Η Τουρκία δεν επιδιώκει ούτε δύο κράτη αλλά ούτε διχοτόμηση στην Κύπρο. Τη διχοτόμηση ως λύση («permanent solution», όπως διατυμπάνιζε ένας συρφετός στην Εσπερία από το 1964) η Άγκυρα την εγκατέλειψε από τότε.
Από το 1964. Μετρημένα δηλαδή, εδώ και 56 χρόνια. Τη λύση των «δύο κρατών» ουδέποτε την επεδίωξε. Ποτέ. Όποιοι έχουν στοιχειώδη αντίληψη των διαχρονικών στρατηγικών επιδιώξεων της Άγκυρας -κεμαλιστών και σήμερα ισλαμοφασιστών- δεν μπορούν να καταλήξουν σε κανένα άλλο συμπέρασμα. Το ίδιο ισχύει και για όποιους κατανοούν τη βασική αλφαβήτα της προπαγάνδας, των επιμέρους ψυχολογικών επιχειρήσεων και του ψυχολογικού πολέμου γενικότερα.
Καθημερινά κυριαρχούν στην Κύπρο, πρωτοσέλιδα, περισπούδαστες αναλύσεις και κλαψιάρικες δηλώσεις πως έφθασε το «τέλος» στην Κύπρο: Διχοτόμηση ή δύο κράτη είναι η επωδός. Καμιά θεώρηση ως προς τις επιδιώξεις της Άγκυρας δεν τεκμηριώνει τέτοια θέση ή στοχοθεσία. Και όταν μια θεώρηση για τα πράγματα -είτε αυτή αφορά στα προσωπικά του καθενός, είτε για την αποκωδικοποίηση της πολιτικής και των επιδιώξεων κρατών- είναι λανθασμένη, αναπόφευκτα οδηγεί σε λανθασμένες πολιτικές και αντιδράσεις.
Τα τεκμήρια ως προς τις επιδιώξεις της Άγκυρας υπεραφθονούν. Περιορίζομαι σε μόνο ένα, το οποίο έχει άμεση σχέση με τον ιμπεριαλισμό της Τουρκίας, όπως αυτός εκδηλώνεται σήμερα στην περιοχή μας. Αφορά στην κυνική ομολογία του Τούρκου πρέσβη στην Κύπρο, ως προς την στοχοθεσία και τις επεκτατικές βλέψεις της χώρας του στην Ανατολική Μεσόγειο. Η τοποθέτηση του Τούρκου έγινε προς τον Αμερικανό ομόλογό του William Crawford (υπηρέτησε στη Λευκωσία από το 1974-78) λίγο μετά την τουρκική εισβολή, όταν και οι δύο υπηρετούσαν στην Κύπρο.
Επί λέξει, ο Τούρκος είπε στον Κρόφορντ το 1974: «Η Τουρκία είναι μια αυτοκρατορική και ηπειρωτική δύναμη. Επειδή παρεμποδιζόμαστε αφύσικα να αναπνέουμε στα βόρεια και στα ανατολικά λόγω της παρουσίας της Σοβιετικής Ένωσης, είναι επιτακτικό να μπορούμε να αναπνέουμε στο νότο και στη δύση. Το 1974 έλυσε τη νότια διάσταση. Παραμένει να λυθεί η δυτική διάσταση». (Παραθέτω και το ακριβές αγγλικό κείμενο: “Turkey is an imperial power and a continental power. That we are unnaturally prevented from breathing to the north and the east by the presence of the Soviet Union, makes it all the more important that we be able to breathe to the south and to the west. 1974 solved the southern dimension. It remains to solve the western dimension”).
Η «νότια» και η «δυτική» διάσταση του τουρκικού επεκτατισμού
Ποια υπήρξε για τους Τούρκους η «νότια διάσταση» και ποια η «δυτική διάσταση», το 1974; Η «νότια διάσταση» αφορούσε στον γεωστρατηγικό έλεγχο της Κύπρου. Αυτό ΔΕΝ μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της διχοτόμησης ΠΡΙΝ αλλά και ΜΕΤΑ την τουρκική εισβολή, διότι η διχοτόμηση θα νομιμοποιούσε ΚΑΙ τη στρατηγική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο. Και γι’ αυτό εγκαταλείφθηκε, ήδη, από το 1964.
