Του Δημήτρη Στεργίου
Καταργείται και το μάθημα της «Πολιτικής Οικονομίας» που διδασκόμασταν και διδάσκονται οι φοιτητές στα πανεπιστήμια , όπως και στοιχεία της οι μαθητές στα σχολεία; Διότι, οι απανωτές δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες επιβαρύνονται αδικαιολογήτως οικονομικά δημόσιοι οργανισμοί και μάλιστα με υψηλά ελλείμματα που καλύπτονται από τους φορολογουμένους ή προκλητικές καθυστερήσεις ανωτάτων δικαστηρίων να εκδώσουν αποφάσεις για καταβολή σε πολίτες από το κράτος ποσών που αντισυνταγματικώς περικόπηκε από το εισόδημά τους πριν από δέκα μάλιστα ολόκληρα χρόνια διότι έχουν … δημοσιονομικό κόστος, δίνουν την εντύπωση ότι η «Πολιτική Οικονομία» τείνει πια να υποκατασταθεί από τη … «Δικαστική Οικονομία»!
Η απόφαση του Εφετείου Αθηνών
Αυτές τις σκέψεις προκάλεσε πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Αθηνών με την οποία διέταξε τον επιχορηγούμενο με πάνω 17 δισ. ευρώ ετησίως από τους Έλληνες φορολογούμενους Οργανισμό Κοινωνικής Ασφάλισης, τον ΕΦΚΑ (πρώην ΙΚΑ) να καταβάλει σύνταξη σε ασφαλισμένη , η οποία χρωστούσε στο παραπάνω ασφαλιστικό οργανισμό πάνω από 86.000 ευρώ (τέσσερις φορές πάνω από το πλαφόν των 20.000 ευρώ για τους ελεύθερους επαγγελματίες και … 15 φορές περίπου πάνω από το πλαφόν των 6.000 ευρώ για τους αγρότες).
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αρχές της Πολιτικής Οικονομίας (με τις οποιεσδήποτε προσεγγίσεις, δηλαδή τις καπιταλιστικές, τις μαρξιστικές, τις νεομαρξιστικές κλπ), αλλά και μιας ευνομούμενης πολιτείας και ορθολογικά λειτουργούσης οικονομίας, ο ΕΦΚΑ δεν χορηγούσε τη σύνταξη στην οφειλέτρια ασφαλισμένη του. Η συνταξιούχος, με προσφυγή της στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, επικαλέστηκε τη δεινή οικονομική της κατάσταση και τα προβλήματα υγείας της. Αυτό μπορούν να το κάνουν πάνω 5.000.000 φτωχοί Έλληνες!!! Η προσφυγή της συνταξιούχου έγινε δεκτή από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (με την υπ’ αριθ. 16015/2020 απόφασή του) και υποχρέωσε τον ΕΦΚΑ να καταβάλει κανονικά τη σύνταξή της. Ο ΕΦΚΑ άσκησε έφεση, όμως με την πρόσφατη απόφαση υπ’ αριθμόν 2309/2022 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης απορρίφθηκε και έτσι επιβλήθηκε στον ΕΦΚΑ να καλύψει ακόμη και τα δικαστικά έξοδα της συνταξιούχου!
Ανοίγει ο δρόμος συνταξιοδότησης για 250.000 ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες
Εκτιμάται ότι με τη δικαστική αυτή απόφαση και την επισπευδόμενη … ψυχόπονη διάταξη του υπουργείου Εργασίας για παραγραφή ενός σημαντικού μέρους των οφειλών και τη μείωση του χρόνου της παραγραφής στη δεκαετία αντί της εικοσαετίας, θα ανοίξει ο δρόμος της συνταξιοδότησης σε πάνω από … 250.000 «ωραίους» ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες .
