Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για έναν δυνατό άντρα από το να φαίνεται αδύναμος. Η ανταρσία των μισθοφόρων της εταιρείας ιδιωτικού στρατού Βάγκνερ, έχει κλονίσει τον μύθο ενός παντοδύναμου προέδρου. Ο πυρετός που έδειξε ο Βλαντιμίρ Πούτιν επί 24 ώρες,το περασμένο Σάββατο, αποκάλυψε ανυποψίαστα ελαττώματα στη δύναμή του. Το επεισόδιο θα έχει συνέπειες για τη σταθε¬ρότητα του καθεστώτος του, για τον πόλεμο στην Ουκρανία και ίσως επίσης, όπως εξέφρασε ο ίδιος φόβο στην ομιλία του στο έθνος, για το μέλλον της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως ενιαίο κράτος.
Το ότι ένας «ολιγάρχης» όπως ο Evgueni Prigojine {που ειχε φυλακιστεί από το 1981 εως το 1989}, μπορεί να πάρει τον έλεγχο ενός βασικού στρατιω¬τικού αρχηγείου – αυτό του Rostov-on-the-Don, της πρωτεύουσας της νότιας περιοχής που εποπτεύει τα στρατεύματα που εμπλέκονται στην Ουκρανία -το ότι μπορεί να προσβάλει δημόσια τον Υπουργό Άμυνας και Αρχηγό Επιτελείου, το ότι μπορεί να καταρρίψει τουλάχιστον τρία στρατιωτικά ελικόπτερα, και στη συνέχεια να βαδίσει και να φτάσει 200 χλμ από τη Μόσχα με τα σκληραγωγημένα στρατεύματά του χωρίς να συναντήσει καμία πραγματική αντίθεση, όλα αυτά χαρακτηρίζουν έναν πολιορκημένο πρόεδρο.
Συνέβησαν δε σε λιγότερο από δύο μήνες και σε μια κρίσιμη φάση για τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Είναι δε αξιοπερίεργο πως πρωί του Σαββάτου, ο Πούτιν απείλησε να «εκκαθαρίσει» τους αντάρτες της Βάγκνερ και να τιμωρήσει τον «προδότη» χωρίς έλεος,ενώ το ίδιο βράδυ, δέχτηκε να αποσυρθούν οι κατηγορίες εναντίον του Πριγκόζιν και των ανδρών του. Στο μεταξύ, αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί με αυτόν που τον αψήφησε. Για να αποφύγει δε ένα λουτρό αίματος στην πρωτεύουσά του, χρειάστηκε ακόμη και να καταφύγει στη μεσολάβηση ενός τρίτου, του Λευκορώσου δεσπότη Λουκασένκο, τον οποίο ξέρουμε ότι τον περιφρονεί. Τι ταπείνωση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα!
Η παρατήρηση είναι σκληρή για έναν Ρώσο πρόεδρο, που έχει εμμονή με την ενίσχυση της «κάθετης εξουσίας» την οποίαν έχει θέσει σε εφαρμογή για να εδραιώσει την κυριαρχία του. Από την «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004 στο Κίεβο, όταν ο ουκρανι¬κός πληθυσμός εξεγέρθηκε με επιτυχία ενάντια στη δόλια πειρατεία των προεδρικών εκλογών προς όφελος ενός φιλορώσου υποψηφίου, ο Πούτιν ήταν παρανοϊκά πεπεισμένος ότι μια δημοκρατική μετάβαση στην Ουκρανία είχε μεθοδευτεί από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες και άρα θα ήταν η κύρια απειλή εναντίον του.
Για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ετσι, ο Πούτιν είχε πολλαπλασιάσει τις επιχειρήσεις για την αποσταθεροποίηση των γειτόνων του. Επιτέ¬θηκε στη Γεωργία το 2008, προσάρτησε την Κριμαία το 2014, συνέτριψε την εξέγερση της Λευκορωσίας το 2020, εξαπέ¬λυσε την εισβολή στην Ουκρανία το 2022. Σήμερα λοιπόν, η ματαιωμένη εξέγερση του Prigojine δείχνει αντίθετα ότι το καθεστώς αποσυ¬ντίθεται από μέσα. Σαν προβολέας σε ένα θέατρο σκιών, αποκάλυψε εν συντομία τους αγώνες στους οποίους οι φυλές της ρωσικής πολιτικής και οικονομικστρατιωτικής μαφίας επιδίδονται για τον έλεγχο της εξουσίας και των διάφορων στρωμάτων της.Είναι δε προφανείς και οι αυξανόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Πούτιν για να διατηρήσει τον έλεγχό τους.
Το παράδοξο είναι ότι ο επιθετικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει εναντίον της Ουκρανίας για να προστατεύσει το καθεστώς του, κινδυνεύει, αντίθετα, να του κοστίσει. Η εταιρεία Wagner και ο εμπνευστής της{ ιδιοκτήτης της εταιρίας που μαγειρεύει για το Κρεμλίνο} είναι δημιούργημα της ρωσικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφο¬ριών, της GRU. Εμφανίστηκε το 2015 στο μέτωπο του Ντονμπάς, και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο στρατιωτικοπολιτικής επέμβασης στη Συρία, τη Λιβύη και την υποσαχάρια Αφρική.Επίσης η μισθοφορική εταιρεία κλήθηκε να σώσει το Κρεμλίνο πέρυσι όταν φάνηκε ότι ο ρωσικός στρατός απέτυχε στην επίτευξη των στόχων που έιχαν τεθεί,για κατάληψη του Κιέβου και την εγκατάσταση στην Ουκρανία μιας εξουσίας μαριονέτας στην υπηρεσία της Μόσχας.
Η μόνη τακτική επιτυχία της ρωσικής πλευράς στο πολεμικό μέτωπο, είναι τον τελευταίο καιρό η κατάληψη της πόλης Μπαχνούτ στην ανατολική Ουκρανία, με τίμημα όμως μεγάλες απώλειες, της μισθοφορικής ομάδας Βάγκνερ, η οποία για να πετύχει χρησιμοποίησε πρωτοφανείς μεθόδους βίας.
Οι απώλειες αυτές όμως, για τον Πριγκοζίν σημαίνουν και λιγότερο χρήμα, γεγονός που τον εξαγρίωσε έναντι του Κρεμλίνου, όταν η ρωσική στρατιωτική ηγεσία αρνήθηκε να του στείλει νέο εξοπλισμό. Επρόκειτο για casus belli μεταξύ μαφιών, που θα έχει και συνέχεια!
Πηγή: ot.gr
