Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Υπάρχει ενα όριο στο τι μπορεί να γίνει ανεκτό απο πλευράς συμπεριφοράς προσωπικοτήτων που κατά κάποιο τρόπο ηγούνται τομέων κοινωνικής δραστηριότητας και που ουσιαστικά οφείλουν να αποτελούν παραδείγματα αστικής συμπεριφοράς. Διαφορετικά, η νοοτροπία που εκφράζουν και οι αξίες που αντανακλούν προσφέρουν, όπως έλεγε και ο Λένιν, το απαραίτητο σχοινι για τον απαγχονισμό του αστικου συστήματος. Ο ατομικός πλουτισμός, ακόμα κι αν οφείλεται σε επιτυχείς επιχειρηματικές επιλογές και σε σκληρή δουλειά, δεν δικαιολογεί συμπεριφορές που παραπέμπουν σε αλητείες που κινούνται στα όρια του ποινικού νόμου.
Η άθλια συμπεριφορά ιδιοκτητών αθλητικών επαγγελματικών ομάδων δεν δικαιολογεί τις άθλιες ύβρεις που εκτοξεύονται από την εξέδρα των “φιλάθλων”. Διότι επικρατεί η νοοτροπία πως οι πρωταγωνιστές δεν πρέπει να δίνουν σημασία η νά απαντούν σε συνθήματα η κραυγές των οπαδών. Αυτό όμως περίεργα απαλλάσσει τις μαζικές ασχήμιες απο κυρώσεις και κατά κάποιον τρόπο δικαιολογεί τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία πως η αντίδραση των κοινωνικά προβεβλημένων ιδιοκτητών των αθλητικών αυτών εταιριών έχει διαφορετική βαρύτητα απο τις αντιδράσεις μικρής ηλικίας οπαδών. Αυτοί εξ’ άλλου δεν προορίζονται να αποτελέσουν μοντέλα κοινωνικής συμπεριφοράς ούτε και να παίξουν ηγετικούς κοινωνικούς ρόλους.
Οταν προσωπικότητες που από τα πράγματα έχουν ξεχωριστές και ευρύτερες ευθύνες κατρακυλούν στον βόρβορο της προσωπικής αντιπαράθεσης ως και σε ταπεινές άθλιες συμπεριφορές η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει. Και αυτή η αντίδραση δεν μπορεί παρά να είναι η αποπομπή τους από το περιβάλλον της. Αυτό σημαίνει διαγραφή από αθλητικά μητρώα και οριστικό – εφ’ όρου ζωής – αποκλεισμό από κάθε γηπεδική παρουσία. Κι’ εφ’ όσον υπάρχουν συνθήματα – ύβρεις από τις εξέδρες, από τα πράγματα (και πέραν των ποινικών κυρώσεων κατά ατόμων αναγνωρισμένων μέσω βίντεο) αυτό θα προκαλέσει αυστηρότατες ποινές κατά συλλόγων – εταιριών. Με άμεση διακοπή αγώνα, βέβαια. Και μηδενισμό. Δεν μπορεί να υπάρξει οργανωμένη κοινωνία που να ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές. Που μάλιστα μέσω τηλεόρασης μεταφέρονται σε εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια!
Μιά σύγχρονη κοινωνία δεν είναι δυνατόν να ανέχεται την ατιμώρητη παρουσία στις κορυφές της επιχειρηματικής και της κοινωνικής της ιεραρχίας προσώπων που με την συμπεριφορά τους υπονομεύουν τα θεμέλια πάνω στα οποία αυτή είναι χτισμένη. Μια κοινωνία με διαβρωμένες ηθικές αξίες είναι μιά κοινωνία με ημερομηνία λήξης. Η χώρα εξευτελίζεται. Θα επιβιώσει μόνο αν αντιδράσει δυναμικά και μαχητικά. Αλλως, το τέλος της είναι προγραμμένο.
Η εξέλιξη της υπόθεσης, με την ανάμιξη του υπουργού αρμόδιου για τον αθλητισμό, προσέθεσε ενα ακόμη χτύπημα στην “ετοιμοθάνατη” κοινωνία. Αντί να επιβάλει τον νόμο και την αστική ηθική, όπως όφειλε, η κυβέρνηση υποχώρησε μπροστά στο διαφαινόμενο πολιτικό κόστος. Κάνοντας τελικά μιά τρύπα στο νερό. Η κοινωνία ακόμη περιμένει καποιον που με θάρρος θα επιβάλει σε όλους τον σεβασμό στους κανόνες…
