Του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου
Η ΔΕΘ σηματοδότησε την έναρξη μιας μακράς προεκλογικής περιόδου. Η εμφάνιση του Πρωθυπουργού και του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αποτύπωσε το πραγματικό δίλημμα στο οποίο οι πολίτες θα κληθούν να απαντήσουν: Κυριάκος Μητσοτάκης ή Αλέξης Τσίπρας;
ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ
Ο Πρωθυπουργός εξέπεμψε την εικόνα υπεύθυνου ηγέτη. Του κυβερνήτη που οδηγεί το σκάφος μέσα σε μια κρίσιμη συγκυρία, εθνική και διεθνή, με ασφάλεια, αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα. Επέλεξε να διαφυλάξει τη θεσμική του συνέπεια. Δεν ενέδωσε στον πειρασμό των πρόωρων εκλογών και της αλλαγής του εκλογικού νόμου. Παραμένει προσηλωμένος στο καθήκον. Αγνοώντας το πολιτικό κόστος, επέλεξε να αγωνιστεί μαζί με την κοινωνία για να αντιμετωπιστεί ο δύσκολος χειμώνας που επιφυλάσσει ο ενεργειακός πόλεμος που κήρυξε ο Πούτιν κατά της Ευρώπης. Απέδειξε ότι διαθέτει δύο προσόντα που σπανίζουν στο σημερινό πολιτικό προσωπικό και διαμορφώνουν σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Αξιοπιστία. Τηρεί τις δεσμεύσεις του. Αναγνωρίζει τα λάθη του και τα επανορθώνει.
Την πραγματική διάσταση του διλήμματος προσδιόρισε η παρουσία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Επανέλαβε τον εαυτό του. Υποσχέσεις χωρίς όρια και χωρίςαντίκρισμα. Ένα ριμέικ του «Προγράμματος Θεσσαλονίκης». Επιστροφή στοπαρελθόν. Επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ. Προσφορά στον κομματικοδίαιτο συνδικαλισμό. Επαναφορά της ΑΤΑ (αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής) της δεκαετίας του ’80, που είχε επιφέρει καταστρεπτικές συνέπειες στην οικονομία.
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει προειδοποιήσει: «Ζητάς από το λαό να σε εμπιστευτεί εν ονόματι του έργου σου κι όχι εν ονόματι των λαθών σου».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά ανανέωση της εμπιστοσύνης από το λαό εν ονόματι του έργου του. Σε μια τριετία αλλεπάλληλων και πρωτοφανών κρίσεων (εργαλειοποίηση μεταναστευτικού – αναθεωρητισμός Ερντογάν, πανδημία, κλιματική αλλαγή, ενεργειακή κρίση), ο Κυρ. Μητσοτάκης αναδεικνύεται σε γητευτή των κρίσεων.
Η ΕΛΛΑΔΑ αντιμετωπίζει την επιθετικότητα της Τουρκίας του Ερντογάν (και όχι του τουρκικού λαού, όπως απέδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση) με ενισχυμένο το αίτημα ασφαλείας και εθνικής αυτοπεποίθησης. Αποτέλεσμα της αμυντικής θωράκισης της χώρας με σύγχρονους εξοπλισμούς και διεθνείς συμμαχίες, με σημαντικότερες αυτές με ΗΠΑ και Γαλλία.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ εμφανίζει εντυπωσιακές αντοχές. Σε μια δυσμενή διεθνή οικονομική συγκυρία εξαιτίας της εισβολής Πούτιν στην Ουκρανία, την ώρα που η Ευρώπη απειλείται με ύφεση και ισχυρές οικονομίες, όπως της Γερμανίας και της Μεγ. Βρετανίας, κλονίζονται, η ελληνική οικονομία προβλέπεται να εμφανίσει ανάπτυξη πάνω από 5%.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ στέκεται όρθια. Η χώρα μας συγκαταλέγεται ανάμεσα στις δύο πρώτες ευρωπαϊκές χώρες με τη μεγαλύτερη στήριξη της κοινωνίας. Τόσο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όσο και κατά την ενεργειακή κρίση.
Παράλληλα προωθήθηκαν σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Στο ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους, στην Παιδεία, στην απονομή των συντάξεων, στο κοινωνικό Κράτος.
ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ
Στον κοινό αγώνα και αγωνία Κυβέρνησης και κοινωνίας για την αντιμετώπιση των κρίσεων και των προκλήσεων, η στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης υπήρξε υπονομευτική. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας έκλεινε το μάτι στους αντιεμβολιαστές. Στην εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού από την Τουρκία του Ερντογάν και την απόπειρα διασυρμού της χώρας συμπαρατάσσεται με τις ύποπτες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που κατ’επάγγελμα εμπορεύονται δικαιωματισμό και ανθρωπισμό. Την αμυντική θωράκιση της χώρας χαρακτηρίζει «πάρτι εξοπλισμού» προβάλλοντας το δόγμα του Βουλευτή Γ. Τσίπρα, «η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός». Τη συμπαράταξη της χώρας με ΗΠΑ και Ευρώπη στο πλευρό της αμυνόμενης Ουκρανίας καταγγέλλει ότι μετατρέπει τη χώρα «σε μέρος της κρίσης». Αγνοεί ότι η Ελλάδα, αντιμέτωπη με τον ερντογανικό αναθεωρητισμό, είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το εθνικό της συμφέρον επιβάλλει τη στήριξη της Ουκρανίας. Παραβλέπει ότι η Κύπρος εδώ και 48 χρόνια βιώνει τις συνέπειες της τουρκικής επιβολής και κατοχής.
ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Υπερασπιζόμενος την κυβερνητική του θητεία ο Αλέξης Τσίπρας προβάλλει δύο επιτεύγματα: «Έβγαλα τη χώρα από τα μνημόνια»και «Υπέγραψα τη Συμφωνία των Πρεσπών».
Η αλήθεια είναι ότι από τα τρία Μνημόνια που η ελληνική κοινωνία καταδικάστηκε να εφαρμόσει, το τρίτο και επαχθέστερο φέρει τη δική του υπογραφή. Η βιασύνη του να κατακτήσει την εξουσία δεν επέτρεψε στη Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να ολοκληρώσει το δεύτερο Μνημόνιο που θα καθιστούσε αχρείαστο το τρίτο. Το Μνημόνιο Τσίπρα είναι το μόνο από τα τρία που ολοκληρώθηκε. Ο ισχυρισμός του ότι οι Κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι αυτές που οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία, αποσιωπά ότι εξίσου συνυπεύθυνη είναι και η Αριστερά. Δύο ήταν οι αιτίες της χρεωκοπίας. Οι αλόγιστες παροχές εκτός των αντοχών της οικονομίας και η αδυναμία πραγματοποίησης αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Στην παροχολογία η Αριστερά πάντοτε υπερθεματίζει. Τις θεωρεί όλες «ψίχουλα». Αντιτάσσεται σε κάθε μεταρρύθμιση που θίγει «συντεχνιακά συμφέροντα και κεκτημένα» του κομματικοδίαιτου συνδικαλισμού, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Η Συμφωνία των Πρεσπών υπήρξε μια κακή συμφωνία. Δύο ήσαν οι λόγοι. Ο πρώτος, γιατί τη διαπραγματεύτηκε αγνοώντας την Αντιπολίτευση. Ο δεύτερος, γιατί επιχείρησε να την εργαλειοποιήσει προκειμένου να προκαλέσει διάσπαση στη ΝΔ.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε τη δημοκρατική επιλογή. Επέλεξε να εμπιστευθεί την κρίση των πολιτών. Επιλογή με Καραμανλική απόχρωση. «Κανένας λαός δεν μπορεί να σωθεί εάν δεν το επιθυμεί», έχει αποφανθεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Οι πολίτες, με την αβεβαιότητα να κυριαρχεί διεθνώς, καλούνται να επιλέξουν:
Κυβερνητικότητα ή ακυβερνησία;
Πολιτική σταθερότητα ή αστάθεια;
Οικοδόμηση του μέλλοντος ή επιστροφή στο παρελθόν;
Στο κλίμα τοξικότητας («να φύγει ο Μητσοτάκης», και «Μητσοτάκη GFY», του κομματικού οργάνου και της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ), αρνητισμού («ΟΧΙ σε όλα») και ρεβανσισμού («τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς») που καλλιεργεί συστηματική η Αξιωματική Αντιπολίτευση, κάθε συνεννόηση και συναίνεση για την αντιμετώπιση των κρίσιμων προκλήσεων είναι ανέφικτη. Συριζαϊκή Αριστερά και Εθνολαϊκίστικη Δεξιά, απόλυτα συντονισμένες, με ταυτόσημα πρωτοσέλιδα των εντύπων που τις εκφράζουν, συναγωνίζονται στις επιθέσεις κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη. «Να φύγει ο Μητσοτάκης. Αυτό είναι το πρόβλημα». Πράγματι, αυτός είναι το πρόβλημα. Για τους δύο «συγκοινωνούντες» πολιτικούς χώρους. Όχι για τη χώρα και την κοινωνία. Το μένος τους κατά του Πρωθυπουργού δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν ότι οι από κοινού επιθέσεις τους διευκολύνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην κατάληψη του πολιτικού κέντρου, προϋπόθεση για την κατάκτηση της εξουσίας.
ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ
Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, εγκλωβισμένα στο κομματικό τους μικρόκοσμο, αδυνατούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Επιμένουν σε μια ανάγνωση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας εκτός κοινής λογικής. Την ώρα που όλες οι δημοσκοπήσεις, ακόμη και αυτές που φιλοξενούνται στον φιλικό τους Τύπο, δίνουν προβάδισμα της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου μεταξύ 5-9 μονάδες και διψήφια διαφορά μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, φαντασιώνονται ότι ο Μητσοτάκης καταρρέει, είναι σε πανικό και αποδρομεί.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η επιδίωξη αυτοδυναμίας αποτελεί μονόδρομο. Αυτό απαιτεί το εθνικό και όχι το κομματικό ή προσωπικό συμφέρον. Πολλαπλασιάζονται έτσι οι ευθύνες των στελεχών της κεντροδεξιάς παράταξης. Οφείλουν να εντείνουν τις προσπάθειες για ενημέρωση των πολιτών για τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και τις κυβερνητικέςαπαντήσεις για την επίλυσή τους και τις προοπτικές για το μέλλον. Και ασφαλώς να εγκαταλείψουν προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις, ασύμβατες με την πολιτική πραγματικότητα και τις αγωνίες των πολιτών.-
