Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Ευρωεκλογές με θέμα ένα extre του Κασσελάκη. Τι άλλο θα ακούσουμε. Ευρωεκλογές με την συμμετοχή 31 κομμάτων. Πόσα ψώνια υπάρχουν άραγε, που επιδιώκουν φανατικά να μας … σώσουν.
Ούτε το εικοσαχιλιαρο δεν τους πτόησε για να πουν: Για κάτσε, αν δεν πιάσουμε το 1,5% παρακρατείται. Ούτε το τσουχτερό αυτό ποσόν δεν στάθηκε ικανό να ανακόψει την ορμή τους προς το ευρωκοινοβούλιο.
Εξάλλου οι αδαείς με το ψώνιο της πολιτικής στο μυαλό τους, θα σκέφτηκαν 20.000 είναι ο μισθός ενός μηνός του ευρωβουλευτή. Άρα είναι πολλά τα λεφτά που λένε και οι άνθρωποι της πιάτσας.
Και εκείνοι που συμμετέχουν στις ευρωεκλογές από τα μεγάλα, τα μεσαία και τα μικρά κόμματα, αυτό έχουν να στριφογυρίζει στο μυαλό τους. Τα άλλα, που αραδιάζουν στο πόπολο, είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Λένε ότι θα υπάγουν εις τας Ευρώπας και θα καταπλήξουν το σύμπαν. Με την ευφράδεια τους. Με την κορμοστασιά τους. Με τις γνώσεις τους. Αλλά κυρίως αυτό που πουλάνε είναι η αναγνωρισιμότητα. Αυτή πουλάει άλλωστε στην εποχή μας. Αν δεν σε ξέρει ούτε η μάνα σου, που πας ρε Καραμήτρο ξυπόλητος στ αγκάθια;
Είσαι celebrities, έχεις προοπτικές και μέλλον. Αν δεν είσαι, κρίμα το μπόι σου. Χάθηκες στον κουβά με τα φίδια. Γιατι τις 21 περιούσιες θέσεις για μια πενταετία στην Ευρωβουλή τις διεκδικούν πάνω από χίλια άτομα.
Ούτε λαχείο να ήταν. Αν όμως σε ξέρουν από το γυαλί, αλλάζει το πράγμα. Και φυσικά αν εκτίθεσαι σε κάποιο κόμμα, που να βγάζει ευρωβουλευτές. Όχι σε αυτά που θα μας πασάρουν και πίσω από το παραβάν, θα ψάχνουμε να βρούμε το δικό μας κόμμα και τον δικό μας υποψήφιο.
Δύσκολα πράγματα. Οι προνοητικοί και εντός των τειχών ξέμπλεξαν εύκολα. Πήραν τα χαρτάκια τους από το ταχυδρομείο, κάθισαν με την ησυχία τους να βρουν το κόμμα που τους ταιριάζει στα γούστα, έριξαν ένα, δύο, τρεις ή τέσσερις σταυρούς και απόλαυσαν το φραπεδάκι τους.
Οι άλλοι, οι πολλοί άντε να βρουν το εκλογικό τους τμήμα, άντε να πάνε άντε να το βρουν, άντε να παρκάρουν και τέλος να κάτσουν στην ουρά για να ψηφίσουν. Πολύ δουλειά για ένα κυριακάτικο πρωινό, όπου ο ήλιος θα έχει μεσουρανήσει και η ζέστη θα κτυπάει καμιά τριανταριά και βάλε.
Υπάρχει και το δέλεαρ της παραλίας. Αν αργήσει κάποιος θα χάσει το σημείο, που ρεμβάζει το πέλαγο το βαθύ. Θα το έχει καταλάβει ο πονηρός, που το εποφθαλμιά όλες τις προηγούμενες Κυριακές.
Παρά τα ξελαρυγγιάσματα των αρχηγών οι πολίτες μπερδεύτηκαν. Να κοντύνουμε τον Μητσοτάκη τους έλεγαν. Να περιορίσουμε την αλαζονεία του πρωθυπουργού. Κι αυτοί που φωνάζουν όλα αυτά, γνωρίζουν ότι την Δευτέρα δεν θα αλλάξει τίποτα.
Απλά κάποιοι 21 τον αριθμό, θα πάρουν το εισιτήριο για τις Βρυξέλλες. Ζωή και κότα που λένε. Όμως στην καραμέλα της αλαζονείας αντιπαραβάλλουν τον ναρκισσισμό τους, το εγώ τους, και τέλος την πρωτόγνωρη έπαρσή τους.
Επιχειρούν να ξεπεράσουν και τον ανεκδιήγητο Τραμπ. Μπήκε και αυτό το απόλυτα αγοραίο στιλ στη ζωή μας. Όσο για τα επιχειρήματα, αυτά απουσιάζουν παντελώς. Τάζουν λαγούς με πετραχήλια και εξαγγέλλουν παροχές στους πάντες.
Τους έχει τόσο συνεπάρει η προεκλογική τους δραστηριότητα, που δεν καταλαβαίνουν, γιατί μιλάμε και τι ψηφίζουμε. Ανεκδιήγητοι ,που μπλέκουν ένα δράμι αλήθειας με πέντε καντάρια ψέματα.
Τι να πούμε τι, τι να τραγουδήσουμε που λέει και το λαϊκό άσμα. Όσοι κατάλαβαν, τι και γιατί ψηφίζουν έχει καλώς. Όσοι δεν κατάλαβαν την άλλη φορά. Εξάλλου οι δημοκρατία είναι πολίτευμα για όσους ενδιαφέρονται για τα κοινά.
Γι αυτούς που τα κοινά είναι κενά, ας πρόσεχαν. Εξάλλου από Δευτέρα κάθε κατεργάρης θα μπει στον πάγκο του. Και όλοι μαζί θα μετρούν κέρδη και ζημιές, και θα κοιτάνε την πλάτη τους για να δουν από ποιον σύντροφο, θα φάνε την μαχαιριά…
