Του ADEM ALTAN
Σε μια εκτενή συνέντευξη με τον Σπούτνικ, ο Τούρκος ναύαρχος Cihat Yaycı άγγιξε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από την ιδέα του “Blue Homeland” έως τη συνεχιζόμενη διαμάχη της Άγκυρας με την Ελλάδα σχετικά με τις γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Sputnik: Είστε γνωστοί με την έννοια του «Blue Homeland». Μπορείτε να εξηγήσετε αυτήν την ιδέα; Τι είναι το Blue Homeland; Ενώ η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) παρέχει περιορισμένα δικαιώματα κυριαρχίας σε κράτη, με βάση την έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), πώς θα κάνει η Τουρκία αυτή τη Γαλάζια Πατρίδα λειτουργική;
Cihat Yaycı: 1982 Η UNCLOS παρέχει περιορισμένα δικαιώματα σε παράκτια κράτη σχετικά με την ΑΟΖ σε αντίθεση με τα χωρικά ύδατα, αλλά ουσιαστικά η ΑΟΖ αποδίδει στη θαλάσσια ζώνη ενός παράκτιου κράτους στο οποίο το κράτος έχει κυρίαρχα δικαιώματα εκμετάλλευσης, διατήρησης και διεξαγωγής θαλάσσιων ερευνών για τους φυσικούς πόρους , γεωγραφικά, γεωλογικά και βιολογικά περιουσιακά στοιχεία · σε ύδατα που γειτνιάζουν με την ακτή του, στο βυθό, στο υπέδαφος, στην υφαλοκρηπίδα και στο υπέδαφος.
Για αυτόν τον λόγο, η ΑΟΖ μπορεί επίσης να γίνει αποδεκτή ως μέρος της πατρίδας. Επομένως, η Τουρκία είναι ο ιδιοκτήτης όλων των πόρων που εμπίπτουν στην ΑΟΖ της. Παίρνουμε εκμετάλλευση από τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες μας στο πλαίσιο της αρχής που αναγνωρίζεται από τη Σύμβαση του 1982, το εθιμικό δίκαιο και τις αρχές του διεθνούς θαλάσσιου δικαίου δεδομένου και πάντα θα προστατεύουμε τα δικαιώματά μας. Το Blue Homeland είναι ένα δόγμα που το καθορίζει ως κράτος της χερσονήσου.
Η Τουρκία έχει 8.333 χιλιόμετρα ακτογραμμής μαζί με τη χερσόνησο της Ανατολίας και της Ρουμελίας και η χώρα έχει περίπου 462.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιων δικαιοδοσιών στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Θάλασσα του Αιγαίου (Νησιά) τη θάλασσα του Μαρμαρά και τη Μαύρη Θάλασσα συνολικά.
Κατ ‘αρχάς, η ΑΟΖ που δηλώθηκε στη Μαύρη Θάλασσα , η υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο Πέλαγος, παρακείμενες ακτές της Λιβύης, της Αιγύπτου, του Λιβάνου, του Ισραήλ στην ανατολική Μεσόγειο καθορίστηκαν ως μέρη της «Γαλάζιας Πατρίδας». Βλέπετε την περιοχή με μπλε χρώμα στον παρακάτω χάρτη.
Οι περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Μαύρης Θάλασσας καθορίστηκαν το 1986.
Ο χάρτης της Θάλασσας του Μαρμαρά όπως βλέπετε παρακάτω είναι εσωτερικό νερό που ρυθμίζεται στο άρθρο 8 του 1982 UNCLOS. Έτσι, είναι μέρος της Γαλάζιας Πατρίδας της Τουρκίας.
Η φυσική επέκταση είναι το κρίσιμο σημείο για τον προσδιορισμό της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας. Το Αιγαίο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς υπάρχουν τόσα πολλά νησιά και βράχια και μια ημι-κλειστή θάλασσα. Στο Αιγαίο, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας πρέπει να ρυθμιστεί βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης.
Η Τουρκία έχει καθορίσει το δυτικό άκρο της περιοχής θαλάσσιων δικαιοδοσιών στην Ανατολική Μεσόγειο με τη Συμφωνία Οριοθέτησης Θαλάσσιων Συνόρων Τουρκίας-Λιβύης το 2019.
