Τον Τριαντάφυλλο Δ. Παπαζώη (1919-2011) τον γνώρισα αρχές του 1999, μετά από μεσολάβηση του αείμνηστου Μιχάλη Γ. Παπακωνσταντίνου, πρώην υπουργού Εξωτερικών της χώρας και σημαντικού εκ Κοζάνης πολιτικού.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου, ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας, ο Τριαντάφυλλος Παπαζώης, εκείνη την εποχή, είχε συγκεντρώσει σημαντικά ιστορικά στοιχεία που αποδείκνυαν ότι στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας είναι θαμμένος ο Μ.Αλεξάνδρος, η γυναίκα του Ρωξάνη και ο γιός τους Αλέξανδρος Δ΄.
Υπό την ιδιότητά μου τότε του προέδρου της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού – Ηλεκτρικού Τύπου, δέχτηκα τον συμπαθέστατο και παθιασμένο με την έρευνά του υποστράτηγο ε.α., ο οποίος με παρακάλεσε να συμβάλω στην παρουσίαση του βιβλίου του «Ο ΙΙος Βασιλικός Τάφος της Βεργίνας αποκαλύπτει τον Μέγα Αλέξανδρο». Στη διάρκεια της παρουσίασης δεν υπήρξε καμμία απολύτως αμφισβήτηση των όσων υποστήριζε ο συγγραφέας, σχετική αρθρογραφία του οποίου, στη συνέχεια, δεν έτυχε διαψεύσεως ή αμφισβητήσεων.
Το 2003, ο Τριαντάφυλλος Δ.Παπαζώης κυκλοφόρησε και δεύτερο βιβλίο πάνω στο ίδιο θέμα, το οποίο ούτε και αυτό αμφισβητήθηκε. Το ίδιο συνέβη και με άρθρα του σε αγγλόφωνα έντυπα, τα οποία είχαν μάλλον θετική/ ευνοϊκή αποδοχή.
Σήμερα, μπροστά στο νέο θόρυβο που γίνεται για τον τάφο του Μ.Αλέξανδρου και της οικογένειάς του, θεωρώ καθήκον μου να επαναφέρω στο προσκήνιο και να υπενθυμίσω το έργο του υποστράτηγου Τριαντάφυλλου Δ. Παπαζώη, επισημαίνοντας την ύπαρξη του βιβλίου του «Ο Μέγας Αλέξανδρος με την οικογένειά του, είναι θαμμένοι στους Βασιλικούς Τάφους ΙΙ και ΙΙΙ της Βεργίνας» (Εκδόσεις «Ερμής»).
Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 2017, με πρωτοβουλία της κόρης του συγγραφέα, ο οποίος με μεγάλο πάθος και θαυμαστή επιμονή αναζήτησε και μάλλον βρήκε ιστορικές αλήθειες.
Παραθέτω επίσης και το κείμενο της επιστολής που μου έστειλε στις 23 Αυγούστου 2003 και με συγκίνηση κρίνω ότι το κείμενό μου που προηγείται είναι ελάχιστος φόρος τιμής σ’ έναν ακούραστο πατριώτη και ερευνητή της ιστορίας μας.
«Θεσσαλονίκη 23.8.2003
Αξιότιμε Κύριε Παπανδρόπουλε,
Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω θερμά για το μεγάλο ενδιαφέρον που εκδηλώσατε, ως άνθρωπος και ως διακεκριμένος δημοσιογράφος, στην προσπάθειά μου να παρουσιάσω τα συμπεράσματα από δύο βιβλία που έγραψα, αναφορικά με την ταυτότητα των βασιλικών τάφων και νεκρών της Βεργίνας.
Είναι γνωστό ότι τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό, οι απόψεις και τα συμπεράσματα του καθ. Ανδρόνικου είχαν γίνει αποδεκτά ως αναμφισβήτητο γεγονός, σύμφωνα με το οποίο, «ο νεκρός βασιλιάς του τάφου ΙΙ της Βεργίνας ήταν αναμφίβολα ο Φίλιππος Β’».
Τον Φεβρουάριο του 1999, εσείς Κύριε Παπανδρόπουλε με το υψηλό κύρος που διαθέτετε και το ελεύθερο πνεύμα από το οποίο διακατέχεστε, είχατε το θάρρος να παρουσιάσετε στην αίθουσα της Ενώσεως ανταποκριτών ξένου τόπου της Αθήνας το πρώτο μου βιβλίο, που αμφισβητούσε με βάση ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, για πρώτη φορά, τα παραπάνω συμπεράσματα του κ. Ανδρόνικου και της ομάδας των συνεργατών του.
Τώρα δεύτερη φορά πάλι, προ εικοσαημέρου, χάρη στη δική σας παρέμβαση η έγκριτη αγγλόφωνη εφημερίδα «New Europe» των Βρυξελλών δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο μου, σχετικά με τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας και κατέστησε το σοβαρό αυτό θέμα περισσότερο γνωστό σε πολλές χιλιάδες αναγνώστες της.
Πιστεύω απόλυτα ότι στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας σημειώθηκε εδώ και 23 χρόνια μια μεγάλη ιστορική πλάνη που αδικεί κατάφορα ένα σημαντικό κεφάλαιο της – εθνικής μας ιστορίας, το οποίο σχετίζεται με τη Μακεδονία, τους βασιλικούς τάφους και τους νεκρούς τους.
Στις συνεχείς δύσκολες προσπάθειες μου για να αρθεί η αδικία αυτή και ν’ αποκαλυφθεί η αλήθεια ότι «στη Βεργίνα βρισκόμαστε μπροστά στην επαναταφή, από την Αίγυπτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και από την Αμφίπολη της οικογένειάς του», με βοηθήσατε και σεις αποφασιστικά, τόσο με το βάρος του κύρους σας, όσο και με την ιδιότητά σας ως έγκριτου λειτουργού του Τύπου.
Για την μεγάλη ηθική συμπαράστασή σας, η οποία ανοίγει κλειστούς δρόμους, που οδηγούν, όπως εκτιμώ, αργά ή γρήγορα στη δικαίωση μου, παρακαλώ όπως δεχθείτε Αξιότιμε Κύριε Παπανδρόπουλε την έκφραση της ευγνωμοσύνης μου.
Με εξαιρετική τιμή,
Τρ. Παπαζώης».
