Του Ηλία Καραβόλια
Όταν έγραφαν πριν λίγα χρόνια οι «Μεσιέ-Ντυπόν» στην «Κριτική της αισιοδοξίας» ότι «δεν υπάρχει χρόνος για το μέλλον» δεν ήξεραν καν για τον πίνακα του χάους με το σημερινό αδιέξοδο ύψος του παγκόσμιου χρέους.
Δεν χρειάζονται βαθιές και περισπούδαστες αναλύσεις για το πως φθάσαμε ως εδώ και πως θα βρεθεί η φόρμουλα διαφυγής από την ατέρμονη οφειλή όλων προς όλους.
Ας ακούσουμε απλά αυτούς τους ριζοσπάστες κινηματίες ακτιβιστές στη Βρετανία ( με το ψευδώνυμο «Μεσιέ Ντυπόν») που από τις αρχές του αιώνα έλεγαν ότι «τα γεγονότα θα ξεράσουν τα απαραίτητα ευρήματα από την κοιλιά της γης»…
Έγραφαν : «Η χαρωπή πορεία της προόδου δεν έφθασε μόλις τώρα σε αδιέξοδο ακόμη και αν έτσι φαίνεται»
«Ο επεκτατισμός έχει προ πολλού τελειώσει και αυτό που έχει απομείνει είναι να πετάμε μέταλλο σε άχρηστα έρημα εδάφη».
«Φαίνεται ότι το κεφάλαιο επιθυμεί να θεωρητικοποιήσει το χειρότερο σενάριο απουσίας διεξόδου»
«Όλοι τους επιδίδονται με σύνεση στο κλάδεμα των χειρότερων υπερβολών»
«Οι κυβερνήσεις δεν έχουν σχεδιαγράμματα, φλέγοντα οράματα, ούτε καν σχέδια για το μέλλον αλλά απειλούν τους πληθυσμούς τους με ένα παρόν που μαστίζεται από αυξανόμενη αστάθεια»
ΥΓ Αν κάποιος θέλει να δει την αλήθεια των τρομακτικών αριθμών και την εκτόξευση των μεγεθών του χρέους, δεν χρειάζεται να απασχολεί το μυαλό του με φιλοσοφικές ανησυχίες μηδενιστικού ριζοσπαστικού λόγου όπως των συγγραφέων που παρέθεσα. Αρκεί να διαβάσει τρέχουσες αναλύσεις σε sites όπως το bankingnews.gr όπου διαβάζουμε ( 16/8) : Από την έναρξη της πανδημίας, το χρέος έχει αυξηθεί κατά 21%, προσθέτοντας 54,1 τρισεκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο σύνολο.
Σήμερα, το μεγαλύτερο μερίδιο του χρέους κατέχουν οι μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες, στα 94,1 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ ο κρατικός δανεισμός ακολουθεί πολύ πίσω στα 91,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Εν τω μεταξύ, ο χρηματοπιστωτικός τομέας έχει χρέος 70,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και τα νοικοκυριά έχουν 59,1 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Ενώ τα μέτρα τόνωσης των οικονομιών τροφοδότησαν μια μοναδική στο μέγεθος της νομισματική επέκταση – αυξάνοντας το κόστος χρηματοδότησης και πιέζονται δημοσιονομικά τις οικονομίες που καταγράφουν ελλείμματα.
Στις ΗΠΑ, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους είναι πλέον περισσότερο από τις αμυντικές δαπάνες και το ύψος των τοκοχρεολυσίων πρόκειται να αυξηθεί περαιτέρω.