Για αυτόν τον λόγο, όπως λέμε πάντα, η Τουρκία δεν έχει ούτε εθνική επικράτεια ούτε σταγόνα χωρικών υδάτων για να τα παρατήσει. Για να καταστεί λειτουργική η Blue Homeland, έγινε ένα από τα βασικά βήματα στις 27 Νοεμβρίου 2019 με το «Μνημόνιο Συμφωνίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της κυβέρνησης της Εθνικής Συμφωνίας – το κράτος της Λιβύης σχετικά με την οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στα ανατολικά Μεσογειακή »και πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε τέτοιες διμερείς θαλάσσιες συμφωνίες οριοθέτησης με άλλα γειτονικά κράτη Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο και Συρία.
Αυτή η περιοχή, την οποία ορίζουμε ως «Γαλάζια Πατρίδα» και την οποία παρουσιάζουμε στον κόσμο, είναι η ΑΟΖ της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, προστατεύουμε απλώς τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας σχετικά με την ΑΟΖ της Τουρκίας σε νομική βάση και με ειρηνικό τρόπο βάσει του διεθνούς δικαίου.
Sputnik: Γιατί αργά η Τουρκία να αναλάβει δράση στην Ανατολική Μεσόγειο; Ποια ιδρύματα είχαν αντιταχθεί σε αυτές τις πρωτοβουλίες;
Cihat Yaycı: Με την πάροδο των ετών, η Τουρκία τάχθηκε υπέρ της συζήτησης των θαλάσσιων περιοχών από τις γειτονικές χώρες της περιοχής. Η Τουρκία αρνήθηκε να λάβει αποφάσεις επί του θέματος μονομερώς ή διμερώς.
Ωστόσο, η μονομερής διακήρυξη της ΑΟΖ της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης (GCASC) και οι ακόλουθες διμερείς συμφωνίες (με τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο) και την απόφαση της Τουρκίας να αναλάβουν δράση για την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της με το διεθνές δίκαιο μετά την επίγνωση των μονομερών προσπαθειών της Ελλάδας .
Αναφορικά με αυτό, η Τουρκία υπέγραψε συμφωνίες οριοθέτησης με την Τουρκία με την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) το 2011 και με τη Λιβύη το 2019. Η Τουρκία ακολουθεί κυβερνητική πολιτική σε αυτό το θέμα. Δεν ξέρω κανένα όργανο ή οργανισμός, από όσο γνωρίζω.
Σπούτνικ: Μέχρι στιγμής η Τουρκία, βασισμένη σε νόμιμες πολιτικές διατριβές, δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, λόγω των ελληνικών μαξιμαλιστικών απαιτήσεων. Αλλά πρόσφατα έχουμε δει την Άγκυρα να αναφέρεται συνεχώς στο διεθνές δίκαιο. Σε ποιο διεθνές δίκαιο αναφέρεται;
Cihat Yaycı: Η μη υπογραφή της συμφωνίας δεν εμποδίζει την Τουρκία να το αντιμετωπίσει. Στην πραγματικότητα, η διάταξη της συμφωνίας έχει μετατραπεί σε εθιμικό δίκαιο. Οι διατάξεις που η Τουρκία αντιτίθεται συνεχώς σε αυτή τη συμφωνία είναι προφανείς.
Οι διατάξεις ότι η Τουρκία υπήρξε επίμονος αντιρρητής, είναι σαφείς. Η Τουρκία δεν έχει άλλα μειονεκτήματα σχετικά με αυτές τις διατάξεις. Ωστόσο, η Ελλάδα αλλάζει τις διατάξεις αυτής της συμφωνίας, ενεργεί σαν να μην έχει γειτονικές χώρες και χρησιμοποιεί τη συμφωνία που παραβιάζει ως απόδειξη.
Η Τουρκία κάνει παραπομπές μόνο στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και παραπέμπει στις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου (ICJ) και του Διεθνούς Δικαστηρίου Διαιτησίας (ICA).
