Του Κώστα Πάντζιου
Με τη Ν.Δ. να επιδιώκει μεγαλύτερης ισχύος αυτοδυναμία, με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να αγωνίζεται να αποφύγει μεγαλύτερη πτώση ποσοστού και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να προσπαθεί να «μαζέψει» προεκλογικές αμετροέπειες, θα μπορούσαμε να σημειώσουμε ότι η κάλπη της 25ης Ιουνίου δεν θα έχει εκπλήξεις. Και άρα δεν χρειάζεται να έχουμε αγωνία. Όμως, αν όχι αγωνία, αλλά σίγουρα άγχος στις ηγεσίες των τριών μεγαλύτερων κομμάτων υπάρχει, αφού το πολιτικό σκηνικό στην ουσία, από την 21η Μαΐου έχει ανατραπεί τόσο πολύ, ώστε πολλοί να ομιλούν για έναν νέο γύρο πολιτικών εξελίξεων, έστω και με τη σιγουριά της σταθερής κυβέρνησης με προοπτική τετραετίας. Εννοείται πως αυτή η τοποθέτηση εντάσσεται μέσα σε μία βασική αρχή της πολιτικής, που θέλει ύπαρξη ισορροπιών, καθώς και εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Το θέμα είναι μεγάλο. Και απλώς, τώρα, θα επισημάνουμε πως είναι πλάνη να πιστεύουν κάποιοι σε «παντοδυναμίες», που στην πολιτική δεν υπάρχουν.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το ενδιαφέρον των εκλογών της προσεχούς Κυριακής εστιάζεται αναπάντεχα στα μικρά κόμματα, που προσπαθούν το καθένα να πάρουν το 3% των ψήφων και να μπουν στη Βουλή. Το ενδιαφέρον εστιάζεται ειδικότερα στο τι είναι πολιτικά αυτά τα λεγόμενα «μικρά» κόμματα, τι πρεσβεύουν οι ηγεσίες τους και πώς προσπαθούν να πείσουν –και με ποια επιχειρήματα– τους πολίτες να τα ψηφίσουν. Πιο απλά:
Η «Ελληνική Λύση» του κ. Κυρ. Βελόπουλου, φαίνεται να έχει χάσει την ορμή της, ιδίως μετά την ματαίωση του Debate, που θα έδινε την ευκαιρία στον αρχηγό αυτού του κόμματος να περάσει στο εκλογικό σώμα την πολιτική και κοινωνική του άποψη, όπως έγινε με το Debate που πριν έναν μήνα περίπου πραγματοποιήθηκε. Η «Πλεύση Ελευθερίας» της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου ατύχησε λόγω της Προέδρου της, που βγάζοντας από τη μέση τους υποψή-φιους βουλευτές που είχαν φέρει ψήφους στην πρώτη εκλογή, περιέργως, από μόνη της αποδυνάμωσε το κόμμα της. Για να μην αναφερθούμε δηλαδή στην «πολιτική-ποδοσφαιρική» διευκρίνηση της πρωτοβουλίας της, που ούτως ή άλλως έδειξε πολιτικό αυταρχισμό. Κάποιοι, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να μιλούν για απώλεια συγκεκριμένων ψηφοφόρων –σίγουρων– που είχε πάρει από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με αποτέλεσμα τώρα η Κα Κωνσταντοπούλου να χρειάζεται να παλέψει για ψήφους σ’ έναν άλλο χώρο, που εκ των πραγμάτων ήδη είναι πολιτικά κορεσμένος!!!
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κόμματα «Νίκη» και «Σπαρτιάτες», που έχουν βέβαια διαφορετική πολιτική και κοινωνική αφετηρία, αλλ’ όμως στοχεύουν σ’ ένα κοινό που για διάφορους λόγους ψηφίζει αντισυστημικά, κάτι σαν την ψήφο μιας αόριστης διαμαρτυρίας, κατά πάντων!!!
Κατά την άποψή μας, δεν έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν θα μπούνε τα κόμματα αυτά στη Βουλή. Το ενδιαφέρον είναι μάλλον κοινωνιολογικό, παρά πολιτικό. Και πρέπει να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των μεγάλων κομμάτων εξουσίας, καθώς οι συμπολίτες μας που ψηφίζουν αυτά τα κόμματα, έχουν λόγο να θεωρούνται κοινωνικά περιθωριοποιημένοι και αγνοημένοι. Μην ξεχνάμε ότι κάποια εκατομμύρια ψηφοφόρων αυτής της κοινωνικής κλίμακας έβγαλαν Πρόεδρο στις ΗΠΑ τον κ. Τραμπ, με τα γνωστά επακόλουθα.
Κάποιοι πολιτικοί παράγοντες στη χώρα μας εφησυχάζουν, διότι αυτοί οι συμπολίτες μας δεν είναι ούτε το 20% του εκλογικού σώματος. Όμως, δεν χρειάζεται ανάλυση για το πόσο μεγάλο λάθος είναι αυτή η αντιμετώπιση. Καλόν είναι, μετά την εκλογή της Κυριακής, να δει το πολιτικό μας σύστημα το θέμα αυτό, με την σοβαρότητα που του ταιριάζει!!!
Και κάτι τελευταίο. Πρέπει οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας μας να είμαστε ευχαριστημένοι που αυτή η κατακερματισμένη κομματική αυταρχικότητα δεν βρήκε κάποιον να την ενοποιήσει, όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
