Του Κώστα Πάντζιου
Πολύ πρόσφατα είχαμε επισημάνει πως η εκλογή της 9ης προσεχούς Ιουνίου αφήνει την αίσθηση της πολιτικής… κακομοιριάς, γιατί και τα τρία μεγαλύτερα κόμματα δείχνουν πως θέλουν να κρατηθούν στα ίδια, δηλαδή η Ν.Δ. να έχει μπροστά το νούμερο 3, έστω και άκρως οριακά, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να πάρει, ει δυνατόν, το ίδιο ποσοστό των εθνικών εκλογών πέρσι, δηλαδή το 17,8% μάξιμουμ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να κρατήσει το 12% ή έστω να πάρει 2-3 μονάδες παραπάνω, κάτι που θα έκανε την ηγεσία του να… πανηγυρίσει. Αυτή είναι η κατάσταση, μόνο τρεις εβδομάδες πριν ανοίξουν οι κάλπες για τις Ευρωεκλογές. Όμως, κανείς δεν θέλει να προσέξει ότι η Ν.Δ. του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, αν πάρει π.χ. 31%, σημαίνει πως σε ένα χρόνο από την προηγού-μενη κάλπη θα έχει πτώση ποσοστού 10%. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ του κ. Στ. Κασσελάκη είναι ήδη «κολλημένος» στο 15,6% μάξιμουμ, πράγμα που σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δύναμη ανατροπής του πολιτικού σκηνικού, φυσικά ούτε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ του κ. Ν. Ανδρουλάκης μας προϊδεάζει πως θα φέρει τα πάνω-κάτω!!!
Είναι, όμως, όπως φαίνονται τα πράγματα; Ασφαλώς όχι. Διότι, κάτω από αυτήν την απατηλή εικόνα, υπάρχει κατά τη γνώμη μας μία κοινωνική πλειο-ψηφία που απαρτίζεται από εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι οικονομικά – εισοδηματικά, με την ακρίβεια της παρούσης κυβέρνησης, απλά δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Αυτό είναι η κοινωνική πλευρά του θέματος. Υπάρχει, όμως, και η πολιτική. Και αυτό έχει να κάνει με την παντελή έλλειψη δυνατότητας του ηγέτη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να συλλάβει, πολιτικά, τα μηνύματα των καιρών. Ούτε καν μπόρεσε να εγκλιμα-τιστεί στο πολιτικό – ιδεολογικό πλαίσιο του κόμματος, του οποίου ανέλαβε την ηγεσία, γιατί ελάχιστα πράγματα γνώριζε γι’ αυτό. Και ούτε ήταν, ούτε είναι νομίζουμε, διατεθειμένος να απομακρυνθεί από αυτό που γνωρίζει, δηλαδή από το «θεαθήναι» της πολιτικής.
Ερώτημα λοιπόν: Και τι θα γίνει μ’ αυτόν τον πολιτικό και κομματικό χώρο πρώτον, και δεύτερον, τι θα γίνει με το 17,8% της εθνικής εκλογής που ψήφισε αυτό το κόμμα; Και τι θα γίνει με το άλλο, όχι λιγότερο από 10% των πολιτών, που δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ότι ανήκουν σ’ εκείνους της «αδιευκρίνιστης ψήφου», οι οποίοι, σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων, ανήκουν από παλαιά στο χώρο του Κέντρου; Εδώ είναι το κουμπί!!!
Επειδή, λοιπόν, η πολιτική είναι δυναμική διαδικασία, αυτό σημαίνει πως ο χώρος πρέπει να αποκτήσει ενιαία εκπροσώπηση, κομματική, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει για τους πολιτικούς που κινούνται στο χώρο αυτό κανένα πολιτικό μέλλον. Και επειδή ο κ. Κασσελάκης, από την ημέρα που εξελέγη Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, απεδείχθη ότι ένα στόχο είχε, ή μάλλον δύο. Ο ένας ήταν να «εξαναγκάσει» σε έξοδο από το κόμμα εκείνους τους βουλευτές και στελέχη που διανοούνταν να έχουν άποψη διαφορετική από τη δική του. Ο άλλος, αποδείχθηκε πως ήταν η μετάλλαξη του κόμματος, από κεντρο-αριστερό-προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό, σε ένα κόμμα που… με το ζόρι θα μπορούσε να το κατατάξει κάποιος στην κεντροδεξιά. Τόσο… «κεντροδεξιά», ώστε η κεντροδεξιά του κ. Κυρ. Μητσοτάκη να φαντάζει… ως σκληρή κεντρο-αριστερά!!! Τέλος, ο νεόκοπος Πρόεδρος του εν λόγω κόμματος κατάφερε και αυτό που επιθυμούσε, λόγω νομίζουμε της ιδιόρρυθμης απολιτικής συγκρότησής του, να δώσει να καταλάβει ο κ. Ν. Ανδρουλάκης πως δεν επιθυμεί πολιτική συμμαχία μαζί του, για την συγκρότηση κυβερνήσεως, χωρίς βέβαια και ο κ. Ν. Ανδρουλάκης να οδηγείται σε κατάθλιψη επειδή δεν τον πάει πολιτικά ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Το συμπέρασμα προκύπτει μόνο του. Και απ’ ό,τι γνωρίζουμε, συμφωνούν μ’ αυτό πολλοί πολιτικοί αναλυτές. Με δεδομένο ότι καμία κυβέρνηση στην Ευρώπη δεν τα έβγαλε πέρα με τόση ακρίβεια, τόση έλλειψη ασφάλειας του πολίτη, τόσο μεγάλη ανικανότητα στην αντιμετώπιση κρίσεων, τόσο μεγάλη αλαζονεία και αντιδημοκρατική συμπεριφορά (υποκλοπές) και με ένα κόμμα με τεράστιες εσωτερικές αντινομίες, αυτό σημαίνει πως στον κεντροαριστερό χώρο, αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές, θα αρχίσουν διαδικασίες συνένωσης και συσπείρωσης, τέτοιες που ο νυν Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν θα έχει καμία πολιτική προσέγγιση, γιατί έχει ιδιοσυγκρασία διαλυτική.
Άρα, το ενδιαφέρον των Ευρωεκλογών, το πολιτικό ενδιαφέρον δηλαδή, θα αρχίσει να παρουσιάζεται έντονα μετά από τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου. Με ποιους και πώς και με ποιον να είναι μπροστά, θα το δούμε και θα γίνει πιο σαφές, σίγουρα από την καταγραφή των ποσοστών της εκλογής, όπως θα τα κατανείμει ο ελληνικός λαός. Πιο απλά, αν μεν ο κ. Στ. Κασσελάκης έχει μεγάλη εκλογική επιτυχία, θα αλλάξει τα δεδομένα στο πολιτικό μας σκηνικό, αλλά επικεφαλής στο γενικό πλειοψηφικό ρεύμα που θα χρειαστεί να προκύψει για να αλλάξει η διακυβέρνηση της χώρας, χρειάζεται πρόσωπο ευρύτερα αποδεκτό στον πολιτικό χώρο, με γνώση του πολιτικού παιγνίου και διάθεση συνεργασίας. Αυτό θα αναζητηθεί αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης.
