ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ “ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ”… Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Ένα ζήτημα που σπάνια εξετάζουμε εδώ στη Δύση – στις χώρες δηλαδή των “απίστων” σύμφωνα με το Κοράνι και τα λεγόμενα ιερά κείμενα (Χαντίντ) της ισλαμικής θρησκείας – είναι τι ακριβώς να περιμένουμε από τους πιστούς μουσουλμάνους που μας κατακλύζουν σαν μετανάστες. Ή θεώρηση πως είναι κι’ αυτοί απλοί πολίτες όπως όλοι οι άλλοι που κατοικούν στις κοινωνίες μας δεν είναι ακριβείς. Διότι παραγνωρίζουν τις πεποιθήσεις τους και τα βαθειά ριζωμένα πιστεύω τους.

Η ρίζα των μουσουλμανικών πεποιθήσεων είναι πως ο κόσμος είναι χωρισμένος ανάμεσα στο “Σπίτι του Ισλάμ”, τις χώρες δηλαδή που η μουσουλμανική θρησκεία κυριαρχεί και το “Σπίτι του Πολέμου”, εκεί δηλαδή που δεν έχει επικρατήσει ΑΚΟΜΗ. Αυτοί που ζούν σε μουσουλμανικά εδάφη ποτέ δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένοι ζώντας εν ειρήνη με τις γειτονικές χώρες των απίστων. Προσωρινές συνθήκες εκεχειρίας μπορεί να υπάρχουν, αλλά ο τελικός στόχος δεν πρέπει ποτέ να πάψει να είναι η επέκταση του Ισλάμ στα εδάφη των απίστων. Σ’ αυτή την λογική επάνω το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) είχε διακηρύξει πως γι’ αυτούς “δεν υπάρχουν σύνορα, αλλά μόνο μέτωπα”! Πως λοιπόν πρέπει να συμπεριφέρονται οπαδοί του Ισλάμ που βρίσκονται σε “άπιστες” χώρες; Προφανώς οφείλουν να επιδιώκουν την επέκταση και επικράτηση του Ισλάμ, που σημαίνει “υποταγή” και που δέν είναι απλά θρησκεία αλλά τρόπος ζωής και σύστημα κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων.

Το ζήτημα είναι αν όλοι οι μουσουλμάνοι το θρήσκευμα πολίτες ενστερνίζονται αυτές τις αντιλήψεις. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν αραβικά και δεν έχουν άμεση πρόσβαση στο Κοράνι και στις διδασκαλίες των ιερών κειμένων. Όλοι αυτοί στηρίζονται στα κηρύγματα των μουλάδων και των άλλων διδασκάλων των θρησκευτικών συναθροίσεων και των ισλαμικών κέντρων. Εκεί υπάρχει η δυνατότητα ριζοσπαστικοποιήσεώς τους δίχως τίποτα σχεδόν να πέσει στην αντίληψη των αρχών. Διότι πόσοι μπορούν να συλλάβουν τις έμμεσες αναφορές που κάνουν οι διδάσκαλοι στην αραβική γλώσσα; Επιπρόσθετα, οι ισλαμιστές μουλάδες συχνά κάνουν χρήση της περίφημης αρχής της “τακίγια” όπου, για προώθηση των στόχων της θρησκείας και σε όφελος του Ισλάμ, γίνεται επιτρεπτή η προβολή ψευδών η παραπειστικών επιχειρημάτων. Έτσι, κρύβεται ο στόχος της κήρυξης τζιχάντ (ιερού πολέμου) για την επικράτηση του Ισλάμ και προβάλλεται αντίθετα η αφοσίωση στην ειρήνη απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Δημόσια λοιπόν οι μουλάδες επιμένουν στην συνύπαρξη και την επιδίωξη της ειρήνης, για να μην προκαλέσουν αντίδραση του χριστιανικού τους περίγυρου, ενώ σε κάθε άλλη ευκαιρία ομιλούν για την “μεγάλη τζιχάντ” και την επιδίωξη επέκτασης και επιβολής του Ισλάμ.

Η θεωρία λοιπόν των “αιματηρών συνόρων” που είχε προωθήσει ο Σάμουελ Χάντινγκτον και υποστήριζε το Ισλαμικό Κράτος έχουν βάση. Και προωθούνται βέβαια μέσω των μεταναστευτικών ροών.