Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
(Σχεδόν Ουγκάντα)
I. Η διάταξη του άρθρ. 20 § 2 του Συντάγματος είναι σαφής. Απαγορεύεται οιοδήποτε διοικητικό μέτρο εναντίον του πολίτη. Αυτό εάν ο πολίτης δεν έχει προηγουμένως κληθεί από την διοίκηση να εκφέρει την άποψή του. (Δικαίωμα Προηγούμενης Ακρόασης).
II. Αποφάσισα να πουλήσω οικόπεδο μου στην Αίγινα. Μάζεψα ό,τι δικαιολογητικά με αφορούσαν. Εν τέλει, όμως, μου ανακοινώθηκε ότι στερούμαι φορολογικής ενημερότητας. Αυτό διότι το Ίδρυμα Ιστορίας του Ελ. Βενιζέλου όπου είμαι ο Πρόεδρος έχει οφειλές. Είναι ρυθμισμένες μεν. Ζητείται, όμως, και η εξόφλησή τους (!!!).
ΙΙΙ. Το διοικητικό μέτρο της στέρησης ενημερότητας μου λήφθηκε χωρίς προηγούμενη κλήση μου. Απέναντί μου είναι άκυρο. Ο νόμος (ν. 4174/13 άρθρ. 1 εδαφ. γ) είναι σαφής. Για τις οφειλές του νομικού προσώπου ευθύνεται (και) ο εκπρόσωπος εάν …«…δεν καταβλήθηκαν (-) από υ π α ι τ ι ό τ η τ α τ ο υ ε κ π ρ ο σ ώ π ο υ …»… Η υπαιτιότητα αυτή αποτελεί προϋπόθεση για την στέρηση της ενημερότητας (!!!).
Κατά συνέπεια των άνω το μέτρο είναι απολύτως π α ρ ά ν ο μ ο.
● Η αυθαιρεσία είναι κραυγαλέα. Αναγκάζεται ο πολίτης να υποκύψει σ’ Εκβιασμό: πληρωμής μη λ η ξ ι π ρ ο θ έ σ μ ω ν ο φ ε ι λ ώ ν. H νομιμότης ξ ε υ τ ι λ ί ζ ε τ α ι.
Α π ο τ ε λ ο ύ μ ε κ ρ ά τ ο ς θ λ ί ψ η ς. Σπεύδουμε ολοταχώς σ’ επίπεδο Ουγκάντας (!!!).
