Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Στις μέρες μας ζούμε ένα παγκόσμιο θέατρο του παραλόγου. Η Ρωσία προσέφυγε στο δεκαπενταμελές Συμβούλιο Ασφαλείας, στο οποίο συμμετέχει ως ένα εκ των πέντε μονίμων μελών, με αίτημα να χορηγηθεί ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία, που εδώ και ένα μήνα ο Πούτιν βομβαρδίζει από άκρου εις άκρον, ισοπεδώνοντας πόλεις και κάθε λογής και μορφής δομές.
Το αποτέλεσμα βεβαίως ήταν δεκατρείς αποχές, σε αυτή την εξόφθαλμη κοροϊδία του Πούτιν προς το την Διεθνή Κοινότητα, μια και ο επιτιθέμενος, ο εισβολέας, αυτός που προκαλεί μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική καταστροφή, εμφανίζεται με θράσος στο Σ.Α. και ζητάει αρωγή, σαν τον εγκληματία που απευθύνεται στις αρχές για να σώσουν έναν άνθρωπο που ο ίδιος πριν λίγο τον πυροβόλησε με Καλάσνικοφ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με τον σφαγέα της Ουκρανίας συντάχθηκε μόνο η Κίνα, πράγμα που σημαίνει ότι με τη συμμορία των ολιγαρχών που περιβάλλει τον χιτλερίσκο της Μόσχας, ταυτίζεται το Πεκίνο, που αρνήθηκε να καταδικάσει την εισβολή, υπολογίζοντας στην δική της σφοδρή επιθυμία να κάνει κάτι ανάλογο με την Ταϊβάν.
Αλλά και στο θεωρητικώς ενιαίο μέτωπο του ΝΑΤΟ υπάρχουν ρωγμές, που οι βασικοί παίκτες κάνουν ότι δεν βλέπουν. Από τις δηλώσεις στο Συμβούλιο Αρχηγών των Βρυξελλών, ακούσαμε ότι όλοι συμφώνησαν με τις κυρώσεις στο καθεστώς Πούτιν. Έκαναν ότι δεν είδαν και δεν άκουσαν την τίποτα για την απουσία της Άγκυρας, που ως επιτήδειος ουδέτερος αρνήθηκε να επιβάλει οποιασδήποτε μορφής κυρώσεις.
Οι Τούρκοι έχουν δηλώσει ορθά κοφτά, ότι δεν θα επιβάλλουν κυρώσεις, για λόγους στρατηγικούς, πολιτικούς και οικονομικούς. Αρνούνται απλά να υποστούν οποιεσδήποτε οικονομικές επιπτώσεις, σε αντίθεση με τις Ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν επωμιστεί τεράστια βάρη.
Το σύνολο σχεδόν των Ευρωπαίων προσφέρουν δωρεάν οπλισμό στους Ουκρανούς προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον εισβολέα. Την ίδια ώρα η Τουρκία πουλάει drones και επικαλείται την ιδιωτική εταιρία που κατασκευάζει τα Μπαϊρακτάρ, η οποία κατά σύμπτωση είναι ιδιοκτησίας του πολυπράγμονα γαμπρού του Ερντογάν.
Έτσι επιχειρεί με ένα φύλλο συκής να καλύψει την επαμφοτερίζουσα αυτή στάση της τόσο απέναντι στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Με τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου η Τουρκία επιχείρησε ανεπιτυχώς να το παίξει μεσολαβητής, μεταξύ του εισβολέα και του σθεναρά αμυνόμενου και εκμεταλλευόμενη αυτές τις αμφισβητούμενης αξίας υπηρεσίες, ζήτησε από την Ουάσινγκτον παρακάμψει το εμπάργκο και να την προμηθεύσει με Patriott & F-35 λέγοντας ο πονηρός ανατολίτης, ότι το θέμα των S-400, θα το αφήσουμε να εξετασθεί στο μέλλον.
