Του Κώστα Πάντζιου
Η όλη κατάσταση η οποία δημιουργήθηκε μετά το συνταρακτικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, θυμίζει πολύ το έξοχο μυθιστόρημα του νομπελίστα συγγραφέα Καούζο Ισιγκούρο, με τον τίτλο «Τα Απομεινάρια μιας Ημέρας», μυθιστόρημα που γυρίστηκε σε καταπληκτική ταινία, με πρωταγωνιστές τον Άντονι Χόπκινς και την Έμμα Τόμσον. Όπως και στην ταινία, έτσι και στο μετεκλογικό μας τοπίο, κυριαρχούν οι αμήχανες κινήσεις, η οδυνηρή αίσθηση του αδιεξόδου, οι κρυφοί πόθοι, η αίσθηση του κενού, οι άνθρωποι που κυνηγούν τους ίσκιους τους, κάποιοι άλλοι άνθρωποι –της πολιτικής πάντα– δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται τη νέα κατάσταση, κάποιοι βασανίζονται από τον… ανεκπλήρωτο έρωτά τους για την εξουσία και κάποιοι άρχισαν ήδη να φοβούνται τον «από μηχανής θεό» και κάποιοι, τέλος, έχουν συμβιβαστεί με τη μοίρα τους, την πολιτική, και εξακολουθούν να… ομφαλοσκοπούν, με «οργανωτική» αφοσίωση. Στο μυθιστόρημα, υπάρχει θλίψη και πίκρα, και ατολμία και μαυρίλα, αλλά υπάρχει και ο «από μηχα-νής θεός», με τη μορφή του αγοραστή του πύργου των ιδιοκτητών της παρακμής, μόνο που εκείνος ο «θεός είναι Αμερικανός την καταγωγή, αλλά με αμύθητα πλούτη!! Τέλος πάντων, για μία γοητευτική μυθοπλασία μιλάμε, αλλά ας δούμε και τις κάποιες προβολές της στην μετεκλογική μας πραγματικότητα.
Ο μεγάλος ηττημένος της εκλογής είναι η Ν.Δ. και προσωπικά ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης, οποίος πήρε το ρίσκο να πολιτικοποιήσει την αναμέτρηση με το αντίπαλο κόμμα, το ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., κάνοντας όμως ένα απίστευτο για πεπειρα-μένο πολιτικό λάθος. Υπέθεσε ότι οι πολίτες, συγκρίνοντας το κόμμα της Ν.Δ. και τον ίδιο και με το άλλο κόμμα, θα είχε να κάνει με τη μέρα και τη νύχτα, ενώ οι πολίτες ψήφισαν απλά, διακριτά και αποδοκίμασαν μια κακή κυβέρνηση, που φτωχοποιεί τα αδύνατα στρώματα του ελληνικού λαού και ξεχωριστά τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και τον Πρόεδρο κ. Στ. Κασσελάκη, δηλώνοντάς του πως το ποσοστό με το 2 μπροστά ήταν απλά όνειρο του προέδρου, θερινής νυκτός!!! Δηλαδή, ο καθένας αρχηγός και το κάθε κόμμα, παράλλη-λα, είχε τη δική του φθορά. Να το αναφέρουμε πιο απλά: Αν π.χ. το κόμμα του κ. Κασσελάκη έπαιρνε 5% στις εκλογές, αντί 15% που πήρε, και το κόμμα του κ. Ν. Ανδρουλάκη έπαιρνε επίσης 5% και όχι 13,5% που πήρε, πάλι η Ν.Δ. του κ. Κυρ. Μητσοτάκη θα είχε ποσοστό κάτω από το 20%!!!
Το κάθε κόμμα, λοιπόν, είχε τη δική του φθορά, για διαφορετικούς λόγους. Τώρα, έχει σημασία το τι γίνεται στο άμεσο μέλλον. Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, εκτός των άλλων, μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε ένα νέο κομματικό σκηνικό. Για τη Ν.Δ. αναφέραμε τι συνέβη. Στον κ. Κυρ. Μητσο-τάκη δεν μένει παρά να πάει σε πρόωρες εκλογές αρχές φθινοπώρου, με την ελπίδα ότι το κόμμα του θα κρατήσει το αξιοπρεπές ποσοστό, κοντά στο 30%, ώστε να μπορεί να έχει πάλι μία κυβερνητική θητεία σε σχετικά σύντομο χρόνο.
Στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κανείς δεν θέτει θέμα ηγεσίας, όχι διότι ο κ. Στ. Κασσελάκης τα πήγε καλά, αλλά γιατί όλοι –βουλευτές και στελέχη– αναμένουν τι θα πράξει ο κ. Αλ. Τσίπρας. Ίσως μια πρώτη γεύση γι’ αυτό να πάρουμε την προσεχή Δευτέρα, στο Διεθνές Φόρουμ που οργανώνει το Ίδρυμά του. Πάντως, έγκυροι πολιτικοί κύκλοι μας παρατηρούσαν πως όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η ευρεία Κεντροαριστερά έχει πολύ ευνοϊκότερες πιθανότητες να ανασυγκροτηθεί κομματικά και πολιτικά και να διεκδικήσει την διακυβέρνη-ση της χώρας, σε σχέση με τη Ν.Δ. Γιατί απλούστατα έχει ένα σταθερό, σίγουρο και με ιστορικό γρήγορης επιτυχίας στέλεχος, τον κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αποτελεί σημείο αναφοράς για το σύνολο σχεδόν του πολιτικού δυναμικού του χώρου (είναι ο «από μηχανής θεός» που τον «εξορκίζει» όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο κ. Στ. Κασσελάκης). Μάλλον κάτι γνωρίζει, κάτι φοβάται.
Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, είναι φυσικό το να τίθεται θέμα ηγεσίας, παρά το γεγο-νός ότι ο κ. Ν. Ανδρουλάκης είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που το κόμμα του είχε, ελάχιστη έστω, άνοδο. Το ΠΑΣΟΚ όμως, έχει τα ανακλαστικά του κόμματος που κυβέρνησε πολλά χρόνια, και τα στελέχη του βλέπουν πως οι πρόωρες εκλογές είναι «επί θύραις» και θέλουν να βρουν ικανότερο αρχηγό να τους πάει στις εκλογές αυτές. Και ίσως κάποιον που να βρίσκεται εγγύτερα στον πρώην αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Τέλος, να δούμε και τη Νέα Αριστερά. Ό,τι και να γίνει, είχε και έχει το ηθικό πολιτικό πλεονέκτημα, το οποίο δυστυχώς δεν το αξιοποίησε. Δεν γνωρίζουμε γιατί. Φάνηκε σαν να ήθελε να «παρακάμψει» τις Ευρωεκλογές, πολιτικά. Η άποψή μας είναι ότι πρέπει να ξαναδεί τα οργανογράμματά της ως κόμμα. Γιατί π.χ. το Ιδρυτικό του Συνέδριο που έχει προγραμματιστεί για τον προσεχή Σεπτέμβριο, μπορεί να συμπέσει με την… προεκλογική περίοδο!!!
Τέλος, για άλλη μια φορά, ο ελληνικός λαός απέδειξε ότι είναι ο πιο οξυδερκής λαός της Ευρώπης, όταν πηγαίνει στην κάλπη. Χωρίς υπερβολή, πιστεύουμε πως δίνει μαθήματα πολιτικής!!!
