Να τονιστεί η Ελληνικότητα των Ολυμπιακών Αγώνων… Του Νίκου Αναγνωστάτου

Απαιτούμε:(α) κάθε Τρίτη τετραετία οι Αγώνες στην Ελλάδα και (β) ένας Έλληνας μόνιμο μέλος της Δ.Ο.Ε. με δικαίωμα veto, άλλως τους διεκδικούμε ως ελληνικούς

Του Νίκου Αναγνωστάτου

Το μεγαλείο της αρχαίας Ελλάδος και το ανεπανάληπτο ελληνικό πνεύμα, που μεγαλούργησε σε όλα τα επίπεδα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες της εποχής εκείνης, επιβεβαιώνουν την προηγμένη κοινωνική αντίληψη περί της ορθής και αποτελεσματικής ανάπτυξης του ατόμου. «Νους υγιής εν σώματι υγιή», πίστευαν και δίδασκαν την νεολαία. Εξασφάλιζαν έτσι την σωματική υγεία των νέων, συμπληρώνοντας την πνευματική τους ανέλιξη με σοφούς δασκάλους. Έτσι η αρχαία Ελλάδα, όταν όλη η υπόλοιπη Ευρώπη και όχι μόνο, βρισκόταν στα πρώτα βήματα προόδου, η Ελλάδα, ως φάρος πολιτισμού, ως άλλος φωτοβόλος αστέρας, καταύγαζε παντού τον πνεύμα, τη σοφία, τα γράμματα, τις τέχνες, ακόμη και την ιατρική. Φιλοσοφώντας τη ζωή, πολλοί λένε πειρακτικά, ότι δώσαμε τα φώτα μας στους άλλους και δεν κρατήσαμε τίποτε για μας. Ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες δώσαμε, τσάμπα και αυτούς όπως και όλον τον πολιτισμό μας.

Με την σημερινή έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ιαπωνία, προβληματίστηκα αν τους δώσαμε ή μας τους πήραν χωρίς να μας ρωτήσουν. Όχι μόνο μας τους πήραν χωρίς να μας ρωτήσουν, αλλά και εμείς δεν αντιδράσαμε καθόλου, τους αφήσαμε να τους καταντήσουν μιαν παγκόσμια εμποροπανήγυρη, να αυξάνουν ή να μειώνουν τα αθλήματα, αναλόγως της εμπορικότητάς τους, με προσωπείο τα περιζήτητα μετάλλια, που κάθε χώρα και κάθε αθλητής ασφαλώς τα ονειρεύεται και είναι όλοι, όχι μόνο ευχαριστημένοι, αλλά πολλά κράτη, αν όχι όλα, διεκδικούν την κάθε φορά επόμενη οργάνωσή τους, όχι και τόσο με αντικειμενικούς όρους και όχι χωρίς «το χρώμα του χρήματος». Έτσι συνεχίζεται, με απίστευτη επιτυχία, αυτή η λαθροθηρία των πάλαι ποτέ ιδανικών μας, όταν οι αθλητές αγωνιζόταν μόνο για τον κότινο, ένα στεφάνι κλάδου ελαίας, ως υψίστη τιμή και ικανοποίηση, αντί τον πακτωλό χρημάτων που κυκλοφορούν, ως άλλη πολύφερνος «εταίρα».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το κορυφαίο αθλητικό γεγονός και όλων των αθλητών το όνειρο είναι ένα μετάλλιο. Τούτο ασφαλώς οφείλεται στην μεγάλη αίγλη, δόξα και αξία που είχαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαιότητα και την μεταλαμπάδευσή των ιδανικών αυτών σε όλον το τότε αλλά και τον μετέπειτα γνωστό κόσμο. Να θυμηθούμε ότι, αυτό που συμπύκνωνε όλες τις αξίες του Ολυμπισμού είναι το σύνθημα: Citius, Altius, Fortius, πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά. Επίσης ότι: (α) οι αθλητές αγωνιζόταν μόνο για τη δόξα με έπαθλο τον γνωστό κότινο, στεφάνι κλάδου ελιάς, (β) κατά την διάρκεια των αγώνων σταματούσαν όλοι οι πόλεμοι και διενέξεις μεταξύ των τότε κρατών/πόλεων και (γ) μόνον αποδεδειγμένα Έλληνες ελάμβαναν μέρος. Το τελευταίο τούτο γεγονός, ως συνέχεια του «πας μη Έλλην βάρβαρος», μόνο οι Έλληνες την εποχή εκείνη, συγκέντρωναν όλα τα απαιτούμενα υψιπετή ιδανικά σοφίας, σωφροσύνης, αρετής και παιδείας για να λάβουν μέρος και να επιβεβαιώσουν έτσι το μεγαλείο και την μοναδικότητα του Έλληνα. Όλα αυτά τα ιδανικά των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, έχουν καμία σχέση με τους λεγόμενους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες; Ασφαλώς καμία και επιπροσθέτως αλλοιώνουν, στρεβλώνουν και προσβάλουν την ελληνική ιστορία και παράδοση. Είμαστε επομένως υποχρεωμένοι, ως Έλληνες, να προβληματιστούμε και να δράσουμε αναλόγως.

