Του Κώστα Πάντζιου
Τα debate που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες μεταξύ των υποψηφίων για την θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μας δίνουν την ευκαιρία να πληροφορηθούμε ποια είναι τα προβλήματα και οι προκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί, αν περιμέναμε να τα πληροφορη-θούμε αυτά από τις καθημερινές πολιτικές συζητήσεις, εδώ, τότε είμαστε βαθιά νυχτωμένοι…
Επομένως, μπαίνουμε απ’ ευθείας στο θέμα. Πρώτο και κυριότερη θέμα-πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τους κατοίκους της όλους, είναι αυτό που περιγράφει η μαγευτική ελληνική λέξη «εκκρεμότητα». Δηλαδή, είναι στον αέρα ακόμα το τι θα γίνει στις Αμερικανικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, αν θα εκλεγεί Πρόεδρος ο κ. Τζο Μπάιντεν, που αγαπά την Ευρώπη ή ο αντίπαλό του κ. Ντ. Τραμπ, που δεν χάνει ευκαιρία να δείξει την αντιπάθειά του!!! Για να είμαστε δίκαιοι όμως, θα πρέπει να σημειώσουμε πως είναι λιγότερο αρνητικός απέναντι στην Ενωμένη Ευρώπη, από τον Πρόεδρο της Ρωσίας κ. Βλ. Πούτιν, ο οποίος, εκτός των άλλων… ιδεωδών που αποφάσισε να υπηρετεί, είναι και η υπονόμευση με κάθε μέσο της Ε.Ε., προφανώς διότι πρόκειται για έναν οργανισμό κρατών, με κύριο και κοινό χαρακτηριστικό τους τη δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα. Άλλο μέγα θέμα, αυτό που απουσιάζει από τους δημόσιους διαλόγους στην πατρίδα μας, ολόκληρη την προεκλογική περίοδο.
Άλλο μεγάλο θέμα, ευρωπαϊκό, είναι το τι θα γίνει με το βέτο στη λήψη των αποφάσεων από τους 27, δοθέντος ότι περίπου το ήμισυ των αποφάσεων που λαμβάνονται, δεν λαμβάνονται στις Βρυξέλλες, αφορούν άμεσα το επίπεδο ζωής μας, ως πολιτών της Ε.Ε. Σημαντικό θέμα είναι επίσης, το τι θα γίνει με την διεύρυνση της Ε.Ε., καθώς λόγω πανδημίας και Ουκρανικού, έχει καθυστερήσει πολύ. Και όταν αναφερόμαστε στη διεύρυνση, εννοούμε την ένταξη των χωρών: Αλβανία, Σερβία και Β. Μακεδονία, σε πρώτη φάση, κατά σύμπτωση όλων χωρών των Δυτικών Βαλκανίων και συνοριακών με τη χώρα μας κρατών. Εδώ υπάρχει μέγιστο ενδιαφέρον, διότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας που προαναφέραμε, «κλείνει το μάτι» στις χώρες αυτές, πάντοτε μέσα στη λογική του, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να προκαλεί προβλήματα στην Ευρώπη και στον Δυτικό Ελεύθερο Κόσμο γενικά. Επομένως, φιλική συμβουλή προς τις πολιτικές ηγεσίες των φιλικών προς τη χώρα μας κρατών, είναι η ψυχραιμία. Γιατί αν δείχνουν αντιευρωπαϊκή στάση –έστω πρόσκαιρα δίκαιη– κινδυνεύουν να χάσουν το δίκιο τους και ό,τι σημαίνει το να καταστούν κράτη-μέλη του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου.
Να δούμε τώρα και το άλλο θέμα, της αμυντικής ομπρέλας της Ε.Ε. Ευτυχώς, πληθαίνουν οι χώρες-μέλη που θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, γιατί καλός είναι ο «μπαρμπα Σαμ», αλλά έχει κι αυτός τις οικονομικές αντοχές του.
Φυσικά και πρέπει να προωθηθούν η Πράσινη Ανάπτυξη και η Κλιματική Αλλαγή, που και αυτά τα θέματα απουσίασαν τελείως από τον διάλογο στη χώρα μας, κατά την προεκλογική περίοδο. Ακόμη, πρέπει να διευρυνθούν οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει οι ευρωβουλευτές που θα εκλέξουμε, να… μην τους χάσουμε μετά την εκλογή τους!!!
Και τέλος, θα πρέπει να παρατηρήσουμε, ότι ο πόλεμος που κήρυξε ο Πούτιν στην Ουκρανία έδωσε, δυστυχώς, την ευκαιρία, επώδυνα, να σκεφτούμε οι Ευρωπαίοι πολίτες, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει με γοργούς ρυθμούς να καταστεί πολιτική ένωση. Και αυτό, δεν πρέπει να το έχει αντιληφθεί, ευτυχώς, η ηγεσία του ΝΑΤΟ. Πρέπει να το βάλει στόχο ανένδοτο η πολιτική ηγεσία της Ε.Ε. Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι. Με αυτήν την έννοια το αναφέρουμε. Πιο απλά το είπε πολλά χρόνια πριν ο τότε Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Έντουαρντ Κοξ. Έλεγε: «Το ιδεώδες για την Ε.Ε. θα είναι να μπορώ εγώ να λέγω, πως εγώ ο Έντ. Κοξ, είμαι Ευρωπαίος πολίτης, Ιρλανδικής καταγωγής»!!!
