Του Περικλή Σ. Βαλλιάνου
Αστείρευτες είναι οι περιπέτειες του αρχετυπικού μας ήρωα που η κωμική φαντασία του λαού μας δεν παύει να εμπλουτίζει και που ασφαλώς θα εξακολουθήσουν να μας χαρίζουν απλόχερα κλαυσίγελω και μετά την εκλογή της 25ης Ιουνίου.
Πρώτα ήταν ο Καραγκιόζης υπερήφανος Διπλωματούχος του Πολυτεχνείου που αγνοούσε ότι «στροφή 360 μοιρών» σημαίνει να μην έχεις κουνηθεί ούτε χιλιοστό από το σημείο όπου βρίσκεσαι. Τέτοια είναι βέβαια τα μαθηματικά που μαθαίνεις στους διαδρόμους των σχολών οργανώνοντας τις καταλήψεις, την βίαιη διακοπή των μαθημάτων και το χτίσιμο μέσα στα γραφεία τους των καθηγητών.
Μετά ήταν ο Καραγκιόζης Ανώτατος Διπλωματικός σε σοβαρή ανταλλαγή απόψεων με πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ σε γλώσσα που προκαλούσε συσπάσεις απελπισίας στο πρόσωπο του τελευταίου.
Κατόπιν ήταν, αλίμονό μας, ο Καραγκιόζης Πρωθυπουργός, μοναδική ιστορικώς και παγκοσμίως περίπτωση αρχηγού κυβερνήσεως που ενώ κατά γενική ομολογία πρώτο του καθήκον είναι να διασφαλίζει το απαραβίαστο των συνόρων της χώρας του διακηρύσσει ότι τέτοια σύνορα δεν υπάρχουν, προσκαλώντας έτσι τον κάθε είδους μεταπράτη ύποπτου εμπορεύματος και ανθρώπινων ζωών να διαβεί ελεύθερα.
Μετά ήταν ο Καραγκιόζης Αρχιπυροσβέστης, που ενώ έχει καεί ένα σημαντικό τμήμα της περιοχής ευθύνης του και υπάρχουν ήδη εκατό απανθρακωμένα πτώματα οργανώνει μεσονύκτιο τηλεοπτικό reality για να πληροφορηθεί πότε είναι η σωστή ώρα για να πετάξουν τα εναέρια μέσα.
Και εσχάτως μας προέκυψε και ο Καραγκιόζης Ναύαρχος, που ενώ το Λιμενικό της χώρας αγωνίζεται για να σώσει όσα περισσότερα μπορεί από τα θύματα των δουλεμπόρων, μπουκάρει ακάλεστος σε σύσκεψη των υπευθύνων για την σωστική επιχείρηση, με την αναίδεια του ανίδεου διακόπτει ανθρώπους με μακροχρόνια πείρα στα θέματα αυτά για να κατηγορήσει εκείνους και τη δική του χώρα, και όχι τους δουλέμπορους, για το τραγικό ναυάγιο. Για να είμαστε όμως δίκαιοι πρέπει να παραδεχθούμε ότι στον ναυτικό τομέα τουλάχιστον διαθέτει κάποια προϋπηρεσία. Όταν κατακεραυνώνοντας την «ελλειμματική δημοκρατία» της Ευρώπης άρπαζε το τιμόνι έτοιμος να οδηγήσει το σκάφος της Ελλάδας στα «νέα λιμάνια» της Αγίας Ρωσίας του Πούτιν. Και όταν με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία απολάμβανε πούρο Αβάνας στα καταστρώματα πολυτελών θαλαμηγών.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Κάθε ομοιότητα των παραπάνω με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως συμπτωματική: οι συμπτώσεις είναι, φευ, αναπόφευκτες. Αν κάποιος εν τούτοις αναγνωρίσει τον εαυτό του στους χαρακτήρες που περιγράφηκαν, ο γράφων του ζητάει ταπεινά συγγνώμη εκ των προτέρων και δηλώνει ότι δεν είχε καμία πρόθεση να θίξει την προσωπικότητά του ή να αρνηθεί την μεγαλειώδη προσφορά του στην ευημερία του τόπου. Ας αναλογιστεί όμως ότι ο Καραγκιόζης είναι αυθεντική έκφραση της λαϊκής ψυχής, και ότι χωρίς το απαστράπτον πνεύμα του η Ελλάδα δεν θα είχε ποτέ απελευθερωθεί από τον ζυγό των ξένων και ιδίως των δολίων δανειστών της.
Πηγή: athensreviewofbooks.com
