Του Ανδρέα Μήλιου*
Το χαρακίρι, ως τελετουργική αυτοκτονία των πολεμιστών σαμουράι που είχαν ατιμαστεί ή καταδικαστεί σε θάνατο, μας είναι γνωστό από την ιαπωνική παράδοση. Στις μέρες μας ως χαρακίρι χαρακτηρίζεται κάθε πράξη αυτοκαταστροφής (ατόμων, οργανισμών ή χωρών) που προκαλείται από βαθιά και ανέλεγκτη απόγνωση, όταν πρόκειται για άτομα ή από λανθασμένη στρατηγική εκτίμηση μιας κατάστασης, όταν πρόκειται για χώρες ή οργανισμούς.
Οι Εβραίοι είναι από τους λίγους λαούς που εκδιώχτηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες από τους Ρωμαίους και τους Άραβες και έζησαν επί αιώνες διασκορπισμένοι στα πέρατα του κόσμου. Όπου και αν εγκαταστάθηκαν έζησαν σε κοινότητες και πρόκοψαν χάρη στο ισχυρό συλλογικό εμπορικό, συνεργατικό και άλληλο-υποστηρικτικό κοινοτικό πνεύμα τους, το οποίο δεν αντιμετωπιζόταν πάντα και παντού με κατανόηση και επιείκεια από τους εγχώριους πληθυσμούς. Το πλήρωσαν με το χιτλερικό ολοκαύτωμα, με απώλεια πέντε εκατομμύρια ψυχές. Το μεγαλύτερο μέρος των Εβραίων που ζούσαν στην Ευρώπη μετανάστευσε κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα στις ΗΠΑ, με το κύμα της μετανάστευσης να ολοκληρώνεται μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη νέα τους πατρίδα, οι Εβραίοι κατάφεραν μέσα σε λίγες δεκαετίες να προκόψουν στον επιχειρηματικό τομέα και να καταλάβουν επίκαιρες θέσεις στην εκπαίδευση και στην πολιτική και διπλωματική σκηνή.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1948, υλοποίησαν το αιώνιο όνειρό τους, ιδρύοντας το κράτος του Ισραήλ. Στο νεότευκτο κράτος, με την αμέριστη υποστήριξη και βοήθεια των στενών συμμάχων τους, των Αμερικανών, και τα κεφάλαια των ανά τον κόσμο ομοεθνών τους οικοδόμησαν ένα πανίσχυρο κράτος που ανήκει στα τριάντα πιο αναπτυγμένα του κόσμου, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ 39.106 ευρώ, διπλάσιο από το ελληνικό. Παρά το γεγονός ότι στο διάστημα της εβδομηκονταετούς ύπαρξής του, χρειάστηκε να διεξάγει τρεις νικηφόρους πολέμους με τους Άραβες γείτονές του για να κατοχυρώσει τα εδάφη του και το γεγονός ότι η μισή εδαφική επικράτεια ήταν έρημος, το Ισραήλ σημείωσε τεράστιες οικονομικές επιδόσεις, αναπτύσσοντας πρωτοπόρες μορφές γεωργίας και κτηνοτροφίας και βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας στην πληροφορική και στην παραγωγή σύγχρονων όπλων. Οι επιδόσεις αυτές του προσέδωσαν ακαταμάχητη οικονομική και στρατιωτική ισχύ, η οποία προκαλεί φθόνο, μίσος, φόβο, αλλά και άρρητο σεβασμό στους πληθυσμιακά πολλαπλάσιους γείτονές του.
Στον εν εξελίξει πόλεμο στη Γάζα, που προκλήθηκε από το κτηνώδες τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς στο έδαφός του στις 7 Οκτωβρίου, επιδεικνύει την ισχύ του, βομβαρδίζοντας ανελέητα ακόμα και πολιτικές υποδομές. Από τα δυο εκατομμύρια του πληθυσμού της Γάζας έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 30.000 άμαχοι και παιδιά, έχουν τραυματισθεί περισσότεροι από 70.000 και εκατοντάδες χιλιάδες λιμοκτονούν στους πρόχειρους καταυλισμούς, επειδή το Ισραήλ δεν επιτρέπει την άφιξη της διεθνούς βοήθειας.
