Του Γιάννη Πρετεντέρη
Αναρωτιέμαι γιατί τόση φασαρία επειδή ένας δημοσιογράφος δήλωσε μεταφραστής για να κάνει τον δημοσιογράφο.
Εδώ τόσα νούμερα δηλώνουν δημοσιογράφοι και παραμένουν νούμερα. Ποιο είναι το πρόβλημα;
Δεν χρειάζεται άλλωστε να είσαι δημοσιογράφος, ούτε μεταφραστής, ούτε καν νούμερο, για να καταλάβεις ότι η Ευρώπη (και μαζί της η Ελλάδα) βρίσκεται μπροστά στον χειρότερο χειμώνα των τελευταίων δεκαετιών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αποτελματωθεί. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να προχωρήσουν, οι Ουκρανοί δεν καταφέρνουν να τους διώξουν και ο Πούτιν δεν αντέχει πολιτικά μια παραδοχή ήττας.
Συνεπώς, η κρίση θα συνεχιστεί.
Και μαζί της όλες οι κρίσεις που την ακολούθησαν, με πρώτη την ενεργειακή.
Προφανώς η απεξάρτηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια είναι όχι μόνο αυτονόητη επιλογή αλλά και επανόρθωση ενός διαχρονικού σφάλματος. Δεν ζεις εξαρτημένος από τον γκάνγκστερ της γειτονιάς.
Αλλά είναι μια επιλογή με κόστος. Που θα φανεί στη ζωή και την τσέπη κάθε Ευρωπαίου.
Οταν ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σημείωνα εδώ ότι η σύγκρουση θα κρίνει το μέλλον της ελεύθερης δημοκρατικής Ευρώπης.
Τότε μπορεί να φάνηκε λίγο υπερβολικό. Τώρα δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς – εξαιρουμένου ίσως του Καστανίδη που δεν έχει ακόμη αποφασίσει με ποιον είναι…
Αλλά ακόμη κι αν τερματιστεί ο πόλεμος, τα πράγματα δεν θα είναι όπως πριν. Ολοι οι ευρωπαίοι ηγέτες με πρώτο τον Μακρόν το επαναλαμβάνουν.
Αυτή η πραγματικότητα του «νέου Ψυχρού Πολέμου» με ό,τι συνεπάγεται στο επίπεδο της οικονομίας και της καθημερινότητας είναι ο μεγάλος εφιάλτης της Ευρώπης.
Εκτός ίσως της Ελλάδας. Που βολοδέρνει με δικούς της μπελάδες.
Το προσφυγικό και μεταναστευτικό λόμπι, την τουρκική επιθετικότητα, τους διάφορους ξένους ανταποκριτές, τις οργανώσεις ακτιβιστών και μια παρανοειδή μερίδα του Τύπου, τις υποκλοπές, τα στραβοπατήματα της κυβέρνησης, τα αδιέξοδα της αντιπολίτευσης που προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξαναμπεί στο παιχνίδι, όλα στοιχειοθετούν το σκηνικό ενός εγχώριου εφιάλτη μέσα στον εφιάλτη.
Υπήρξαν μάλιστα άνθρωποι που εξανέστησαν όταν η Κομισιόν διευκρίνισε προ ημερών πως «η εθνική ασφάλεια είναι αποκλειστική αρμοδιότητα» των κρατών-μελών κι όχι σουλατσαδόρων στις Βρυξέλλες.
Αλλά φυσικά δημοκρατία έχουμε κι ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Δικαιούται να μάχεται την κυβέρνηση, τα σύνορα, τον καπιταλισμό, τον αυταρχισμό και ό,τι άλλο του κατέβει στο κεφάλι.
Μπορεί ακόμη και να διώξει τον Πρωθυπουργό – αν μπορέσει, φυσικά…
Αλλά αντικαταστάτη σταλμένο από τον Ερντογάν ή τον Πούτιν δεν νομίζω ότι θα βρει εύκολα.
Πηγή: ot.gr
