Του Πέτρου Βενέτη
Διάβασα την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την ειδησιογραφία, η οποία αναφέρονταν στη δήλωση Τζανακόπουλου, ότι κατά τη δεύτερη φορά αριστερά,
«θα εκκαθαριστούν από το δημόσιο όσοι φέρνουν εμπόδια στον ΣΥΡΙΖΑ»
«…Τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ αντιπερισπασμού μέσω της γνωστής μονταζιέρας είναι η δήθεν αποκάλυψη για υποτιθέμενη πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία να κάνει απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων και παρουσιάστηκε ως αποκλειστικό ηχητικό του Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ ενώ στην πραγματικότητα ήταν δημόσια τοποθέτηση σε ανοιχτή εκδήλωση παρουσία και των δημάρχων της Ανατολικής Αθήνας…».
Η ουσία της είδησης και της αντίδρασης, δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον.
Είναι μια ακόμη έκφραση της γνωστής θέσης του ΣΥΡΙΖΑ, για το τι σημαίνει «εξουσία» (η οποία, κατά την Περιστέρα, ουδέποτε τους παραδόθηκε) και της έννοιας των «αρμών της εξουσίας» όπως τοποθετήθηκε σαφέστερα ο Τσίπρας.
Είναι μια υπόσχεση ότι θα το πετύχουν με τη δεύτερη και πως δεν θα ισχύσει το «μια του κλέφτη…».
Το ενδιαφέρον είναι η κακότεχνη σοφιστική προσέγγιση, η οποία είναι χαρακτηριστική τεχνική του κόμματος, είτε προέρχεται απ’ τον Πολλάκη, τον Φίλια, τον Παππά, ή τον Τσίπρα.
«Τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ αντιπερισπασμού μέσω της γνωστής μονταζιέρας είναι η δήθεν αποκάλυψη για υποτιθέμενη πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία να κάνει απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων και παρουσιάστηκε ως αποκλειστικό ηχητικό του Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ ενώ στην πραγματικότητα ήταν δημόσια τοποθέτηση σε ανοιχτή εκδήλωση παρουσία και των δημάρχων της Ανατολικής Αθήνας…».
Τι σχέση μπορεί να έχει το τι είπε κάποιος, με το πού τα είπε.
Στη συνέχεια οι «εξηγήσεις», υποτίθεται ότι ξεκαθαρίζουν την… παρεξήγηση.
«… Τα λαγωνικά της Πειραιώς, των Παραπολιτικών, του ΑΠΕ, του Πρώτου Θέματος και του iefimerida αδυνατούν να κατανοήσουν ή κάνουν πως δεν κατανοούν ότι είναι άλλο πράγμα η εκκαθάριση μηχανισμών παραεξουσίας, διαφθοράς και παράκαμψης της λαϊκής κυριαρχίας καθώς και στρατηγικών οχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων στη δημόσια διοίκηση και άλλο πράγμα οι απολύσεις δημοσίων υπάλληλων…».
Η «εκκαθάριση μηχανισμών παραεξουσίας, διαφθοράς» είναι οι γνωστές ταμπελίτσες που έχουν πρόχειρες όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα και τις κολλάνε όπου θέλουν.
Δεν ξέρω πως τα ακούτε, αλλά αυτά μου θυμίζουν έντονα τις εκκαθαρίσεις του Ερντογάν στη γείτονά μας.
Η «παράκαμψης της λαϊκής κυριαρχίας», είναι ένας άλλος τρόπος να χαρακτηρίσεις τους «εχθρούς του Λαού», του Στάλιν.
Θα ήθελα μόνο να προειδοποιήσω αυτούς που χαίρονται με την προοπτική να νικήσει η ομάδα τους και να εφαρμόσει τις εκκαθαρίσεις, πως το ότι είναι οπαδοί (ακόμα και με κάρτα μέλους), δεν τους βάζει υποχρεωτικά στο απυρόβλητο.
Στη Σοβιετική Ένωση, οι διωχθέντες, δεν ήταν ούτε διεφθαρμένοι, ούτε καν άλλης ιδεολογίας. Οι περισσότεροι ήταν μέλη του κόμματος, αλλά θεωρήθηκαν, ή μάλλον χαρακτηρίστηκαν εχθροί του Κράτους, από ένα καθεστώς που κατείχε… όλους τους αρμούς της εξουσίας.
