Του Ανδρέα Δρυμιώτη*
Σήμερα, θα ξεκινήσω με ένα μικρό κουίζ. Θα σας παραθέσω μια συνέντευξη πολιτικού και σας προκαλώ να μαντέψετε τη χώρα, την περίοδο και το όνομά του/της.
– Δημοσιογράφος: Λέτε ότι δεν υπάρχει συναίνεση και δεν μπορείτε να διαπραγματευτείτε μαζί τους.
– Πολιτικός: Πιστεύω ότι τα συνδικαλιστικά σωματεία είναι μέρη όπου μια μικρή φανατική μειοψηφία καταλαμβάνει το σωματείο και στη συνέχεια λέει ότι τους εκπροσωπεί όλους. Η τακτική τους περιλαμβάνει αναγγελία συναντήσεων την τελευταία στιγμή σε μέρη που δεν έχουν γνωστοποιηθεί έγκαιρα και όπου με κάποιο τρόπο κυριαρχούν. Μερικές φορές το ίδιο συμβαίνει και με τα σωματεία των εκπαιδευτικών. Αυτοί που θέλουν να εργαστούν δεν μπορούν να πάνε σε ατέλειωτες συναντήσεις.
Μετά ανακαλύπτουν ότι η ψηφοφορία διεξήχθη όταν έμειναν λίγοι και αυτοί οι λίγοι ήταν οι φανατικοί. Αυτή, δυστυχώς, έχει γίνει πάγια τακτική στη χώρα και δυστυχώς και σε άλλες χώρες. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν εκπροσωπούν πραγματικά την πλειοψηφία και ορισμένες φορές αρνούνται το δικαίωμα γνώμης στην πλειοψηφία, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα υποστηρίξει τη μειοψηφία που εκπροσωπούν.
– Δημοσιογράφος: Μιλάτε για αδίστακτη μειοψηφία. Δεν θα διαπραγματευόσασταν ποτέ μαζί τους;
– Πολιτικός: Δεν θα διαπραγματευόμουν ποτέ με ανθρώπους που χρησιμοποιούν πίεση και βία για να πετύχουν τους στόχους τους. Είναι εχθροί της δημοκρατίας, δεν τους ενδιαφέρει το μέλλον της δημοκρατίας και προσπαθούν να σκοτώσουν τη δημοκρατία για ίδιον όφελος.
Αλήθεια, πόσο κοντά στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα βρίσκεται αυτή η διαπίστωση; Και όμως δεν αφορά την Ελλάδα. Η συνέντευξη αφορά τη Μεγάλη Βρετανία και την πρωθυπουργό Margaret Thatcher, το έτος 1984 για την απεργία των ανθρακωρύχων. Η απεργία αυτή κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο, στοίχισε στη χώρα 1,5 δισεκατομμύριο λίρες, τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη, και κατέληξε στην απόλυτη επικράτηση της Thatcher έναντι των συνδικάτων, τα οποία από τότε πήραν την κάτω βόλτα. Χρειάστηκε μια αποφασισμένη Κυρία για να τα βάλει με τα πανίσχυρα συνδικάτα και να αντέξει μέχρι να νικήσει. «The Lady does not bend», «Η Κυρία δεν λυγίζει», όπως ισχυριζόταν η ίδια.
Θυμήθηκα την ιστορία της Thatcher γιατί τις τελευταίες εβδομάδες είδα διάφορα περιστατικά περίεργης συνδικαλιστικής δραστηριότητας, τα οποία αναδεικνύουν ότι οι δικοί μας συνδικαλιστές ακόμα ζούνε στον συνδικαλιστικό παράδεισο που τους εξασφάλισε ο καταστροφικός συνδικαλιστικός νόμος του ΠΑΣΟΚ το 1982. Βλέπετε, την εποχή που η Thatcher πολεμούσε τον καταχρηστικό συνδικαλισμό για να ορθοποδήσει η οικονομία, ο λαϊκιστής Ανδρέας Παπανδρέου εξασφάλιζε τα απίστευτα προνόμια στους συνδικαλιστές μας.
Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μια παρένθεση. Ο μεγάλος δάσκαλος Γιάννης Μαρίνος, στο βιβλίο του «Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης. Εκμυστηρεύσεις τριών μεγάλων» (Εκδόσεις Πατάκη, 2018) περιγράφει ένα χαριτωμένο περιστατικό, που συνέβη σε ένα δείπνο στην ταβέρνα της Κυρα-Μαρίας στο Χαλάνδρι, παρέα με τον Μίμη Ανδρουλάκη, από όπου αντιγράφω: «Η εξασφαλισμένη έτσι προστασία του [Χαρίλαου Φλωράκη] από τα αδιάκριτα αυτιά εχθρών του κόμματος των προλετάριων του παρείχε την άνεση να μου εξηγήσει ότι αυτές οι απεργίες για ψύλλου πήδημα από τους προνομιούχους των ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ, δημόσιες συγκοινωνίες, Ολυμπιακή κ.λπ.) ταλαιπωρούν και βλάπτουν τον απλό λαό και τους μικρομεσαίους. “Οι απλοί πολίτες δεινοπαθούν χωρίς μέσα μεταφοράς, ενώ πάρα πολλοί από τους μικρομεσαίους, που είναι δικοί μας, μου παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να δουλέψουν κανονικά και συνεπώς έχουν σοβαρές ζημιές”. Αποτόλμησα τότε την προκλητική ερώτηση: “Και πώς θα αντιμετωπίζατε εσείς το πρόβλημα αν ήσαστε πρωθυπουργός;” – για να ακούσω εμβρόντητος: “Πολύ απλά. Θα απαγόρευα τις απεργίες για ένα εξάμηνο, ώστε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, και μετά βλέποντας και κάνοντας” […]». Βλέπετε, ακόμα και ο κομμουνιστής Χαρίλαος Φλωράκης παραδεχόταν ότι οι περισσότερες απεργίες είναι καταχρηστικές και κάνουν κακό στον απλό λαό. Κλείνει η παρένθεση.
Πάμε στα περιστατικά:
– Πρόεδρος ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλης Γιαννάκος. Ισχυρίστηκε ψευδώς ότι η νοσηλεύτρια παρέλυσε μετά το εμβόλιο, προκειμένου να πάρει η νοσηλεύτρια αποζημίωση. Πόσοι θα παρασυρθούν από τη δήλωσή του δεν τον ενδιαφέρει. Θαυμάστε τον! Γνήσιος συνδικαλιστής ελληνικής κοπής.
– Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος: Μεταξύ άλλων διαμαρτύρονται γιατί «δεν τους προσφέρεται η δυνατότητα να εμβολιασθούν με το εμβόλιο που επιθυμούν»! Τα σχόλια περιττεύουν!
– ΑΔΕΔΥ: Οχι στη βοήθεια των ιδιωτών για να βγουν γρήγορα οι εκκρεμείς συντάξεις! Ετσι βοηθούν τους συνταξιούχους που περιμένουν μήνες τη σύνταξή τους. Είναι να τρελαινόμαστε.
– Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου Ευαγγελισμός: Τρίτη 16 Φεβρουαρίου – 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ για όλους τους γιατρούς […] και πορεία. Διαβάστε αιτήματα:
«[…] Δημόσια & δωρεάν υγεία – πρόνοια για όλους με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης! Αμεση επίταξη όλων των δομών του ιδιωτικού τομέα υγείας με ένταξη στον κρατικό μηχανισμό και όχι αγορά υπηρεσιών. […] Αυξήσεις στους μισθούς μας και ανάκτηση όλων των απωλειών (2ετής προϋπηρεσία – 13ος / 14ος μισθός κ.ά.). […]». Αυτά είναι μόνο μερικά από τα αιτήματα. Υπάρχουν και άλλα. Τα σχόλια περιττεύουν.
– ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ: «Οχι» στην ιδιωτικοποίηση του εκτυπωτικού κέντρου της ΔΕΗ. Αντιγράφω από τη «Ναυτεμπορική» (9/2/2021) «…Μάλιστα, το Εκτυπωτικό Κέντρο της ΔΕΗ μεταφέρθηκε το 2010 σε ιδιόκτητο κτίριο το οποίο σχεδιάστηκε με τις πλέον απαιτητικές προδιαγραφές για την αποδοτικότερη λειτουργία του σύγχρονου εξοπλισμού που χρησιμοποιείται. Το πρόβλημα που ανέκυψε, συνεχίζει η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, με την αθέτηση της σύμβασης από την εταιρία που παρείχε τεχνική υποστήριξη στον εξοπλισμό του Εκτυπωτικού Κέντρου δεν μπορεί να σημάνει το τέλος του. Υπάρχουν λύσεις και το κατάλληλο προσωπικό για να τις εφαρμόσει συνεχίζοντας μια παράδοση σχεδόν πενήντα ετών. Σε κάθε περίπτωση, τονίζει, είναι αδικαιολόγητη μια απόφαση που θα στερήσει τον Ομιλο ΔΕΗ από μια λειτουργική μονάδα με κομβικό ρόλο στην εξυπηρέτηση των εκατομμυρίων καταναλωτών της εταιρίας και θα “ακυρώσει” την εμπειρία και την υψηλού επιπέδου κατάρτιση των εργαζομένων στο Εκτυπωτικό Κέντρο. Η απόφαση για outsourcing της εκτύπωσης των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος, σημειώνει η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, απαξιώνει χρήσιμες εγκαταστάσεις της επιχείρησης και δεν μπορεί να είναι η λύση όπως δεν μπορεί να είναι μονόδρομος η παραχώρηση δραστηριοτήτων στον ιδιώτη, τη στιγμή μάλιστα που καμία ιδιωτική μονάδα στη χώρα μας δεν έχει τις δυνατότητες που έχει το Εκτυπωτικό Κέντρο της ΔΕΗ! […] η συγκεκριμένη απόφαση της ΔΕΗ δημιουργεί επιπλέον κινδύνους καθώς, όπως λέει ο λαός μας, θα “Βάλει το λύκο να φυλάξει” τα δεδομένα και στοιχεία εκατομμυρίων καταναλωτών όταν είναι γνωστά διεθνώς τα φαινόμενα υποκλοπής και αξιοποίησης εμπορικών στοιχείων […]».
Πέσαμε στο αγαπημένο μου θέμα. Το outsourcing! Κλασικό παράδειγμα αντίδρασης. Η δουλειά της ΔΕΗ είναι να παράγει ενέργεια. Η εκτύπωση, εμφακέλωση και αποστολή των λογαριασμών είναι μια αναγκαία μεν δραστηριότητα, η οποία όμως δεν έχει καμία σχέση με το core business της επιχείρησης. Από τα συμφραζόμενα φαίνεται ότι τα μηχανήματα θέλουν αντικατάσταση. Η διοίκηση ορθώς αντιλαμβανόμενη ότι η εκτύπωση των λογαριασμών φθίνει με την πάροδο του χρόνου, προσπαθεί να μετατρέψει το σταθερό κόστος (αποσβέσεις μηχανημάτων, εργατικά, χώρος, ενέργεια κ.λπ.) σε μεταβλητό κόστος, ώστε να πληρώνει τον εργολάβο ανά λογαριασμό. Ειδικά στη ΔΕΗ όπου το μέσο ετήσιο κόστος μισθοδοσίας είναι περίπου 55.000 ευρώ, είναι απολύτως βέβαιο ότι η επιχείρηση θα έχει οικονομία.
Για να καταλάβετε το παράλογο του θέματος. Παινεύονται ότι το Κέντρο Εκτυπώσεων βρίσκεται σε ιδιόκτητο κτίριο ειδικών προδιαγραφών! Κανένας σωστός manager δεν θα σπαταλούσε κεφάλαιο για ειδικό κτίριο για την εξυπηρέτηση δευτερεύουσας δραστηριότητας. Σας πληροφορώ ότι οι τράπεζες παρόλο που εξέδιδαν και εκδίδουν αντίγραφα λογαριασμών για πολλά εκατομμύρια πελάτες και πιστωτικές κάρτες, η εκτύπωση, εμφακέλωση και αποστολή γίνεται και γινόταν από εταιρείες με πολλαπλάσια από τη ΔΕΗ δυναμικότητα. Στη Δέλτα Πληροφορική εξυπηρετούσαμε εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, συνδρομητικής τηλεόρασης και πολλές τράπεζες. Στα 20 χρόνια λειτουργίας της δεν υπήρξε καμία διαρροή δεδομένων των πελατών μας, γιατί μια ιδιωτική εταιρεία καταστρέφεται αν οι πελάτες της χάσουν την εμπιστοσύνη, ενώ μια δημόσια υπηρεσία δεν παθαίνει απολύτως τίποτα αν διαρρεύσουν τα στοιχεία των πελατών της. Το πολύ να γίνει κάποια ΕΔΕ για τα μάτια! Η ιστορία διαψεύδει την κινδυνολογία.
Σε όλο τον δυτικό κόσμο, τις αποφάσεις τις παίρνουν οι managers. Στην Ελλάδα τις παίρνουν οι συνδικαλιστές με τα δικά τους ξεπερασμένα κριτήρια!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
Πηγή: kathimerini.gr