Σύμφωνα με την άποψη που κυριαρχεί από το 1979, η ΑΟΖ εμφανίστηκε ως θετικός κανόνας δικαίου στην Τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτή η άποψη αντιμετωπίζεται με αποδοχή από διάφορες ομάδες συγγραφέων παρά τις διαφορετικές απόψεις τους σχετικά με την ειδική κατάσταση της ΑΟΖ.
Σύμφωνα με τους περισσότερους συγγραφείς στην ΑΟΖ, το διεθνές εθιμικό δίκαιο επιτρέπει στα μεμονωμένα παράκτια κράτη να δηλώσουν ΑΟΖ 200 μιλίων. Αν και η Τουρκία δεν είναι κρατικό κόμμα των Συμβάσεων της Γενεύης του 1958 και ιδίως του 1982 UNCLOS, έγινε αποδεκτό ότι οι διατάξεις αυτών των συμβάσεων έγιναν κοινό δίκαιο και η Τουρκία τις πλησίασε σεβαστό σε εύθετο χρόνο.
Παρόλα αυτά, η Τουρκία υιοθετεί ορισμένες πρακτικές που γίνονται εθιμικό δίκαιο / κοινό δίκαιο το 1982 UNCLOS και χρησιμοποιεί τα δικαιώματα και τις εξουσίες που απορρέουν από τη Σύμβαση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να μην είσαι κρατικό κόμμα δεν αποτελεί εμπόδιο για την Τουρκία να παραπέμψει στη Σύμβαση.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τα δικαιώματα και τις αρχές που απορρέουν από τις διατάξεις και τις προϋποθέσεις του 1982 UNCLOS ως διεθνές εθιμικό δίκαιο για την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Τουρκίας.
Η Τουρκία συμμετείχε ενεργά στις προπαρασκευαστικές εργασίες της σύμβασης, αλλά καταψήφισε τη Σύμβαση του 1982 λόγω του άρθρου 3 που ρυθμίζει το πλάτος των χωρικών υδάτων, του άρθρου 33 που ρυθμίζει τη γειτονική ζώνη, του άρθρου 121 που ρυθμίζει το καθεστώς των νησιών.
Άλλοι λόγοι για τους οποίους η Τουρκία δεν υπέγραψε τη σύμβαση είναι οι διατάξεις για τις κλειστές ή ημι-κλειστές θάλασσες και η «Οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με αντίθετες και παρακείμενες ακτές» που γράφονται στα άρθρα 74 και 83, περιέχουν δεσμευτικές αποφάσεις και υποχρεωτικές διαδικασίες .
Ωστόσο, στο βαθμό που περιβάλλεται από νερό στις τρεις πλευρές της, η Τουρκία δεν είναι κράτος μέλος της Σύμβασης όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ και για την προστασία των θαλάσσιων δικαιωμάτων και συμφερόντων της, η Τουρκία λαμβάνει υπόψη τη σημασία των νέων κανονισμών και κατευθυντήριων γραμμών στον τομέα του ναυτικού δικαίου που θεσπίστηκε με τη Σύμβαση.
Ωστόσο, η Τουρκία υιοθετεί ορισμένες πρακτικές που γίνονται εθιμικό δίκαιο / κοινό δίκαιο το 1982 UNCLOS και χρησιμοποιεί τα δικαιώματα και τις εξουσίες που απορρέουν από τη Σύμβαση, τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου (ICJ) και του Διεθνούς Δικαστηρίου Διαιτησίας (ICA).
Sputnik: Προτείνετε ότι η Τουρκία πρέπει να δηλώσει την ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο το συντομότερο δυνατό. Ενώ η UNCLOS προτείνει συμφωνίες μεταξύ κρατικών φορέων προτού δηλώσουν την ΑΟΖ σε περιόδους σύγκρουσης συμφερόντων, τι πρέπει να κάνει η Τουρκία;
Cihat Yaycı: 1982 Η UNCLOS συνέστησε στα συμβαλλόμενα κράτη της Σύμβασης ότι τα συμβαλλόμενα μέρη πρέπει να ολοκληρώσουν ορισμένα θαλάσσια δικαιοδοτικά προβλήματα όσον αφορά την απόσταση μεταξύ των δύο κρατών με παρακείμενες ακτές κάτω των 400 ναυτικών μιλίων με διμερείς συμφωνίες και διπλωματικούς διαλόγους.