Είμαστε (;) ικανοποιημένοι λέει, που ανάβουν την δάδα των αγώνων στην Ολυμπία με το τον αρχαίο καθιερωμένο τρόπο και η ελληνική ομάδα εισέρχεται πρώτη στον αγωνιστικό χώρο κατά την τελετή έναρξης, ως κόκκαλο τοις κυσίν, και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι καθεύδουμε τον ύπνο του δικαίου και ότι δεν μας κάνουν καμιά χάρη, αλλά αντιθέτως μας εκμεταλλεύονται διότι έτσι ενισχύουν την αίγλη των αγώνων τους και σφετερίζονται την αρχαία μας παράδοση και δόξα των αγώνων, για προβολή και περεταίρω εκμετάλλευση.

Έστω και τόσο καθυστερημένα, αν οι ιθύνοντες της Ε.Ο.Ε. και της ελληνικής κυβέρνησης, συμφωνούν με τις πιο πάνω παρατηρήσεις, (αν δεν συμφωνούν, θα μας υποχρέωνε μία αιτιολόγηση), τι κάνουμε τώρα; (α) Διεκδικούμε τους Ο.Α. ως ελληνικούς, όπως εγώ πιστεύω ότι έχουμε το δικαίωμα και ρυθμίσουμε εμείς αν και πως θα διεξάγονται στο μέλλον, (β) στο μεταξύ απαιτούμε: (Ι) Την διεξαγωγή των Ο.Α. στην Ελλάδα, κάθε Τρίτη τετραετία, (ΙΙ) Την μόνιμη συμμετοχή Έλληνα στη Δ.Ο.Ε., με πρόταση της Ε.Ο.Ε. και (ΙΙΙ) Το δικαίωμα veto του Έλληνα εκπροσώπου, επί των αποφάσεων της Δ.Ο.Ε. (γ) Άλλως επιδιώκουμε την κατάργησή του τίτλου «Ολυμπιακοί Αγώνες», ως κτήτορες του τίτλου και ας τους ονομάσουν όπως αλλιώς θέλουν. Είναι βέβαιον ότι οι νομικοί θα βρουν δόκιμο νομικό τρόπο, για να επιτύχουμε από όλα τα πιο πάνω, το πλέον ωφέλιμο για την Ελλάδα. Οψόμεθα!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Παράλληλα και άσχετα με τα πιο πάνω, μπορούμε, αν δε επιβάλλεται, να μελετήσουμε και να αποφασίσουμε την αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι θα τελούνται στην Ολυμπία, με τα τότε αγωνίσματα και κατά το δυνατό, με τους τότε όρους και κανόνες, αλλά με διεθνή συμμετοχή. Η ανάπτυξη της υφηλίου και οι σύγχρονες απαιτήσεις, δεν μας επιτρέπει να αγωνίζονται μόνο Έλληνες.

Πέραν της εθνικής και ιστορικής υποχρέωσης που έχουμε, να στηρίξουμε και αναδείξουμε την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, μια προσεκτική μελέτη και εφαρμογή αναβίωσης των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, θα έχει τεράστια προβολή και αναγνώριση της χώρας μας. τόσο εθνικά, όσο και πολιτιστικά και οικονομικά. Διαρκούντων των αγώνων, θα μας δοθεί η ευκαιρία, μέσω διαλέξεων, ανακοινώσεων, παραστάσεων και ό,τι άλλο σκεφτούν οι ειδήμονες, έτσι ώστε δια μέσου των αγώνων, να γνωρίσει η υφήλιος το μέγεθος και την αξία του ελληνικού πολιτισμού και ιστορίας μας, για να εμπνεύσουμε τον σεβασμό και το κύρος μας ως ελληνισμός. Έχουμε αρκετούς σοφούς φιλίστορες για κάθε έρευνα και συμβουλή στην προσπάθεια.