Του Κωνσταντίνου Ζοπουνίδη*
Σε ένα προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στο μάνατζερ του αύριο που βρίσκεται σε ένα πλήρη μεταμορφωμένο κόσμο και αναρωτηθήκαμε για τη χρησιμότητα των μάνατζερ (βλ. Κ. Ζοπουνίδης, Το μάνατζμεντ του αύριο, Τα Νέα, υπό δημοσίευση).
Στη συνέχεια αυτής της ερώτησης και του νέου πλαισίου αναφοράς του μάνατζμεντ, οι χρηματοοικονομικές επιδόσεις και ο έλεγχος ποιότητας, δεν αποτελούν πλέον εγγύηση βιωσιμότητας για τις επιχειρήσεις.
Και αν γενικά αναμένεται ο μάνατζερ του αύριο να έχει τις ίδιες ικανότητες και soft skills με εκείνες που απαιτούνται σήμερα, αντίθετα πρέπει να δεκαπλασιαστούν, λαμβάνοντας υπόψη τον υβριδισμό της εργασίας, τη μετατροπή της σχέσης με την εργασία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων γενεών, οι οποίες είναι υπερσυνδεδεμένες και συνηθισμένες στα πλεονεκτήματα του ψηφιακού κόσμου, τις αδιάκοπες ανατροπές των επιχειρήσεων και των επαγγελματικών προσδοκιών που είναι πιο περίπλοκες και πιο ποικίλες από πριν.
Το μέλλον και οι e-managers
Η επανάσταση στην πληροφόρηση και την επικοινωνία οδηγεί όλο και περισσότερο τους μάνατζερ να ηγούνται μιας παγκόσμιας πολυπολιτισμικής συλλογικότητας. Στην καρδιά της διαχείρισης των έργων αλλαγής, ο μάνατζερ διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο ως μαέστρος, επειδή είναι αυτός που θέτει το ρυθμό και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας αρμονικής ομάδας: ο καθορισμός στόχων με επίκεντρο τα κέρδη είναι βασική προϋπόθεση, αλλά η ανάπτυξη συναισθηματικών δεξιοτήτων απαιτείται όλο και περισσότερο (βλ. Ε. Κρασαδάκη, Σ. Τριαντάρη, Κ. Ζοπουνίδης, κοινωνικές/επικοινωνιακές και ψηφιακές δεξιότητες στην εκπαίδευση και στην εργασία τον 21ο αιώνα, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2023).
Απέναντι στο ψηφιακό μετασχηματισμό και τις ανατροπές στον κόσμο της εργασίας, οι απαντήσεις που τυποποιούνται από οικονομικούς, χρηματοοικονομικούς ή πολιτικούς κώδικες δεν αρκούν πλέον για την επίλυση κοινωνικών ζητημάτων. Οι μάνατζερ και οι συμμετέχοντες στη ζωή της επιχείρησης οδηγούνται στο να σκέφτονται διαφορετικά τον κόσμο της εργασίας, να υιοθετούν ένα πιο υπεύθυνο και βιώσιμο όραμα επιδόσεων και μεγέθυνσης.
Η ευελιξία με τη ψηφιοποίηση, τη ρομποτοποίηση, την τεχνητή νοημοσύνη είναι σαφώς προσδιορισμένα πλεονεκτήματα για έναν μάνατζερ σήμερα με ένα μη παρακαμπτό αύριο. Επιπλέον, το κλειδί της επιτυχίας είναι να θεωρεί τα στελέχη του ότι δεν είναι μηχανές αλλά άνθρωποι.
Έτσι, η ανάγκη για ηγεσία που αυξάνει την επίγνωση των συναισθημάτων μπορεί να επιτρέψει να είναι ικανοποιημένοι όσοι ονειρεύονται το ψηφιοποιημένο μάνατζμεντ. Επομένως είναι οι δεξιότητες που συνδέονται με την καλοσύνη του e-manager που θα κάνουν τη διαφορά.
Συμπερασματικά, ο ρόλος του e-manager είναι να υποστηρίζει την αλλαγή, δηλαδή να βοηθάει την ομάδα του να εξελίσσεται, είτε όσον αφορά τα εργαλεία, τις μεθόδους ή την απόκτηση δεξιοτήτων.
*Καθηγητής Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης, Ακαδημαϊκός
Πολυτεχνείο Κρήτης
Επίτιμος Δρ. ΑΠΘ
Paris School of Business
Πηγή: ot.gr