Ωστόσο, δεν υπάρχει κανονισμός που να δηλώνει ότι η ΑΟΖ δεν μπορεί να δηλωθεί μονομερώς. Σύμφωνα με το άρθρο 75 του 1982 UNCLOS, το παράκτιο κράτος πρέπει να δημοσιεύσει έναν χάρτη που να δείχνει την ΑΟΖ να δηλώνει ή να δημοσιεύει τους καταλόγους των γεωγραφικών συντεταγμένων όπως απαιτείται και να αποστέλλει ένα αντίγραφο αυτών στο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Η SCGA ανακοίνωσε τη δική της ΑΟΖ που επεκτείνεται μονομερώς έως 200 ναυτικά μίλια στα Ηνωμένα Έθνη το 2004. Με τον παρακάτω χάρτη, η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου (GCASC) δήλωσε τη δική της ΑΟΖ στα Ηνωμένα Έθνη. Ως εκ τούτου, δεν είναι λογικό να περιμένουμε από την Τουρκία να παρακολουθεί, ενώ η Ελλάδα εκβιάζει την πλειοψηφία της ανατολικής Μεσογείου.
Πολλές χώρες στον κόσμο έχουν δηλώσει ΑΟΖ. Όσον αφορά τη Μεσόγειο, οι ακόλουθοι έχουν κάνει δηλώσεις: Συρία στις 19 Νοεμβρίου 2003, με νόμο, που εκτείνεται έως 200 ναυτικά μίλια, Λιβύη στις 27 Μαΐου 2009, με νόμο που ψηφίστηκε από το Γενικό Λαϊκό Συνέδριο της Λιβύης, που επεκτείνεται έως 200 ναυτικά μίλια, ο Λίβανος στις 17 Αυγούστου 2010, ψήφισε νόμο σχετικά με την εξερεύνηση αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Επιπλέον, στις 19 Οκτωβρίου 2010, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος του Λιβάνου στα Ηνωμένα Έθνη υπέβαλε δήλωση οριοθέτησης στον τομέα της θαλάσσιας δικαιοδοσίας στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών μετά τη Συμφωνία ΑΟΖ μεταξύ της SCGA και του Λιβάνου, η οποία υπεγράφη στις 17 Ιανουαρίου , 2007, αναφέροντας τα νοτιότερα σημεία εκκίνησης ως το «Νότιο τμήμα της Δυτικής Μεσαίας Γραμμής Λιβάνου-Κύπρου» και το «Νότιο Μεσαίο Γραμμή Λιβάνου-Παλαιστίνης».
Από την άποψη αυτή, για να σώσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της, επειδή δεν είναι αντιδραστική, η Τουρκία θα πρέπει να δηλώσει την ΑΟΖ της στην Ανατολική Μεσόγειο το συντομότερο δυνατό σαν να είχε κάνει συμφωνίες με τον Λίβανο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο σε περίπτωση ανάγκης για οριοθέτηση θαλάσσιων δικαιοδοσιών.
Sputnik: Δεν είναι η Ελλάδα συνομιλητής της Τουρκίας, όπως και η Αίγυπτος, στην επίλυση ζητημάτων στο Αιγαίο ή στη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης της κατανομής των ζωνών θαλάσσιας δικαιοδοσίας;
Cihat Yaycı: Η Ελλάδα σχηματίζει σύνορα χωρικών υδάτων σχεδιάζοντας μια ευθεία γραμμή μεταξύ των νησιών της Κρήτης και της Ρόδου και καθορίζει την περιοχή ΑΟΖ σύμφωνα με αυτή τη γραμμή σαν να μην υπάρχει θάλασσα μεταξύ των νησιών.
Κατά συνέπεια, αυτό δεν είναι αποδεκτό όσον αφορά τα θαλάσσια δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας. Είναι αντίθετο με το διεθνές ναυτικό δίκαιο και είναι παραβίαση του νόμου. Η Ελλάδα δεν είναι ο αποδέκτης μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ μας σχετικά με την Ανατολική Μεσόγειο.