Η «δυτική διάσταση» αφορούσε στην Ελλάδα. Και την υλοποίησή της από το ισλαμοφασιστικό καθεστώς τη βλέπουμε σήμερα στο Αιγαίο. Η πολιτική αυτή δεν άρχισε από τους ισλαμιστές. Την «κληρονόμησαν» από τους Κεμαλιστές και χρονολογείται από ΠΡΙΝ το 1964. Στα αμερικανικά αρχεία που γνωρίζω, καταγράφονται οι επανειλημμένες ανεπιτυχείς τουρκικές προσπάθειες -μέσω του ΝΑΤΟ τότε- για να αλλάξει υπέρ της Άγκυρας το νατοϊκό καθεστώς ευθύνης στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Όπως δεν εξυπηρετεί την Τουρκία η διχοτόμηση, έτσι ΔΕΝ την εξυπηρετούν και τα δύο κράτη. Θα δεχθεί η Τουρκία την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα, έστω και την αυτονομία των «δύο κρατών»; Θα αποδεχθεί να έχουν ΑΟΖ; Σε ποιο πράγματι σουρεαλιστικό κόσμο, σε πιο παράλληλο σύμπαν, ζουν όλοι αυτοί που «πιπιλούν» και αναπαράγουν καθημερινά και κλαμένα την τουρκική προπαγάνδα; Οι οποίοι την ελληνοποιούν; Οι οποίοι μάς κατακεραυνώνουν καθημερινά με «χαμένες ευκαιρίες και χαμένες θεωρίες»; Οι οποίοι αποδέχονται τις καθημερινές λεκτικές προπαγανδιστικές διαχύσεις του κάθε Τσαβούσογλου; Οι οποίοι αναπαραγάγουν την εικόνα που οι Τούρκοι θέλουν να έχουν για τον εαυτό τους; Που μας θεωρούν «μαξιμαλιστές» και συνεπώς υπεύθυνους για τον τουρκικό… ιμπεριαλισμό;
Τι θέλει η Άγκυρα
Τι επιδιώκει η Άγκυρα; Αυτό που είπε ο τελευταίος Εγγλέζος κυβερνήτης της Κύπρου, ο Sir Hugh Foot και κατοπινός Lord Caradon, μετά την ολοκλήρωση της τουρκικής εισβολής: «The Turks want to be masters in the north and partners in the south»- «οι Τούρκοι θέλουν έλεγχο στο βορρά και συνεταιρισμό στο νότο». Ούτε διχοτόμηση, ούτε δύο κράτη. Ολοκληρωτικό έλεγχο, θέλουν. Αλλά τον θέλουν «εξεσυζητημένα». Με τη συναίνεση των Ελλήνων της Κύπρου. Με την υπογραφή τους. Η νομοτυπία πάνω από όλα. Πάντοτε. Και πίσω ο τουρκικός Αττίλας.
Το επιπλέον που συνεπάγεται από τα παραπάνω είναι πως ο κάθε Έλληνας και Ελληνίδα της Κύπρου θα πρέπει «να μάθει τη θέση του/της» (haddini bil- είναι η αγαπημένη φράση του Ερντογάν για τον κάθε του εχθρό και αντίπαλο). Και τούτο θα διασφαλιστεί μέσα από την «τουρκική ειρήνη» που «μεγαλόψυχα» θα τους προσφέρει το Ρέις. Θα πρέπει οι μη – μουσουλμάνοι της Κύπρου να «βαϊλίζουν», δηλ. να ταΐζουν εσαεί τους συνέταιρούς τους -τους μουσουλμάνους- μέσω της αναβίωσης, ουσιαστικά, του Οσμανλικού κεφαλικού φόρου, (τζίζγια). Ο φόρος αυτός θα έχει τη μορφή μιας σύγχρονης φορολογίας. Διότι το μελλοντικό καθεστώς των Ελλήνων δεν θα είναι αυτό των “ισότιμων εταίρων”, όπως και να ονομασθεί το νέο “καθεστώς”. Θα είναι αυτό των ηττημένων μη- μουσουλμάνων. Στον μουσουλμανικό κόσμο η συνθήκη αυτή ονομάζεται dhimmitude και τα άτομα «ντίμηδες» ή «δίμηδες». Υπάρχουν ως άτομα αλλά δεν φαίνονται. Ο φόβος κυριαρχεί από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα.
Το ληστρικό Οσμανλικό κράτος και η Αμμόχωστος
Το Οσμανλικό κράτος υπήρξε εκ της φύσεως του ληστρικό. Ιστορικά. Διάδοχός του σήμερα είναι το κάθε τουρκικό κράτος, ή δεβλέτι. Η πολιτική στην Τουρκία υπήρξε, ανέκαθεν, πόσο κοντά ή πόσο μακριά είσαι από το δεβλέτι. Πώς να το ξανααρπάξεις όταν το χάσεις. Πώς να συνεταιριστείς αυτούς που στη συγκεκριμένη συγκυρία το ελέγχουν. Εκεί γίνεται το αλισβερίσι, ή ο καυγάς. Για το «papa-devlet», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής: πώς το ελέγχεις ώστε να ληστεύεις, να τρως και να πίνεις και να είσαι πάντα «μεγαλόψυχος». Και όλα νομότυπα. Αυτό είναι το «βαθύ κράτος» (gizli devlet) στην Τουρκία. Συνέταιρος του “βαθέος κράτους” είναι σήμερα ο Ερντογάν και το σινάφι του. Ουσιαστικά το οικειοποιήθηκε. Αύριο θα είναι άλλοι.
Στην Κύπρο, αφού ολοκληρώθηκε η ληστρική λεηλασία των κατεχομένων, στο στόχαστρο του «papa-devlet» μπήκαν και τα Βαρώσια. Αυτό που απέμεινε γεωγραφικά από τη μέχρι σήμερα λεηλασία. Αλλά επειδή και εκεί η λεηλασία κάποτε θα ολοκληρωθεί, θα πρέπει οι Έλληνες της Κύπρου να συνεχίζουν το «βαΐλισμα». Και αυτό θα επιτυγχάνεται με την επιβολή μιας σύγχρονης μορφής κεφαλικού φόρου. Εσαεί. Και θα πρέπει να το κάνουν υπάκουα. Σαν καλοί υπήκοοι.