Θύματα τραγικής γενοκτονίας από τον Χίτλερ οι Εβραίοι επιχειρούν μια παρόμοια στους Παλαιστινίους, υπό το αδιάφορο βλέμμα των ισχυρών συμμάχων του, της ευαίσθητης στα ανθρώπινα δικαιώματα Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ανήμπορων να επιβάλλουν οποιαδήποτε θέληση Διεθνών Οργανισμών, που το μόνο που κάνουν είναι να εκδίδουν υποκριτικές ανακοινώσεις για παύση της βίας. Ο Νετανιάχου είναι τελείως ανεξέλεγκτος και δεν υπακούει πλέον ούτε στον στενότερο σύμμαχό του, τις ΗΠΑ, που τον τροφοδοτούν με όπλα.
Η ισχύς είναι σαν το ωστικό κύμα που καταστρέφει ότι βρει μπροστά του μέσα στο πεδίο της εμβέλειάς της. Προκαλεί φόβο και σεβασμό αλλά και μίσος και φθόνο. Είναι χρήσιμη όταν χρησιμοποιείται με λογική και σωφροσύνη και επικίνδυνη όταν γίνεται κατάχρησή της. Οι συνέπειες της κατάχρησής της είναι ιδιαίτερα σημαντικές και συχνά ανεπίστρεπτες. Η κατάχρηση ισχύος από χώρες πλήττει τη φήμη και το κύρος τους, τραυματίζει συμμαχίες, προκαλεί διεθνή δυσμένεια, γαλβανίζει το μίσος των πληττόμενων, προκαλεί αντίποινα και θέτει σε κίνδυνο τις ίδιες την υποστάσεις τους. Προφανώς ο Νετανιάχου δεν έχει διδαχθεί από την ιστορία που βρίθει περιπτώσεων, στις οποίες ισχυροί ηγέτες, αυτοκρατορίες, κράτη και πολιτικοκοινωνικά συστήματα καταστράφηκαν από την κατάχρηση της ισχύος τους. Αρδεύει το μίσος μιας νέας γενιάς ορφανών Παλαιστινίων για το Ισραήλ.
Κάποιοι υγιώς σκεπτόμενοι Ισραηλινοί βλέπουν την καταστροφή που έρχεται, αλλά οι απόψεις τους είναι δυστυχώς μειοψηφικές. «Αντί να οικοδομήσει ένα μέλλον ειρήνης, ελπίδας και ασφάλειας, η ισραηλινή κυβέρνηση ανοίγει τον δρόμο για την καταστροφή μας», τονίζει η ισραηλινή οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα Peace Now. Στο ίδιο πνεύμα ο Levi Haaretz κατηγορεί τον Νετανιάχου για «τύφλωση και ηθική κατάπτωση» που θα οδηγήσει σε απώλεια των συμμάχων. «Το Ισραήλ έγινε παρίας, μισητό σε όλο τον κόσμο, αιματοβαμμένο, κατεστραμμένο και λιγότερο ασφαλές», δήλωσε.
Εν κατακλείδι, αυτή η κατάχρηση ισχύος από τον Νετανιάχου προκαλεί ισχυρά αρνητικά αισθήματα στη διεθνή κοινότητα και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην εξαφάνιση του Ισραήλ από τον Χάρτη. Αρκεί οι ΗΠΑ να σταματήσουν να του χορηγούν όπλα και τα γειτονικά αραβικά κράτη, με τη βοήθεια του Ιράν και της Τουρκίας, να του επιτεθούν μαζικά. Πλέον δεν είμαστε στο 1967 ή στο 1973. Τα αραβικά γειτονικά κράτη διαθέτουν και αυτά ισχυρά καταστροφικά όπλα. Οι ΗΠΑ, τέλος, θέλουν ως συμμάχους εκτός από το Ισραήλ, και τους Άραβες για γεωπολιτικούς λόγους και δεν μπορούν να στηρίζουν διαχρονικά και απροκάλυπτα έναν απείθαρχο, ανεξέλεγκτο και αχαλίνωτο σύμμαχο που τραυματίζει την ευρύτερη εξωτερική και αμυντική πολιτική τους στην περιοχή.
Η μόνη ρεαλιστική και δίκαιη λύση που θα οδηγήσει σε ειρήνη είναι η δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη της Γάζας και της Δυτικής Όχθης με τη δημιουργία διόδου επικοινωνίας μεταξύ τους. Αυτό είναι προς το συμφέρον και των δύο λαών και είναι απορίας άξιον γιατί το Ισραήλ δεν το κατανοεί και δρα μυωπικά και αυτοκαταστροφικά.
*Ο Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, συγγραφέας.
Πηγή: ot.gr
