Ιδού και το δεύτερο έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών για τη δεύτερη συνάντηση Γκουτέρες – Τσαβούσογλου, που έγινε το απόγευμα της 6 Ιουλίου 2017, στο Κραν Μοντάνα. Εδώ δεν γίνεται συζήτηση για να συμφωνηθεί ρήτρα αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων, έστω και σε δεκαπέντε ή σε πενήντα χρόνια, μετά από τη λύση, αλλά για τον αριθμό που θα παραμείνει μόνιμα στην Κύπρο. Και μάλιστα, όταν ο Γκουτέρες προσπαθούσε να αντιληφθεί τις τουρκικές προθέσεις, ρώτησε τον Τσαβούσογλου κατά πόσο η Τουρκία θα αποδεχόταν μείωση των στρατευμάτων στο επίπεδο που προνοεί η Συνθήκη Συμμαχίας. Κι έπεσε άλλη μια βόμβα. Ότι η αξίωση της Άγκυρας ήταν να είναι περισσότεροι οι Τούρκοι στρατιώτες από όσους προνοούσε η Ζυρίχη για την ΤΟΥΡΔΥΚ. Σύμφωνα με τα πρακτικά των Ηνωμένων Εθνών, που τηρούσε ο Ματίας Σούστερ, «ο κ. Τσαβούσογλου υπέδειξε πως η Συνθήκη Συμμαχίας προνοεί 650 Τούρκους στρατιώτες. Αποδεχθήκαμε αυτόν τον αριθμό το 2004. Ωστόσο, οι καιροί αλλάζουν. Με δεδομένες τις συνθήκες εκτός Κύπρου (Συρία, ενέργεια, τρομοκρατία) ο αριθμός των στρατιωτών θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τον συγκεκριμένο, αν υπάρχει και τουρκική βάση».
Τι μας έλεγαν τόσα χρόνια οι πανέξυπνοι μας; Ότι θα αποχωρήσει σίγουρα ο κατοχικός στρατός και το πολύ-πολύ να μείνουν για ένα διάστημα όσοι ήταν και στην ΤΟΥΡΔΥΚ. Όχι ότι έχει σημασία ο αριθμός, διότι αυτό που πολλές φορές είπαμε, σημασία έχει ότι όσοι και να είναι οι Τούρκοι στρατιώτες, από τη στιγμή που αποδέχεσαι την παρουσία τους, δίνεις αυτομάτως νόμιμο ρόλο και λόγο στην Τουρκία για να ελέγχει το κράτος σου. Έστω, όμως, ότι θα ήταν ένας συμβιβασμός για να λυθεί το πρόβλημα μας. Αλλά, ούτε αυτό είναι αληθινό. Μας κορόιδευαν ακόμα και για τον αριθμό των στρατιωτών που θα παραμείνουν. Μας κορόιδευαν και οι Τούρκοι και οι δικοί μας. Παρότι ο Τσαβούσογλου το έλεγε και δημοσίως. Ότι θα μείνουν οι Τούρκοι στρατιώτες για να μας προστατεύουν από την τρομοκρατία.
Τι έχουμε μέχρι τώρα; Επαναλαμβάνονται και στη δεύτερη συνάντηση Γκουτέρες – Τσαβούσογλου στην οποία αναφερόμαστε σήμερα: Μόνιμη παραμονή στην Κύπρο τουρκικού στρατού σε αριθμό μεγαλύτερο των 650 της ΤΟΥΡΔΥΚ, συνέχιση εγγυήσεων και μάλιστα με πρόνοια για μονομερές δικαίωμα επέμβασης. Κι αυτό με την υπόσχεση να επανεξεταστεί για να δείξει κάποια ευελιξία η Άγκυρα, αλλά μόνο αν δεχτούν οι Ελληνοκύπριοι όλα τα άλλα. Και βεβαίως όλα τα άλλα τα δέχτηκε ο Αναστασιάδης, και έμεναν κάποιες λεπτομέρειες, όπως έγραφε στην έκθεση του ο Γκουτέρες. Ήθελαν, όμως, και τις «λεπτομέρειες». Και η ευελιξία, όπως θα αποδειχθεί, θα ήταν να συμφωνηθεί ότι αυτό το μονομερές δικαίωμα επέμβασης θα ισχύει για δεκαπέντε χρόνια, τρεις προεδρικές θητείες, και αν είμαστε καλά παιδιά (και δεν γράφουμε συνθήματα στους τοίχους της τεχνικής σχολής, όπως το «έξω οι Τούρκοι από την Κύπρο» -αυτό δεν το είπε, το εννοούσε), να εξεταστεί να ισχύει λιγότερα χρόνια.
Αυτά είναι τα γεγονότα, όπως τα καταγράφουν τα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών και όπως από τότε τα καταγράφαμε κι εμείς και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Στην Κύπρο εδώ και τέσσερα χρόνια γράφονται άλλα παραμύθια. Όχι μόνο από δημοσιογράφους, αλλά και από πολιτικούς. Χαρακτηριστικό κείμενο του πρώην συνεργάτη του Νίκου Αναστασιάδη, του Μακάριου Δρουσιώτη, που γράφει και βιβλίο να τα πει όλα: «Η θέση της Τουρκίας ήταν πως η κατάργηση των εγγυήσεων θα γινόταν αποδεχτή ως μέρος ενός συνολικού πακέτου και όχι αποσπασματικά. Αυτό που ήθελε να πάρει ως αντάλλαγμα η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι ήταν η πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων» (9/2/20).
Ούτε μια στιγμή δεν φαίνεται στα πρακτικά να αφήνει ο Τσαβούσογλου την παραμικρή πιθανότητα για κατάργηση των εγγυήσεων. Όταν γράφτηκε αυτό από τον Δρουσιώτη, ρωτήθηκε στην Άγκυρα και ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Χαμί Ακσόι. Και απάντησε: «Κάποιες ειδήσεις στον ε/κ Τύπο σύμφωνα με τις οποίες η χώρα μας έχει αποδεχτεί την άρση του συστήματος των εγγυήσεων στην Κύπρο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα» (11/2/2020). Ρωτήθηκε και ο Τουφάν Ερχιουρμάν ο οποίος βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Και απάντησε: «Δεν μπορώ να το πω υποχώρηση αλλά ναι έκανε μια σειρά από κινήσεις, αλλά όχι τόσες όσες έγραψε ο Μακάριος Δρουσιώτης σε ένα άρθρο του» (17/2/2020).
Κι όμως, μέχρι σήμερα επιμένουν οι «δικοί μας» ότι υπήρχε ευκαιρία κατάργησης των εγγυήσεων και τη χάσαμε. Βρε, τους αφιλότιμους!
Άριστος Μιχαηλίδης
Πηγή: www.philenews.com
