Του Διονύση Γουσέτη
Απέναντι στον παρωχημένο λαϊκισμό του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στέκεται η παρωχημένη αριστερή ταυτότητα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Η «αδιαμεσολάβητη» επικοινωνία με τον λαό του κ. Κασσελάκη θυμίζει τον παρωχημένο Χουάν Περόν. Η δε περιαυτολογία του, ότι μιλάει καλύτερα αγγλικά από τον πρωθυπουργό, τον προσομοιάζει με τον αξέχαστο Αρμάνδο Δελαπατρίδη. Το ότι πλειοψήφησε στην εσωκομματική ψηφοφορία δείχνει το επίπεδο των ψηφοφόρων, όπως ακριβώς τα προγράμματα της τηλεόρασης δείχνουν το επίπεδο της κοινωνίας.
Απέναντί του έχει την πλειοψηφία των προσώπων του ΣΥΡΙΖΑ που μας κυβέρνησαν. Θα περίμενε κανείς να έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους για τις απανωτές ήττες από το 2019 έως σήμερα. Κυρίως η εσωκομματική ήττα θα έπρεπε να τους διδάξει την αποστροφή ακόμη και των μελών του κόμματός τους για την κυβερνητική τους θητεία και τα αποτελέσματά της.
Δεν έμαθαν. Συνεχίζουν να αναμασούν παρωχημένα «ταξικά» επιχειρήματα. Δεν πείθουν επειδή το πρόβλημα της χώρας δεν είναι, αν ήταν ποτέ, οι ταξικές αντιθέσεις. Δεν υπάρχουν εξαθλιωμένοι εργάτες που εξεγείρονται εναντίον στυγνών εργοδοτών. Αντίθετα, υπάρχουν εργαζόμενοι που συνεργάζονται με τους εργοδότες για να μην κλείσει η επιχείρηση από τον (διεθνή) ανταγωνισμό και μείνουν άνεργοι. Οι μόνες εξεγέρσεις που υπάρχουν είναι από συντεχνίες όπως δικαστών, ταξιτζήδων, εκπαιδευτικών κ.λπ., για να αχρηστέψουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης για σύγκλιση με τους εταίρους μας. Αλλά η εσωκομματική αντιπολίτευση δεν καταλαβαίνει ότι αυτές οι εξεγέρσεις αντιτίθενται στα συμφέροντα των «από κάτω» όπως τους αποκαλούν και γι’ αυτό τις υπερασπίζεται τυφλά: επειδή είναι «εργαζόμενοι».
Οι δε «από κάτω» διαισθάνονται ότι είναι ο Μητσοτάκης αυτός που αγωνίζεται ώστε να μην είναι πιο φτωχοί, να μην είναι πιο περιθωριοποιημένοι, να μη ζουν με λιγότερη αξιοπρέπεια από τους «από κάτω» των εταίρων μας, ως φτωχοί συγγενείς. Και γι’ αυτό ανέτρεψαν την αναλογία 61-39 κατά της Ευρώπης, που είχαν διαμορφώσει οι αγανακτισμένοι του 2015. Αν οι απερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ αριστεροί προσφέρουν τη σημαντική εμπειρία τους σε ένα τέτοιον αγώνα, ως σύγχρονη αντιπολίτευση, θα έχουν μέλλον. Αν προσπαθήσουν να φτιάξουν κόμμα «συνεπές» στις παρωχημένες ιδέες θα έχουν την τύχη των υπολοίπων «συνεπών» της Αριστεράς με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον Γιά(ν)νη Βαρουφάκη.
Πηγή: kathimerini.gr
