Του Γιάννη Μαρίνου
Δεν επιδέχεται σοβαρή αμφισβήτηση το ότι η επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας όφειλε όχι μόνο να αποδοκιμαστεί, αλλά και να αντιμετωπιστεί με πλήρη στήριξη του θύματος της επίθεσης, καθώς και την εξοπλιστική και οικονομική στήριξή του. Ηδη όμως τείνει αυξανόμενη η αμφιβολία αν οι οικονομικές κυρώσεις, που βιαστικά αποφασίστηκαν, βλάπτουν περισσότερο τη Ρωσία από τις χώρες που τις επέβαλαν.
Είναι γεγονός ότι μπορεί η εκτόξευση των τιμών φυσικού αερίου και πετρελαίου να ωθεί τον πληθωρισμό σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα και στις ΗΠΑ. Ομως οι κυρώσεις αποδεικνύονται επωφελείς για αυτές ως εξαγωγέα πετρελαίου και υγροποιημένου αερίου (LNG) με κύριο θύμα τις χώρες του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, οι οποίες τελούν σε μερική έως πλήρη εξάρτηση από το εισαγόμενο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας ώθησαν στα ύψη τις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου και συνεπώς τον πληθωρισμό, ενώ ταυτόχρονα οι περιορισμοί στους οποίους υπόκεινται από τις αποφάσεις του κυριότερου τροφοδότη τους, τη Ρωσία, κατέστησαν τη Δυτική Ευρώπη το κυριότερο θύμα των αρνητικών επιπτώσεών τους.
Οι ευρωπαϊκές χώρες υιοθετώντας βιαστικά και αμελέτητα τις κυρώσεις, στις οποίες πιεστικά τις ενεθάρρυναν οι ΗΠΑ προσπαθώντας να πυροβολήσουν τη Ρωσία, πυροβόλησαν μαζί και τα πόδια τους. Συνέβη μάλιστα και το προφανώς μη προβλεφθέν, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον: η ανατίμηση πετρελαίου και φυσικού αερίου λόγω και των κυρώσεων συνετέλεσε στο να εισπράττει η Ρωσία κάθε μέρα 1 δισεκατομμύριο δολάρια, καθώς συνεχίζει, έστω και με περιορισμούς, να τροφοδοτεί με πετρέλαιο και αέριο τη Δυτική Ευρώπη, όσο η τελευταία συνεχίζει να τελεί σε μερική έστω εξάρτηση από τη Ρωσία. Εν τω μεταξύ η τελευταία κερδίζει χρόνο για να αναζητήσει νέα πελατεία στον υπόλοιπο πλανήτη και ιδιαίτερα στην Ασία. Οι πληθυσμιακοί κολοσσοί Κίνα και Ινδία επωφελούνται από τις μειωμένες τιμές, στις οποίες προσφέρει η Ρωσία την ενέργεια, που έχουν απόλυτη ανάγκη. Δεν διστάζει μάλιστα ο Πούτιν να τιμωρεί όποιες χώρες συμπλέουν με τις κυρώσεις, που επέβαλαν οι χώρες του ΝΑΤΟ. Π.χ. εθνικοποίησε τις εγκαταστάσεις των πετρελαιοπηγών της Σαχαλίνης στις οποίες ήταν συνέταιρος και η Ιαπωνία, αποκόπτοντας την τελευταία από τον εφοδιασμό της από τα εκεί πετρέλαια.
Ας υπογραμμισθεί επίσης ότι η απόφαση της Ρωσίας πληρωμής για το πετρέλαιο και το φυσικό της αέριο μόνο σε ρούβλια, παρά την άρνηση των Δυτικών να αποδεχθούν τον εκβιασμό, απέβη και πάλι υπέρ της Ρωσίας. Αντί της κατάρρευσης του ρουβλίου, στην οποία προσέβλεπαν οι χώρες του ΝΑΤΟ, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή η ανατίμηση του ρωσικού νομίσματος σε επίπεδα πενταετίας αποδυναμώνει και το ευρώ.
Μη μας διαφεύγει επίσης ότι είναι συνέπεια των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας η επισιτιστική κρίση, που ήδη πλήττει τον πλανήτη, καθώς αυτός στερήθηκε τα σιτηρά της Ρωσίας και της Ουκρανίας, που είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και συνεπώς εφοδιαστές της παγκόσμιας αγοράς. Και το χειρότερο είναι ότι οι κυβερνήσεις των χωρών που αποφάσισαν τις κυρώσεις δεν τολμούν να τις άρουν, καθώς η έμπρακτη αναγνώριση του λάθους θα είχε αποσταθεροποιητικές συνέπειες για τις περισσότερες από αυτές, χωρίς να αναστέλλεται η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
