Το Λονδίνο ήταν και είναι πάντα ένας από τους πιο αγαπημένους προορισμούς των Ελλήνων. Τον τελευταίο καιρό η Αγγλία, έχει κατακλυσθεί από χιλιάδες Έλληνες, που αναζητούν εκεί την τύχη τους, μια και η χώρα μας, τους έχει κλείσει την πόρτα.
Ο Νοέμβριος είναι μήνας που οι επισκέπτες γενικά στο Λονδίνο είναι λιγότεροι, είναι από κάθε άλλη περίοδο. Είναι θα έλεγε κανείς ο μήνας που στολίζεται η πόλη, για να υποδεχθεί τους χιλιάδες επισκέπτες των Χριστουγέννων.
Για λόγους οικογενειακούς βρέθηκα πριν λίγες ημέρες στο Λονδίνο. Η προηγούμενη επίσκεψή στην πόλη έγινε πριν ακριβώς ένα χρόνο. Οι αλλαγές που παρατήρησα ήταν πολλές και σημαντικές.
Ο κλασσικός εφημεριδοπώλης έξω από τους σταθμούς του Underground έλειπε. Έδωσε την θέση του στις ντάνες των free press, που δεν συγκινούσαν θα έλεγα και ιδιαίτερα τους εισερχόμενους και εξερχόμενους στον υπόγειο σιδηρόδρομο.
Όλες οι ειδήσεις είναι πια προσιτές από το BBC και άλλα δίκτυο στο smartphone. Αυτό σημαίνει ότι οι δύο νεότερες γενιές δεν ενημερώνονται ούτε από τον γραπτό Τύπο ούτε από τον Ηλεκτρονικό.
Όμως και η Home ψυχαγωγία δεν περνάει πια από την μικρή οθόνη. Ταινίες πρόσφατης παραγωγής είναι τώρα προσιτές από το διαδίκτυο. Το laptop ή το tablet φέρνουν την 7η τέχνη στο … κρεββάτι μας.
Εδώ και πολλά χρόνια τα προβλήματα σαν κι αυτά του ηλεκτρονικού εισιτηρίου είναι λυμένα για τους κατοίκους της Αγγλικής πρωτεύουσας. Η Oyster Card γεμίζει με χρήματα και όχι με αριθμό εισιτηρίων. Υπάρχουν οι μηνιαίες, οι εβδομαδιαίες και οι τριήμερες εκδόσεις εισιτηρίων, για όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Τα λεωφορεία των οποίων ο στόλος ανανεώνεται συνεχώς έχουν στο εσωτερικό τους πολλές κάμερες Με εναλλασσόμενες εικόνες παρακολουθούν την κίνηση στο εσωτερικό του λεωφορείου. Αυτή η θωράκιση είναι η απάντηση της οργανωμένης πολιτείας στα τρομοκρατικά κτυπήματα του παρελθόντος.
Αν έβαζαν κάμερες στα ελληνικά λεωφορεία θα τις απαγόρευε η αρχή προσωπικών δεδομένων, ή το πιθανότερο, θα τις έσπαγαν οι σύγχρονοι Ρομπέν των Δασών οι δικοί μας μπαχαλάκιδες.
Και βεβαίως δεν υπάρχουν οι απεργίες κάθε τρεις και λίγο, που εκβιάζουν και ταλαιπωρούν όχι τους κυβερνώντες, αλλά τους πολίτες και κυρίως εκείνους που ανήκουν στις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις.
Στην Αγγλία μπορεί κανείς να κάνει ατέλειωτες βόλτες στα τεράστια πάρκα, ή αν είναι τυχερός δίπλα στο ποτάμι, τον Τάμεση, που στα περίχωρα της πόλης έχει μια διαφορετική εικόνα θα έλεγε κανείς ιδιαίτερα ειδυλλιακή.
Αλλά και τα event δεν λείπουν σε πλατείες , πάρκα και κάθε λογής υπαίθριους χώρους. Το βοτανικό μουσείο είναι κάτι ξεχωριστό και όποιος δεν το έχει επισκεφθεί έχει χάσει μια οργιώδη φύση σε τεράστια θερμοκήπια, που σε μεταφέρουν σε τροπικά κλίματα.
Στην Αγγλία κάθε χρόνο το Νοέμβριο την δεύτερη Κυριακή του μηνός τιμούν τους πεσόντες των δύο μεγάλων πολέμων. Φορούν στο πέτο τους μια πάνινη παπαρούνα και στις ένδεκα το πρωί όπου κι αν βρίσκονται κάνουν δύο λεπτών σιγή.
Πριν λίγα χρόνια είχαν κατακλύσει τον προαύλιο χώρο του πύργου του Λονδίνου με παπαρούνες, Από εκεί πέρασαν πολλές χιλιάδες πολίτες για να τιμήσουν τους πεσόντες του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όμως στην κατά τα άλλα καπιταλιστική Αγγλία, της Θάτσερ και της Μέι, το κοινωνικό κράτος είναι παρόν. Όχι μέσω των καναλιών και της εκκλησίας, αλλά θεσμοθετημένα από τους δήμους, που ανάμεσα στις πολλές άλλες παροχές, διαθέτουν σε μικρά συγκροτήματα κατοικιών, διαμερίσματα σε ανθρώπους με πολύ χαμηλά εισοδήματα και κυρίως στις μονογονεϊκές οικογένειες.
Αναχωρώντας από το αεροδρόμιο Heathrow μια τεράστια χριστουγεννιάτικη μπάλα αποχαιρετά τον επισκέπτη που νιώθει ότι βρέθηκε για λίγες ημέρες σε μια χώρα που σέβεται τον πολίτη…
Τ. Παπαδόπουλος
