Του Γιάννη Πρετεντέρη
Πριν από δύο χρόνια σαν χθες είχαμε εκλογές. Πριν από δύο χρόνια σαν σήμερα είχαμε κυβέρνηση. Πολλοί πιστεύουν ότι πριν από δύο χρόνια τέτοιες μέρες βασικά είχαμε Αγιο.
Σε αντίθετη περίπτωση θα παλεύαμε τώρα με την πανδημία, τον Ερντογάν, τους ψεκασμένους, τα εμβόλια ή την ύφεση με τον Πολάκη και τα άλλα παιδιά.
Κάτι τέτοια ακούν οι εικόνες της Παναγίας και δακρύζουν.
Χάρη στον Αγιο λοιπόν αποκτήσαμε μια κυβέρνηση με τα καλά και τα κουσούρια της, έναν Πρωθυπουργό με τα καλά και τα κουσούρια του, αλλά μια κανονική κυβέρνηση κι έναν κανονικό Πρωθυπουργό.
Ακόμη κι αν του αρέσει λίγο παραπάνω το «τζετ σετ», δεν είναι και για θάνατο. Εχουμε γνωρίσει πρωθυπουργούς με πολύ χειρότερες συνήθειες.
Αυτό, νομίζω, εκτιμά γενικά η ελληνική κοινωνία και του επιφυλάσσει την ευμενή μεταχείριση που όλοι γνωρίζουμε.
Διότι καλώς ή κακώς η δημοκρατία είναι ένα σύστημα πλειοψηφίας. Και η πλειοψηφία, η πλειονότητα πιο σωστά, συγκροτείται από τα κυρίαρχα ρεύματα μιας κοινωνίας.
Ούτε από τους ψεκασμένους ούτε από τους παρανοϊκούς, τους υστερικούς ή τους ακραίους που ψάχνουν να ακουστούν.
Και ύστερα από δέκα χρόνια κρίσης η πλειονότητα στην Ελλάδα έχει κατασταλάξει σε μια σειρά από πράγματα.
Δεν θέλει η χώρα της να είναι ξέφραγο αμπέλι για κάθε ξένο σουλατσαδόρο. Δεν αποδέχεται την κατάλυση του νόμου και της τάξης.
Δεν επιδοκιμάζει τις ακρότητες. Δεν θεωρεί λογικές τις καταλήψεις ή τις οδομαχίες. Δεν φοβάται ότι καταλύεται η δημοκρατία, ούτε πιστεύει ότι μας κυβερνούν ακροδεξιοί.
Δεν γουστάρει ταξικούς φόρους. Ούτε τοξικούς συνδικαλιστές.
Επιθυμεί ανάπτυξη, εισοδήματα και δουλειές. Και καταφανώς έχει διαμορφώσει άποψη ποιος μπορεί να τα προσφέρει.
Θέλει ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο δεν θα παράγει ρεμπεσκέδες και αναλφάβητους, αλλά θα εκπαιδεύει περιζήτητους επαγγελματίες. Και του οποίου η χρησιμότητα δεν θα εξαντλείται στην «κοινωνικοποίηση» κάθε αντικοινωνικής αμφισβήτησης.
Αυτή την πλειονότητα εκφράζει έως τώρα η κυβέρνηση της τελευταίας διετίας. Δεν το κάνει πάντα επιτυχώς, ούτε χωρίς λάθη και ολιγωρίες. Αλλά η γενική κατεύθυνση φαίνεται να χαίρει μιας ευρείας αποδοχής.
Και όσο η αντιπολίτευση βυθίζεται σε μειονοτικές αντιλήψεις και μειοψηφικές συμπεριφορές, όσο υπεραμύνεται της ανορθογραφίας, τόσο περισσότερο η αποδοχή της κυβέρνησης από την πλειονότητα ενισχύεται.
Για να το πω απλά και με όρους επικαιρότητας. Οι ευσυνείδητοι εμβολιασμένοι πολίτες αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, όσο κι αν φωνάζουν οι αντι-εμβολιαστές. Οποιος λοιπόν ταυτίζεται με τους δεύτερους, είναι χαμένος από χέρι.
Πιθανότατα επειδή ο Άγιος έχει ήδη βάλει το χέρι του.
Πηγή: in.gr