Μόνο η Ελλάδα ζήτησε από τη θαλάσσια ζώνη, η οποία είναι δική μας. Η Ελλάδα δεν είναι συνομιλητής μας στην Ανατολική Μεσόγειο σχετικά με την κατανομή των θαλάσσιων δικαιοδοσιών. Ωστόσο, μπορούμε να διαπραγματευτούμε ορισμένα προβλήματα στο Αιγαίο Πέλαγος με τη Ελλάδα.
Η Ελλάδα δεν είναι πρόθυμη να συζητήσει οποιοδήποτε άλλο θέμα εκτός από την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο. Πρέπει να συζητηθούν όλες οι παραβιάσεις από την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των EGAYDAAK και νησιών που είναι οπλισμένες και στρατιωτικοποιημένες παρά το γεγονός ότι θα πρέπει να αποστρατικοποιηθούν. Πρέπει να επιστρέψουμε στην ισορροπία της Συνθήκης της Λωζάνης.
Το άρθρο που διέπει τον κανόνα των χωρικών υδάτων των 3 μιλίων από τη Συνθήκη της Λωζάνης έχει παραβιαστεί από την Ελλάδα.
Νησιά εντός 200 ναυτικών μιλίων, ενδέχεται να μην έχουν δικαίωμα επέκτασης της ΑΟΖ τους πέραν αυτών. Η ΑΟΖ υπολογίζεται από την ηπειρωτική χώρα. Τα νησιά που βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά της διάμεσης γραμμής μεταξύ των παραποτάμων κρατών γίνονται δεκτά ως φυσικές παρατάσεις της πολιτείας κοντά στην ακτή.
Αυτή η αποδοχή σχετίζεται με το αμετάβλητο της γεωγραφίας. Όταν εξετάζεται η νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου και των Μόνιμων Διαιτητικών Δικαστηρίων, κατανοείται δημόσια ότι σύμφωνα με τις αρχές του δίκαιου και δίκαιου μεριδίου, «η αρχή της αναλογικότητας» και «η μη καταπάτηση του εδάφους άλλης πολιτείας », οι περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας των νησιών στην αντίθετη πλευρά της διάμεσης γραμμής θα πρέπει να υπολογίζονται μόνο όσο τα χωρικά τους ύδατα.
Για να το πούμε εν συντομία, «η κυριαρχία της ξηράς πάνω από τη θάλασσα» σημαίνει μια αρχή διεθνούς θαλάσσιου δικαίου που υποθέτει ότι η ηπειρωτική χώρα πρέπει να ληφθεί ως βάση για την οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών και των νησιών στην αντίθετη πλευρά της διάμεσης γραμμής θα πρέπει να έχει θαλάσσια δικαιοδοσία όσο και τα χωρικά τους ύδατα.
Απλά, τα νησιά δεν μπορούν να παρεμβαίνουν ή να εμποδίζουν τις περιοχές αμοιβαίας θαλάσσιας δικαιοδοσίας των δύο ηπειρωτικών χωρών.
Σπούτνικ: Κανείς στον κόσμο δεν παίρνει στα σοβαρά τις μαξιμαλιστικές θέσεις που προτείνει η Ελλάδα πάνω από το νησί Meis. Ακόμη και η Αίγυπτος δεν το δέχτηκε. Δεν νομίζετε ότι η Τουρκία παίρνει αυτήν την κατάσταση κάπως πολύ σοβαρά;
Cihat Yaycı: Όπως αναφέρατε, η Αίγυπτος δεν αποδέχθηκε τη διατριβή της Ελλάδας που εξουσιοδοτεί την ΑΟΖ ή την υφαλοκρηπίδα στο νησί Meis / Kızılhisar και δεν έχει θεωρήσει τη Meis ως νομικά έγκυρη ακτή σε αυτήν τη συμφωνία οριοθέτησης. Με αυτήν την εξέλιξη, η Ελλάδα αντέκρουσε τους ισχυρισμούς της.
