Του Πέτρου Βενέτη
Παρατηρώ ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούν την τακτική του Ανδρέα της επανάληψης των ίδιων χαρακτηρισμών για την ΝΔ, άσχετα με το πόσο ψεύτικοι και παντελώς άσχετοι είναι.
Λέγαμε τότε, ότι ο Ανδρέας ήταν καλός μαθητής του Γκέμπελς και της θεωρίας του.
Ο Τσίπρας δεν το θεώρησε ποτέ ντροπή να μιμηθεί σε όλα (μέχρι και τη φωνή) τον Ανδρέα και μεταξύ άλλων να εφεύρει και να επαναλαμβάνει πράγματα που δεν έχουν να κάνουν τίποτε με την αλήθεια και τη λογική, κατά πως έλεγε ο αρχιπροπαγαντιστής των Ναζί (ίσως και όλων των εποχών):
«Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο γι’ αυτόν που θέλει να κερδίσει οπαδούς από το να τους δώσει τη δυνατότητα να αποφασίσουν με τη λογική και όχι με το συναίσθημα. Ένα μήνυμα δεν χρειάζεται να είναι αληθινό, αλλά πρέπει να είναι πάντα εύκολο και να επαναλαμβάνεται συχνά και δυνατά. Αλήθεια είναι αυτό που ορίζω εγώ ως αλήθεια!».
Και το πέτυχαν και οι δύο (τρεις μαζί με τον Γκέμπελς)!
Τώρα λανσάρει την «εκτροπή», για την οποία πολλοί απ’ τους αποδέκτες ούτε ξέρουν καλά-καλά τι σημαίνει.
Το «χειρότερη κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση», το οποίο από άποψη ενός αντιπάλου, με την επανάληψη από πολλούς, γίνεται επίθετο που κολλάει σαν ρετσινιά.
Την «φτωχοποίηση», την οποία όλοι τη νιώθουμε, αλλά πρέπει να την θεωρούμε σαν αποτέλεσμα των πράξεων και παραλήψεων της ΝΔ και κατά προτίμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Και διάφορα άλλα.
Καταλαβαίνω ότι για την ΝΔ είναι δύσκολο να κάνει ακριβώς το ίδιο, γιατί απευθύνεται σε κοινό, στο οποίο η λογική επισκιάζει το συναίσθημα.
Δεν θα έβλαπτε όμως, να χρησιμοποιούνταν τουλάχιστον αλήθειες, αλλά επαναλαμβανόμενες και από πολλούς αν όχι όλους όσοι μιλάν, ή συνεντευξιάζονται.
Όπως:
«Το κόμμα της αυταπάτης», «το κόμμα της κολοτούμπας», «ο νεκροθάφτης της Μεσαίας τάξης» (αυτό το έχει παραδεχτεί και ο Τσακαλώτος), «το κόμμα που μπλόκαρε τις καταθέσεις του λαού», «το κόμμα που έφερε το τέταρτο μνημόνιο», «το κόμμα της σκόρπιας ιδεολογίας» (από μλ, μέχρι Ανελ).
Απ’ την άλλη, αντί να προσπαθεί να αποδείξει τα ψέματα, να καθιερώσει τα δικά της συνθήματα, όπως:
«η κυβέρνηση που ξανακέρδισε τον χαμένο σεβασμό για τη χώρα μας», «η κυβέρνηση που τήρησε ό,τι υποσχέθηκε», «η κυβέρνηση που συνέφερε την οικονομία που παράπεε», «η κυβέρνηση των χχ δις επενδύσεις», «η κυβέρνηση που εξυγίανε την …υγεία» «η κυβέρνηση με έργο, το οποίο μετράει και μετριέται» κλπ.
Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά φοβάμαι ότι τα όργανα της ΝΔ και να θέλουν, δύσκολα θα βρουν στελέχη πρόθυμα να ακολουθήσουν και ο Γλέμπελς είναι πολύ μακριά από την ιδεολογία της.
Θα άξιζε να προσπαθήσουν, όμως, για το καλό της πατρίδας!
