Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Μέσα σε 3 μήνες διεξάγονται κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλαδα και την Τουρκία. Οι Τουρκικές εκλογές (31 Μαρτίου) αφορούσαν την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλα λόγω σκληρής σύγκρουσης κυβέρνησης κι’ αντιπολίτευσης σε Αγκυρα και Κων/πολη αποτελούν δείκτη των πολιτικών εξελίξεων σε όλη την χώρα. Η προσπάθεια, και η επιτυχία τελικά, της αντιπολίτευσης να αντιπαραταχθεί απέναντι στον Πρόεδρο Ερντογάν προσωπικά έδειξε πως ο ίδιος και το κόμμα του δεν ελέγχουν πλέον απόλυτα τη χώρα κι πως δεν μπορεί να κυβερνήσει αγέρωχα, αδιαφορώντας για την αντιπολίτευση.
Τώρα πλέον ο Πρόεδρος θα πρέπει να στραφεί συμφιλιωτικά προς τα υπόλοιπα κόμματα, τείνοντας χείρα συνεργασίας και βάζοντας ποθανότατα νερό στο κρασί της σκληρής αναθεωρητικής πολιτικής που ακολουθεί στον τομέα των εξωτερικών σχέσεων της χώρας. Η παντοκρατορία του Ερντογάν και του ισχυρού ισλαμιστικού του κόμματος θα πρέπει να οδηγηθεί σε κάποιο τέλος τώρα που οι αντίπαλοί τους, ιδίως ο Ιμάμογλου στην Κων/πολη, πέτυχαν σημαντικές νίκες στις συγκεκριμμένες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το ίδιο και στην Ελλαδα, στις εκλογές για την ευρωβουλή τον ερχόμενο Ιούνιο, θα δοκιμασθεί η μέχρι τωρα αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της ΝΔ. Με προκλήσεις κατά κύριο λόγο απο τα δεξιά της η κυβερνητική παράταξη θα πρέπει να δώσει μάχη για την επιβεβαίωση της ταυτότητάς της. Εχοντας οικοδομήσει ενα ισχυρότατο κεντρώο, μεχρι και κεντροαριστερό, προφίλ το κόμμα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη έπεσε σε μια περίοδο που οι αριστερές πολιτικές δεν ελκύουν πλέον, ενώ
οι ευαισθησίες του απλού λαού υφιστανται απανωτά χτυπήματα.
Ενω γενικά η κυβέρνηση δεν έχει αποτύχει, ορισμένες επι μέρους πολιτικές της ενοχλούν, ενώ η πολιτική της φυσιογνωμία εχει θολώσει. Τι σόι φιλελεύθερη (η ακόμη και νεοφιλελεύθερη, για τους αριστερούς της πολιτικούς αντιπάλους) μπορεί να είναι ενώ συνεχίζει να επιβάλει σκληρούς φόρους, επιμένει σε διασπάθηση του δημοσίου χρήματος και σε παροχές, ενώ δεν παύει να επιβαρύνει τις τσέπες των πολιτών με κρατικούς φορείς, με διάφορες αδικαιολόγητες επιβαρύνσεις και με “πράσινες” ρυθμίσεις.
Στην λογική αυτη βλέπουμε τον εντελώς παράλογο ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων) που επιβαρύνει με φόρους ηδη φορολογημένα περιουσιακά στοιχεία, να ζεί και να βασιλεύει.
Καθημερινά σχεδόν καινούργιοι κρατικοί φορείς ξεφυτρώνουν – σε βαθμό που να εχουν περίπου εξαντληθεί τα γράμματα του αλφαβήτου για τους τίτλους τους. Συνέχεια ξοδεύει σε λογής παροχές και ενισχύσεις οδηγωντας το χρέος σε υψηλότερα επίπεδα απο την εποχή που χρεωκοπήσαμε! Χτυπάει βαριά την ιδιωτική ιδιοκτησία με διάφορες ρυθμίσεις, όπως τα νέα τοπογραφικά για το κτηματολόγιο η οι.μελετες και τα έργα πυροπροστασίας για τους ιδιοκτήτες κοντα σε δασικές εκτάσεις – νέες μεγάλες δαπάνες, δίχως προειδοποίηση, που πολλοί δεν μπορούν να πληρώσουν.
Η πράσινη πολιτική της τέλος για μια κλιματική καταστροφή που η πραγματική επιστήμη δεν βλέπει – το σύνολο του co2 λχ. στην ατμόσφαιρα δεν ξεπερνά το 0,04%! Πνίγει όμως η ακρίβεια τους πολίτες που υφίστανται αυτά τα μέτρα! Και δεν ομιλώ βέβαια για τα λαικά στρώματα που δεν μπορούν να χωνέψουν την πολιτικη κορρεκτίλα του γάμου των ομοφύλων η την ντε φάκτο ανοχή εισόδου εκατοντάδων μεταναστών – σχεδόν καθημερινά. Και αφήνω ασχολίαστα βέβαια τα Τέμπη και τις υποκλοπές. Τι πολιτική θα ακολουθηθεί αν τα αποτελέσματα των εκλογών μας εκπλήξουν; Η απάντηση στο ερώτημα θα εχει τρομερό ενδιαφέρον…
 αφορούσαν την τοπική){kind=link}