Το νησί Meis / Kızılhisar ως ελληνικό νησί στην αντίθετη πλευρά της μέσης γραμμής και η Ελλάδα με το νησί Meis / Kızılhisar προσπαθεί να σφετεριστεί περίπου 50.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα περιοχής θαλάσσιας δικαιοδοσίας από την Τουρκία.
Επιπλέον, τα ελληνικά νησιά που βλέπουν στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν συνολική ακτογραμμή 167 χιλιομέτρων και είναι παράνομο να ζητηθεί ναυτική δικαιοδοσία κατά των ακτών της Ανατολίας των 1870 χιλιομέτρων. Ακριβώς πίσω από το νησί Meis και αγνοώντας τις ακτές της Ανατολίας, όπου βρίσκεται στην υφαλοκρηπίδα, είναι μια ΑΟΖ.
Επομένως, ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα είναι η ΑΟΖ του Meis και άλλων νησιών δεν συμπίπτει με τη νομική πτυχή και τα γεγονότα και δεν είναι αποδεκτή κατάσταση από την άποψη του διεθνούς δικαίου. Η Τουρκία προστατεύει πάντα τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της από αυτές τις παράνομες πρωτοβουλίες.
Άλλωστε, ακόμη και αν η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται ότι δεν παίρνει στα σοβαρά το νησί Meis, ορισμένα από τα θεσμικά όργανα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το χάρτη της Σεβίλλης με ημερομηνία 2003. Η Τουρκία προστάτευσε τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της στις 22 Ιουλίου όταν αυξήθηκε η ένταση που σχετίζεται με τη NAVTEX.
Παρόλο που το σεισμικό εξερευνητικό πλοίο του Oruc Reis βρίσκεται στην περιοχή NAVTEX της Τουρκίας, η Ελλάδα αντιτάχθηκε στις δραστηριότητές της και κάλεσε την ΕΕ να επιβάλει κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
Η Ελλάδα απαιτεί η θαλάσσια ζώνη του Meis να είναι τρεις φορές ηπειρωτική της. Στις περιπτώσεις της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, τα νησιά που είναι η αντίθετη πλευρά της μέσης γραμμής δεν γίνονται δεκτά και δεν κέρδισαν την ΑΟΖ, αλλά λαμβάνονται υπόψη οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν εναντίον της Τουρκίας για το νησί Meis.
Αυτό δεν είναι μια παραίσθηση της Τουρκίας. Μπορείτε να δείτε τους χάρτες που χρησιμοποιεί η ΕΕ παρακάτω. Είτε η ΕΕ είτε η Ελλάδα αντιδρούν στην περιοχή NAVTEX που δήλωσε η Τουρκία.
Είναι ένα μέρος του χάρτη της Σεβίλλης και των παραγώγων του, τα οποία στο παρελθόν παραχώρησαν θαλάσσια δικαιοδοσία στο νησί Meis στα σύνορα ΑΟΖ του GCASC. Η Τουρκία έχει επικριθεί στις εκθέσεις προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για όλα τα είδη μελετών που πραγματοποιήθηκαν από την Τουρκία στους τομείς που ανήκουν στην Ελλάδα και το GCASC.
Έτσι, η σιωπή της Τουρκίας έναντι των παράνομων ισχυρισμών της Ελλάδας στη θαλάσσια ζώνη του νησιού Meis θα ανοίξει το δρόμο της Ελλάδας στην υλοποίηση αυτών των ισχυρισμών. Εκείνοι που συνιστούν την Τουρκία να παραμείνει σιωπηλός σε αυτό το θέμα είναι αυτοί που θα παραλύσουν την Τουρκία.
Πρώτα απ ‘όλα, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ που παραπέμπουν σε αυτόν τον χάρτη κάνουν διορθώσεις στα έγγραφά τους.
Sputnik: Δηλώνει η Τουρκία το τελευταίο NAVTEX σε λάθος μέρος;
Cihat Yaycı: Το 2011 και το 2012, η Τουρκία χορήγησε άδεια για το ανατολικό μήκος 28 βαθμών ως NAVTEX στην Turkish Petroleum Corporation (TPAO). Δεν υπάρχει σφάλμα σε αυτό.
