Του Διονύση Γουσέτη
Στις 11 Μαΐου ο 33χρονος πιλότος σκότωσε τη γυναίκα του στα Γλυκά Νερά και παραπλάνησε την αστυνομία σκηνοθετώντας ληστεία από αλλοδαπούς. Με αξιέπαινη προσπάθεια, η αστυνομία, ξεκινώντας από μηδενικά ίχνη, κατάφερε να ξεφύγει από τη σκηνοθετική παγίδα και να αποδείξει την ενοχή του την περασμένη Πέμπτη 17 Ιουνίου. Ολες αυτές τις 37 ημέρες η κοινή γνώμη συμπαραστεκόταν στον χήρο πιλότο με τον τρόπο που αντιδρά μια κοινωνία στην οποία το συναίσθημα υπερέχει της λογικής (Ράμφος). Αρκετά ΜΜΕ και κάποιοι δεξιοί προσπάθησαν να εντάξουν τη δολοφονία στα κοινωνικά ξενοφοβικά στερεότυπά τους.
Με τον ίδιο συναισθηματικό τρόπο, η συμπαράσταση μετατράπηκε σε οργή όταν αποκαλύφθηκε η σκηνοθεσία. Ηρθε η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθήσει να την εντάξει στα δικά του στερεότυπα. Την ίδια κιόλας μέρα της αποκάλυψης κάλεσε επειγόντως για το Σάββατο συγκέντρωση στο Σύνταγμα, ώρα 7.30 μ.μ., στα (πένθιμα) μαύρα και με κεριά. Την ίδια ώρα, οργανώσεις γυναικών κάλεσαν επίσης επειγόντως σε συγκέντρωση στον ίδιο τόπο, στον ίδιο χρόνο με την ίδια αμφίεση και με κεριά, «στη μνήμη της Καρολάιν». Η σύμπτωση είναι τέτοια που δεν μπορείς να μη σκεφτείς ότι πρόκειται όχι για οργανώσεις δικαιωμάτων της γυναίκας, αλλά για πλατύ σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, κόλπο δημοφιλές στην Αριστερά. Αν επρόκειτο η συγκέντρωση να είναι «στη μνήμη της Καρολάιν», γιατί αδράνησαν να πενθήσουν 37 μέρες; Και μετά, γιατί τόση πρεμούρα να εντάξουν τη δολοφονία στο στερεότυπο «σύζυγος αφέντης»; Πώς το λαϊκό δικαστήριό τους αποφάσισε, πριν αποφασίσει το δικαστήριο, ότι «πρόκειται για ένα πατριαρχικό τέρας [που] σχεδίασε ψυχρά και με κάθε λεπτομέρεια το έγκλημα»; Ολα αυτά οδηγούν στην υποψία ότι στην πραγματικότητα δεν δίνουν δεκάρα ούτε για την Καρολάιν ούτε για τον επηρεασμό της δικαιοσύνης, αλλά για άγρα ψήφων.
Αυτό όμως που οδηγεί με ασφάλεια σε συμπέρασμα είναι οι κομματικές αναφορές του καλέσματος της οργάνωσης «Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη». Ιδού μερικές: «Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρει τεράστια ευθύνη για αυτή τη δολοφονία (sic!). Ψήφισε τον νόμο για τη συνεπιμέλεια… Ψήφισε το αντεργατικό νομοσχέδιο».
Πρόκειται για προσπάθεια αναβίωσης των «αγανακτισμένων» από «αγανακτισμένες» για κομματική εκμετάλλευση. Για θέατρο που επιζητεί να αξιοποιήσει κομματικά τα δικαιώματα των γυναικών και που γι’ αυτό δεν πείθει.
Πηγή: kathimerini.gr
