Του Κώστα Πάντζιου
Τα τελευταία πολιτικά γεγονότα, με την εκλογή νέου Προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την εξαγγελία της ίδρυσης νέου κόμματος από τον κ. Στ. Κασσελάκη, είναι γνωστά. Επομένως, άνετα πλέον μπορούμε να κάνουμε ορισμένες σκέψεις και επισημάνσεις, πάντα βέβαια με πολιτικό χαρακτήρα. Θα αρχίσουμε με τον κ. Κασσελάκη και το κόμμα του (Κίνημα Δημοκρατίας), διότι χρονικά προηγήθηκε κατά μία μέρα η εξαγγελία του, της εκλογής ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Προφανώς, με στόχο να καπελώσει την εκλογή και να επιβεβαιώσει το ότι πάντοτε ενεργεί με επικοινωνιακά κριτήρια, αφού η πολιτική οξυδέρκεια δεν περιλαμβάνεται στα ταλέντα του. Και πάντοτε, σύμφωνα με τους… αδιόρθωτους σεναριολόγους, στο όνομα του νέου κόμματος, επίτηδες δεν αναφέρονται οι λέξεις «αριστερά», «κεντροαριστε-ρά», «σοσιαλδημοκρατία», για να είναι ευχερής στο μέλλον η τοποθέτησή του και οι όποιες συμμαχίες του με κόμματα της Δεξιάς. Αφού είναι γνωστό ότι η Κεντροδεξιά δεν έχει πολιτικό μέλλον για το κόμμα αυτό, διότι ο χώρος καλύπτεται ήδη από τη Ν.Δ., αρκετά, και εν μέρει από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Φυσικά, ούτε στο χώρο της Κεντροαριστεράς το νέο κόμμα έχει μέλλον, καθώς ο νέος κομματάρχης ήταν εκεί ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και κατάφερε να τον υπονομεύσει και να τον διαλύσει –σίγουρα όχι από πρόθεση, ούτε από κανενός είδους υστεροβουλία. Τι μέλλον, λοιπόν, μπορεί να έχει το Κίνημα Δημοκρατίας; Οι ίδιοι σεναριογράφοι πιστεύουν κανένα μέλλον, καθώς ο Πρόεδρός του έχει κάποια προσόντα, αλλά τα ακυρώνει όλα «η διαλυτική του ορμή», σε συνδυασμό με την απίστευτη τάση για αυτοκαταστροφή!!! Εμείς δεν θα τα πιστεύαμε όλα αυτά, αν δεν ακούγαμε τα μεσάνυχτα της Κυριακής τον κ. Παύλο Πολλάκη, να αναφέρει κάτι που είχε δηλώσει ο κ. Στ. Κασσελάκης και εμείς δεν το είχαμε υπ’ όψιν μας, ότι το κόμμα του θα είναι πολιτικά, χωροταξικά, «κεντρικότερα του Κέντρου και αριστερότερα της Αριστεράς». Ο κ. Π. Πολλάκης χαρακτήρισε τη δήλωση αυτή του νέου κομματάρχη, ως την πιο παράδοξη των τελευταίων 120 ετών, αλλά άλλο, κατά τη γνώμη μας, είναι το θέμα. Πρόκειται για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που έφυγαν ή σκοπεύουν να φύγουν, να σκεφτούν πού θα πάνε!! Διότι οι άνθρωποι αυτοί, αν μη τι άλλο, είναι καλών και… αριστερών προθέσεων. Και δεν αποκλείεται σε λίγο καιρό να περάσουν ψυχική οδύνη, όταν θα βλέπουν ότι το κόμμα στο οποίο εντάχθηκαν θα έχει ελάχιστη σχέση με τις ιδεολογικές και πολιτικές τους καταβολές!!!
Πάμε τώρα στην εκλογή νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Είχαμε φοβερές εκπλήξεις, Πρώτον, τη μεγάλη συμμετοχή ψηφοφόρων, δεύτερον την πολιτισμένη διαδικασία, τρίτον την εκλογή ενός ικανού ανθρώπου στην προεδρία. Αλλά πάνω απ’ όλα αυτά, είχαμε την ευχάριστη έκπληξη, ως Έλληνες πολίτες, της παρουσίας ενός άλλου Παύλου Πολλάκη, πάντα μαχητικού, πολιτικά πολιτισμένου, χωρίς ακρότητες πλέον, χωρίς χαρακτηρι-σμούς σε βάρος άλλων πολιτικών. Αυτό, το τεκμηρίωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής μάχης και το εκλογικό σώμα τον αντάμειψε γι’ αυτό. Του έδωσε το ποσοστό 43,5% και εκείνος ευχαρίστησε έμπρακτα το εκλογικό σώμα και δέχτηκε τη νίκη του κ. Σ. Φάμελλου με 49,5%, γιατί, σωστά είπε, πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν πρέπει να υποστεί άλλη ταλαιπωρία. Η περίπτωση αποτελεί απάντηση σε κάποιους που επίμονα υποστηρίζουν πως ο λαός δεν έχει επαρκή μνήμη και κρίση. Βέβαια, το κόμμα αυτό υπέστη τα πάνδεινα. Και κάποτε θα πρέπει να γίνει συζήτηση για το «γιατί» και να αναληφθούν ευθύνες. Όμως τώρα δεν είναι καιρός γι’ αυτά. Τώρα είναι καιρός για να οργανωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και γιατί όχι να ανασυγκροτηθεί το σύνολο του Κεντροαριστερού πολιτικού χώρου. Το πράγμα είναι δύσκολο. Ο χώρος αυτός υπέστη επί ένα έτος και πλέον την εμμονική επίθεση ενός απολιτικού ανθρώπου στην κορυφή του, φαινόμενο που ο γράφων δεν θυμάται να έχει συμβεί, ούτε ως πολιτική άσκηση, τα τελευταία 70 χρόνια στην Ελλάδα και πιθανόν σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο!!!
Αλλά η πραγματικότητα –τι να κάνουμε– είναι πιο εμπνευσμένη από τη φαντασία!!! Και θα κλείσουμε με αυτό που μας θύμισε το βράδυ της Κυριακής ο κ. Θύμιος Γεωργόπουλος, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, από τον Αριστοτέλη. Είπε εκείνος: «Το όλον είναι δυνατότερο από το σύνολο των μελών που το συναποτελούν». Είναι απίθανα σοφό αυτό. Και μπορεί να είναι ο οδηγός, τελικά, για την κομματική ανασυγκρότηση του κατακερματισμένου πολιτικού χώρου της Κεντροαριστεράς.