Sputnik: Η ένταξη των προβλημάτων της Μεσογείου σε ένα νομικό πλαίσιο δεν βλάπτει τις νόμιμες πολιτικές θέσεις της Τουρκίας σχετικά με την αντίρρηση στην υφαλοκρηπίδα και τη διεθνή υποχρεωτική αρχή δικαιοδοσίας, ειδικά κατά της Ελλάδας;
Cihat Yaycı: Η Τουρκία είναι ένα συνταγματικό κράτος . Η Τουρκία έχει βασίσει όλες τις προσπάθειές της στις αποφάσεις ICJ και ICA. Η Τουρκία επιδιώκει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της στο διεθνές δίκαιο. Η απόφαση της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει το διεθνές δίκαιο και να υπογράψει συμφωνίες έχει αναστατώσει τους εχθρούς της.
Είναι απολύτως παράλογο να επικρίνουμε την Τουρκία για τη χρήση του διεθνούς δικαίου. Αυτό είναι εντελώς λάθος και δεν υπάρχει σωστή απάντηση σε αυτό το λάθος ερώτημα.
Sputnik: Ενώ τα δέματα της Τουρκίας συγκρούονται με την ελληνοκυπριακή διοίκηση, το Brexit έφερε τις βρετανικές βάσεις στο νησί πίσω στην ημερήσια διάταξη. Καθώς οι βάσεις σχηματίζουν κυρίαρχα εδάφη, ισχυρίζονται ότι θα διεκδικήσουν υφαλοκρηπίδες και θαλάσσιες περιοχές. Θα υπάρξει πρόβλημα με τα δηλωμένα δέματα της Τουρκίας στο μέλλον;
Cihat Yaycı: Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει κυρίαρχες στρατιωτικές βάσεις με το όνομα “Akrotiri and Dhekelia”, οι οποίες θεωρούνται ως το έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το ένα στη Λεμεσό και το άλλο στη Λάρνακα στο νησί της Κύπρου.
Επομένως, εάν το Ηνωμένο Βασίλειο διεκδικήσει θαλάσσιες δικαιοδοσίες γύρω από τις βάσεις, ο συνομιλητής των προβλημάτων θα είναι η Ελληνική Διοίκηση της Νότιας Κύπρου και όχι η Τουρκία. Η υπόθεση αυτή δεν αφορά την Τουρκία. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι Ελληνοκύπριοι θα έχουν προβλήματα σχετικά με το νησί Meis.
Sputnik: Είναι δυνατόν να λειτουργήσουμε σε μια περιοχή όπου συμμετέχουν περισσότεροι από ένας ηθοποιοί χωρίς να είναι διεθνής εταιρεία ενέργειας σήμερα; Είναι το τρέχον κόστος της γεώτρησης βαθέων υδάτων, το οποίο είναι εξαιρετικά ακριβό, όχι πέρα από τα μέσα των κρατών;
Cihat Yaycı: Η ύπαρξη πολλών παραγόντων στην περιοχή δεν αποτελεί εμπόδιο για τη διατήρηση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Τουρκίας βάσει του διεθνούς δικαίου. Η Τουρκία έχει μεγάλες πιθανότητες σε αυτήν την περίοδο, καθώς το κράτος διαθέτει 3 σεισμικά ερευνητικά σκάφη (ένα από αυτά ανήκει στο 9 Πανεπιστήμιο Eylül που ονομάζεται Piri Reis) και σε 3 ασκήσεις.
Αυτά τα πλοία παρέχουν ανεξαρτησία στην Τουρκία. Ωστόσο, τα σχετικά τουρκικά κυβερνητικά ιδρύματα ενδέχεται να καταστήσουν αυτές τις σεισμικές ερευνητικές δραστηριότητες οικονομικά αποδοτικές, συνεργαζόμενοι με εταιρείες ενέργειας.
