο εκκλησιών.
Όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες φέρθηκαν σαν ανθρωπάκια, επί δεκαετίες μετρούσαν τα ψηφαλάκια και ήθελαν να πάνε στον παράδεισο κάνοντας καλές πράξεις. Οι καλές πράξεις για τους μεν ―τους μουσουλμάνους― απέβησαν κακές για όλους τους υπολοίπους. Δεν έλαβαν υπόψη το στοιχειώδες: ότι το ισλάμ δεν είναι «κουλτούρα», είναι επιθετική θρησκεία και ιμπεριαλιστική πολιτική. Κάτω ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, αλλά για τον ισλαμικό τσιμουδιά.
– Πώς να εκλάβουμε το χθεσινό κάλεσμα Ερντογάν για μποικοτάζ στα γαλλικά προιόντα ;
Μα, αυτός είναι ο Ερντογάν κι αυτό είναι το πρόγραμμά του. Δεν το έκρυψε ποτέ. Μόνος του κάνει λόγο για δημογραφική αντικατάσταση της Δύσης αλλά εμείς είμαστε οι κουτόφραγκοι: όποιος αναφέρει τον όρο θεωρείται συνωμοσιολόγος της άκρας δεξιάς.
– Πόσο συνδέονται οι κινήσεις Μακρόν με την προσπάθειά του να συγκρατήσει την άνοδο της ακροδεξιάς και της Λε Πεν στην Γαλλία;
Ελπίζω ότι τα σαΐνια της γαλλικής πολιτικής κατάλαβαν επιτέλους, μιράκολο, μιράκολο, ότι πρέπει να πάρουν από τα χέρια της Λε Πεν το μοναδικό ζήτημα στο οποίο έχει δίκιο και το οποίο της προσφέρει τη δημοτικότητά της. Λιγοστοί Γάλλοι θέλουν τη Λε Πεν στην προεδρία, δεν είναι καν συμπαθητική η καημένη…Αλλά τη στηρίζουν γιατί έχει συλλάβει το αυτονόητο, έχει κάνει μια απλή σκέψη: ότι στον γαλλικό πολιτικό διάλογο δεν μπορούν να συμμετέχουν οι ιμάμηδες· κι ότι το να κυριαρχούν αποτελεί τραγωδία και σκάνδαλο.
– Τελικά, τα τελευταία γεγονότα μπορούν να λειτουργήσουν ως αφύπνιση όχι μόνο για την Γαλλία, αλλά και για άλλες ευρωπαικές χώρες ;
Ας πούμε ότι η συνειδητοποίηση και η αφύπνιση άρχισαν από τη Γαλλία, αν και υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες που δεν δέχτηκαν να κατακλυσθούν από το ισλάμ και που δήλωσαν, ορθώς, πως οι μουσουλμάνοι δεν θα είναι ποτέ ευχαριστημένοι στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Αυτή η αντίδραση πρέπει να γίνει ο ευρωπαϊκός κανόνας: αφύπνιση ως προς τη μετανάστευση, την παραχώρηση ιθαγένειας (είναι αφελές να πιστεύουμε ότι η ιθαγένεια δημιουργεί καλούς πολίτες: Πρέπει να προηγείται ο καλός πολίτης της ιθαγένειας), ως προς τα όρια της θρησκευτικής ελευθερίας, ως προς την έκφραση μίσους στα social media. Είναι πολλά που πρέπει να γίνουν επειδή βρισκόμασταν σε βαθύ ύπνο για πάρα πολλά χρόνια: Κι ενώ η πατρίδα κοιμόταν, χτίζονταν σαλαφιστικά τζαμιά και τη νεολαία διαπαιδαγωγούσε το Al Jazeera, το οποίο κάποτε διαφήμιζε ο Τζορτζ Κλούνεϋ… Όταν το ισλάμ παρουσιάζεται ως cool, σημαίνει ότι ολόκληρη η πραγματικότητα αντανακλάται σε παραμορφωτικό καθρέφτη.