Και προκύπτει το μείζον οικονομικό, νομικό και κοινωνικό ερώτημα: Αυτό προβλέπουν το Σύνταγμα και οικονομικοί νόμοι; Δηλαδή, να υπάρχουν σήμερα 1.500.000 ασφαλισμένοι στο ΕΦΚΑ με οφειλές πάνω από 42 δισ. ευρώ, που έχουν ως αποτέλεσμα να μη μπορεί να καταβάλει εγκαίρως ο μεγάλος αυτός ασφαλιστικός οργανισμός τις συντάξεις σε αυτούς που πλήρωναν κανονικά τις ασφαλιστικές εισφορές, αν δεν σπεύσουν να τον επιχορηγήσουν οι φορολογούμενοι με το ποσό των 16 δις. ευρώ ετησίως; Ύστερα, αυτές οι αποφάσεις δεν προκαλούν τους συνεπείς ασφαλισμένους και ενισχύουν τις προσδοκίες των χρεοφειλετών για περαιτέρω … μπόνους και αύξηση της στρατιάς των μπταξήδων;
Νομικές ή … επιλεκτικές φιλανθρωπικές αποφάσεις;
Από την άλλη μεριά, στο πλαίσιο του μαθήματος της νέας «Δικαστικής Οικονομίας», σε επίπεδο της ανώτατης δικαιοσύνης, λαμβάνονται ετερόκλητες αποφάσεις. Από τη μια μερικά εκδίδονται δικαστικές αποφάσεις που κατά βάση είναι οικονομικές ή ψυχόπονες (φιλανθρωπικές!) κι αμέσως σπεύδει η Εκτελεστική Εξουσία να τις εφαρμόσει, ενώ από την άλλη καθυστερεί η έκδοση απόφασης επί ενάμισι χρόνο διότι δεν υπάρχει … «δημοσιονομικός χώρος» για καταβολή των ποσών που αφαιρέθηκαν αντισυνταγματικώς από εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Ως παράδειγμα αναφέρω την υπ΄ αριθμόν 1833 του Νοεμβρίου του 2021 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε αντισυνταγματική την 20ετία για την παραγραφή των οφειλών προς τον ΕΦΚΑ, όπως ανέφερα πιο πάνω, διότι την θεώρησε ως … ομηρεία των οφειλετών την 20ετία για τον καταλογισμό των χρεών τους και ότι δημιουργεί συνθήκες οικονομικής … ανελευθερίας. Έτσι, πρότεινε ένα ηπιότερο καθεστώς παραγραφής με όριο τη 10ετία, το οποίο μάλιστα έσπευσε να νομοθετήσει η σημερινή κυβέρνηση με περισσότερη «κοινωνική» ευαισθησία, δηλαδή με την εξέταση της συρρίκνωσης του ορίου παραγραφής στην 5ετία από το 2027!
Ωστόσο, δεν φαίνεται να σπεύδει η κυβέρνηση να καταβάλει τα αναδρομικά στους συνταξιούχους που, επιτέλους, ύστερα από ενάμισι χρόνο, αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας, διότι το συνολικό ποσό (άνω των 2,5 δις. ευρώ) αποτελεί «βόμβα» στα δημόσια οικονομικά, τα οποία ήταν «ευλογία» όταν τα άρπαξε από τους συνταξιούχους το 2012! Αλλά, πέρα από την προκλητική καθυστέρηση στην έκδοση της περιβόητης απόφασης, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικαλείται μάλιστα και «σοβαρούς λόγους δημοσίου συμφέροντος» κρίνοντας ότι το «ψαλίδι» στα αναδρομικά των επικουρικών και των δώρων δικαιολογείται..»
«Δικαστική οικονομία»
«Δικαστική Οικονομία», λοιπόν; Ή πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθούν δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες, ενώ πρέπει να εδράζονται σε αντίστοιχες διατάξεις του Συντάγματος και Νόμων, επικαλούνται «δημόσιο συμφέρον», «ομηρεία οφειλετών», «δημοσιονομικό κόστος», «οικονομική ανελευθερία» και άλλα.
Αυτά διδάσκουν οι καθηγητές στους φοιτητές τους στα πανεπιστήμια στο πλαίσιο του μαθήματος της Πολιτικής Οικονομίας ή ότι οι οικονομικοί νόμοι είναι φιλέκδικοι όταν ποδοπατούνται; Αυτές οι δικαστικές αποφάσεις δεν διδάσκουν τα αντίθετα από εκείνα που διδάσκει η Πολιτική Οικονομία, όπως τα βασικά χαρακτηριστικά των τρόπων παραγωγής, οι θεωρητικές απόψεις για ζητήματα όπως το ύψος των μισθών σε σχέση με τα κέρδη, η εξέλιξη των τιμών, η αύξηση της παραγωγικότητας, ο ρόλος της τεχνολογίας και τα αίτια της οικονομικής κρίσης, οι κοινωνικές διαστάσεις των οικονομικών σχέσεων , οι αγορές, οι αξίες του χρήματος και η τιμή των εμπορευμάτων, η διανομή του ακαθάριστου εγχώριου και κοινωνικού προϊόντος, ο ανταγωνισμός, οι παράγοντες της ανάπτυξης, οι οικονομικές διακυμάνσεις και κρίσεις, το ΑΕΠ και οι εθνικοί λογαριασμοί, η κατανάλωση, αποταμίευση και επένδυση, η ανεργία και αγορές εργασίας, ο πληθωρισμός και άλλα.
Πηγή: ot.gr