Sputnik: Τι πιστεύετε για το έργο Canal Istanbul; Τι σημαίνει για την Τουρκία, όσον αφορά τις Συνθήκες της Λωζάνης και του Μοντρέ, οι οποίες θεωρούνται ως πράξεις τίτλου της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας;
Cihat Yaycı: Η Σύμβαση του Montreaux ρυθμίζει τη χρήση του Βοσπόρου , της Θάλασσας του Μαρμαρά και των Δαρδανελίων. Εάν ένα πλοίο πρόκειται να εισέλθει στην περιοχή, τότε είναι υποχρεωτικό για αυτό το πλοίο να υπακούσει στη Συνθήκη του Μοντρέ. Εάν κατασκευαστεί το Canal Istanbul Project, κάθε πλοίο που θα εισέλθει ή θα εγκαταλείψει τη Μαύρη Θάλασσα θα πρέπει να συμμορφωθεί με τη Συνθήκη του Μοντρέ, όταν εισέρχεται στη Θάλασσα του Μαρμαρά.
Από την άλλη πλευρά, τα τεχνητά κανάλια δεν μπορούν να θεωρηθούν φυσικές υδάτινες οδούς. Επομένως, αυτές οι περιοχές δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως νησί ή υδάτινη οδός. Αυτά πρέπει να αναγνωριστούν ως ηπειρωτική χώρα σε σχέση με το δίκαιο της θάλασσας.
Sputnik: Μετά την παραίτησή σας, εστιάσατε στην ακαδημαϊκή ζωή, συνεχίζετε τις σπουδές σας στο Κέντρο Ναυτιλιακών και Παγκόσμιων Στρατηγικών στο Πανεπιστήμιο Bahçeşehir. Ποιοι είναι οι στόχοι σου?
Cihat Yaycı: Ο στόχος του BAU Maritime and Global Strategies Center (BAUMAGS) είναι να λειτουργεί ως παγκόσμιο κορυφαίο ερευνητικό κέντρο, think-tank και σχολείο που παρακολουθεί στενά τις διεθνείς εξελίξεις, τις σχέσεις, ειδικά όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τις θάλασσες / ωκεανούς (θαλάσσια ζητήματα , θαλάσσιος νόμος, κατανομή των θαλασσών, κ.λπ.) και εξελίξεις στον τομέα αυτό.
Σε αυτό το πλαίσιο, το όραμά μας είναι επίσης να καθορίσουμε, να υπερασπιστούμε και να αναπτύξουμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας βάσει του διεθνούς δικαίου. Η BAUMAGS παρακολουθεί και αξιολογεί τις διεθνείς εξελίξεις, τις σχέσεις, όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Εκτός αυτού, πραγματοποιεί αναλύσεις και αξιολογήσεις σε σημαντικούς τομείς όπως ο νόμος, η πολιτική επιστήμη και οι διεθνείς σχέσεις.
Στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε προϊόντα με την υψηλότερη ακαδημαϊκή αξία χρησιμοποιώντας πολλούς εθνικούς και παγκόσμιους πόρους. Ως πολύγλωσσο κέντρο, δημοσιεύουμε τα προϊόντα μας σε έξι γλώσσες προς το παρόν και αυτά είναι Τουρκικά, Αγγλικά, Ελληνικά, Ρωσικά, Αραβικά και Γαλλικά.
Ένας άλλος σημαντικός ρόλος του κέντρου είναι να παρέχει εκπαίδευση στους συμμετέχοντες που ενδιαφέρονται και χρειάζονται σε αυτόν τον τομέα χάρη στα προγράμματα που θα οργανωθούν στο Σχολείο Ναυτικής και Παγκόσμιας Στρατηγικής. Θα διοργανώσουμε συνέδρια, συμπόσια, πάνελ, σεμινάρια και εργαστήρια.Εκτός αυτού, θα αντιμετωπίσουμε τα ευαίσθητα και δύσκολα ζητήματα επαγγελματικά και αντικειμενικά χάρη στις συνεδρίες στυλ think-tank και στην κοινή πλατφόρμα που πρόκειται να δημιουργηθεί. Επιπλέον, πρόκειται να παρέχουμε σε όλους τους υποψήφιους φοιτητές όλο τον επαγγελματικό εξοπλισμό που χρειάζονται τόσο από θεωρητική όσο και από πρακτική άποψη και να εκπαιδεύσουμε νέους ακαδημαϊκούς και εμπειρογνώμονες από μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα.
Πηγή : sputniknews.com