Η Τουρκία θέλει για μια ακόμη φορά να εκμεταλλευθεί τον πόλεμο στην Ουκρανία, για να παρακάμψει τις κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί. Βεβαίως οι Αμερικανοί απάντησαν με μια ανεπίσημη πρόταση με την οποία ζητούσαν την αποστολή των S-400 στην Ουκρανία, προκειμένου να αρθεί το εμπάργκο. Την πρόταση αυτή απέρριψε με άρθρο στον αμερικανικό Τύπο η Τουρκική πλευρά.
Την ώρα που όλη η Ευρώπη θα υποστεί σημαντικές οικονομικές και ενεργειακές επιπτώσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Τουρκία επιδιώκει να επωφεληθεί από την κρίση, βάζοντας στο καλάθι των απαιτήσεων της από τα εξοπλιστικά, μέχρι την άμεση ένταξής της στην Ε.Ε.
Υπάρχουν βεβαίως και κάποιοι, όπως ο Ολλανδός Μάρκ Ρούτε, που έπλεξε το εγκώμιο στον Ερντογάν, αδιαφορώντας από το γεγονός, ότι μέχρι χθες απειλούσε δύο κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας, με την ίδια με αυτή του Πούτιν αναθεωρητική, και εκτός Διεθνούς Δικαίου προσέγγιση.
Η “γαλάζια πατρίδα” δεν λέει κάτι στον Μ. Ρούτε, ούτε το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, ούτε η άποψη ότι δεν ισχύει το Διεθνές Δίκαιο, ούτε το Δίκαιο της Θάλασσας. Το μόνο που ισχύει για τον σουλτάνο της Άγκυρας είναι το δίκαιο του ισχυρού. Τι διαφορετικό μας λέει ο Ερντογάν από αυτά που δήλωσε ο Πούτιν προκειμένου να δικαιολογήσει την αιματηρή εισβολή του στην Ουκρανία;
Για να μην αναφερθούμε στο κυπριακό, όπου η εισβολή σε τρίτο ανεξάρτητο κράτος μέλος του ΟΗΕ, η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών από τις πατρογονικές τους εστίες και η κατοχή εδώ και 48 χρόνια του 36% της Μεγαλονήσου από 40.000 πάνοπλα τουρκικά στρατεύματα, πέρασε κάτω από τις κεραίες των πολιτισμένων της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Το αιτιολογικό ήταν και τότε το ίδιο με αυτό του Πούτιν. Κινδύνευαν οι ρωσόφωνοι της Ουκρανίας μας είπε πριν ένα μήνα ο Πούτιν. Ανάλογο ισχυρισμό προέβαλε το 1974 ο Ετσεβίτ προσποιούμενος, ότι κινδυνεύουν οι Τουρκοκύπριοι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Τ/Κ, αποτελούσαν το 18% του πληθυσμού και ήταν κατά πολύ λιγότεροι από του Κούρδους της Τουρκίας, που αποτελούν το 24% του πληθυσμού. Οι φυλακίσεις των εκπροσώπων τους και οι ανηλεείς διώξεις, δεν φαίνεται να συγκινούν την Διεθνή Κοινότητα.
Το κλασικό κόλπο των συμμάχων στο θέμα της τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στην Ελλάδα ήταν πάντα, βρείτε τα. Ο ανεκδιήγητος γ.γ. του ΝΑΤΟ το θερμό καλοκαίρι του 2020, το έπαιζε Πόντιος Πιλάτος.
Είναι καιρός παρά τις απειλές της ρωσικής αρκούδας περί χρήσης πυρηνικών με την ασαφή ένδειξη, αν προκληθεί η Μόσχα, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. να μην λειτουργούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά, απέναντι σε όσους είναι επιτιθέμενοι, ή όσους απειλούν με χρήση βίας γειτονικά κράτη.
Και η θέση είναι μια και μοναδική. Με βάση το Διεθνές Δίκαιο αν δεν τα βρείτε στις διαπραγματεύσεις, να απευθυνθείτε στα Διεθνή Διακαιοδοτικά όργανα. Οι ίσες αποστάσεις, ευνοούν μόνο εκείνον, που θέλει να επιβάλλει το δίκαιο του ισχυρού…
