Του Γιάννη Ρούντου*
Σε μια φάση αδιέξοδης ενεργειακής κρίσης -για την άμεση αντιμετώπιση της οποίας στην Ευρώπη φαίνεται να μην υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία- που ανατρέπει κάθε σχέδιο για την επίτευξη κλιματικών στόχων με μετάβαση σε καθαρές μορφές ενέργειας, εισήχθη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο προς ψήφιση το νομοσχέδιο για το κλίμα, ο “Εθνικός Κλιματικός Νόμος”.
Στη διαβούλευση που προηγήθηκε, από το περασμένο έτος, συμμετείχε -με προτάσεις της- και η ασφαλιστική βιομηχανία μέσω του θεσμικού της φορέα, της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος. Ευλόγως ως εκ του ρόλου ευθύνης, δεδομένου ότι οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και κρίσης ορίζονται ως καταστροφικοί κίνδυνοι.
Επιβεβλημένη, σαφώς, η ανάγκη για κλιματική νομοθεσία. Οι εκθετικές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος είναι μια από τις κύριες μετασχηματιστικές δυνάμεις για το μέλλον, μαζί με τις διαταραχές / τον νέο τεχνο-οικονομικό ψυχρό πόλεμο, την παγκοσμιοποίηση, την τεχνολογία και τις δημογραφικές αλλαγές (έκθεση ΕΥ 2020 για τις Μεγα-τάσεις).
Θα αναμένονταν, για την κλιματική ανθεκτικότητα και ετοιμότητα, δραστικά αποφασιστικές νομοθετικές τομές και στην Ελλάδα, με γενναία κίνητρα φοροαπαλλαγών για ασφάλιση έναντι αυτών των κινδύνων αλλά και πλαίσιο συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, που θα ανακούφιζε το κράτος από τις ανυπολόγιστες δημοσιονομικές επιπτώσεις. Στη χώρα μας, τα ασφαλισμένα κτήρια υπολογίζονται στο 16%, ενώ στη Δυτική Ευρώπη το ποσοστό τους είναι περίπου 60% (μ.ό.).
Το άρθρο 23 του προς ψήφιση νομοσχεδίου για την “ασφάλιση κινδύνου από την κλιματική αλλαγή” αναφέρεται στην υποχρεωτικότητα της ασφαλιστικής κάλυψης, από το 2025, για τα νέα κτήρια σε “ζώνες υψηλής τρωτότητας” για πλημμύρες και πυρκαγιές ως προϋπόθεση για την ηλεκτροδότησή τους…
Εύλογες είναι σε γενικές γραμμές και πάνω στις διεθνείς κατευθύνσεις με προσαρμογή στις τοπικές ιδιαιτερότητες, οι λοιπές ρυθμιστικές αναφορές του νομοσχεδίου για απολιγνιτοποίηση, ηλεκτροκίνηση, μείωση εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου από τα κτήρια αλλά και από τις επιχειρήσεις που θα απολογούνται με εκθέσεις, για οικολογικό πλαίσιο στα νησιά μας, για το αποτύπωμα στους Δήμους.
Όμως, όσον αφορά στα ασφαλιστικά μέτρα προσαρμογής στην κλιματική κρίση, έγινε μια τόσο μεγάλη συζήτηση για μια τόσο μικρή παρέμβαση, που μάλιστα θα προβληματίσει την ασφαλιστική κοινότητα και ως προς την τεχνική εφαρμογή της. “Ώδινεν όρος και έτεκε μυν”.
*Public Affairs & Relations, Communication Strategy, Business Ethics & Human Values, Social Responsibility & Sustainability Expert. Επικεφαλής του τομέα των Εταιρικών Υποθέσεων, εξωτερικής Επικοινωνίας και Υπευθυνότητας – Βιώσιμης Ανάπτυξης της INTERAMERICAN έως τον Ιανουάριο του 2022.
